Review: Rodney Crowell – Airline Highway
Rodney Crowell – Airline Highway
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: New West Records
Release: 2025
Tekst: Roelof Passies
Rodney Crowell is een grootheid in de Americana scene. De lijst van wat hij allemaal heeft gemaakt en met wie hij heeft samengespeeld is enorm. Hij werkte onder meer samen met grootheden als Rosanne Cash, Guy Clark, Vince Gill en Willie Nelson, en zijn nummers zijn door talloze artiesten gecoverd.
Maar één samenwerking steekt er met kop en schouders bovenuit: die met Emmylou Harris. In de jaren zeventig sloot Crowell zich aan bij haar Hot Band, waar hij als gitarist en songwriter meteen zijn stempel drukte. Hij schreef enkele van haar bekendste nummers mee, zong harmonieën die haar sound een extra gloed gaven, en groeide in die periode uit tot een vaste waarde in de Americana-wereld. Ook later bleven hun paden elkaar kruisen, zoals op het veelgeprezen duetalbum ‘Old Yellow Moon’ (2013), dat een Grammy won voor Best Americana Album. Hun samenwerking is daarmee niet alleen historisch, maar ook tijdloos.
En nu dit album, ‘Airline Highway’. Op het eerste gehoor een lekker album, maar ook weer niet dat je zegt: een topplaat. De kwaliteit spat er vanaf, maar het is soms net even te glad. Toch, na meerdere luisterbeurten valt dan toch het kwartje.
Crowell weet met ‘Airline Highway’ opnieuw een warme, meeslepende plaat neer te zetten. Het album ademt een eerlijke mix van roots, country en Americana, waarbij zijn teksten doordrenkt zijn van levenservaring en melancholie. De productie voelt intiem, alsof je zelf op de veranda zit te luisteren terwijl de band zijn verhaal uittekent.
Het album opent sterk met Rainy Days in California, een samenwerking met Lukas Nelson. Dit nummer zet meteen de toon: een mooi begin dat aanvoelt als een echte road song, met de weidse sfeer van eindeloze highways. In diezelfde lijn klinkt Louisiana Sunshine Feeling Okay (feat. Larkin Poe), een zonnig en lichtvoetig nummer dat die typische zuidelijke sfeer oproept en perfect aansluit bij de reis die Crowell muzikaal uitstippelt. Na deze eerste twee nummers neemt Crowell wat gas terug met Sometime Thing, een meer ingetogen track die ruimte laat voor reflectie en de luisteraar even laat landen.
Een ander absoluut hoogtepunt is Taking Flight ( (Feat. Ashley McBryde), zonder twijfel het beste nummer van de plaat. Het nummer bouwt prachtig op en bereikt een indrukwekkende climax dankzij de fantastische gitaren aan het eind – een moment dat kippenvel bezorgt en de hele track naar een hoger niveau tilt. Daarna volgt Simple (You Wouldn’t Call It Simple) waarin Crowell verhaalt hoe het leven aan hem voorbijgaat: een sober maar aangrijpend nummer dat de emotionele balans van het album verdiept. Na die stilte gaan de gitaren weer los in The Twenty-One Song Salute (Owed to G.G. Shinn and Cléoma Falcon) (Feat. Tyler Bryant), dat de energie terug de muziek in blaast.
Het album sluit af met Maybe Somewhere Down the Road, een heel emotioneel nummer waarin Crowell terugkijkt op zijn eerste vriendin, waarop hij misschien wel verliefd was. Een ingetogen, bijna breekbare afsluiter die het album een persoonlijke en weemoedige lading meegeeft.
Met ‘Airline Highway’ laat Crowell horen dat hij nog altijd tot de absolute top van de Americana behoort: een album dat zowel muzikaal rijk is als emotioneel beklijvend.
Tracks:
01. Rainy Days In California (Feat. Lukas Nelson)
02. Louisiana Sunshine Feeling Okay (Feat. Larkin Poe)
03. Sometime Thang
04. Some Kind Of Woman
05. Taking Flight (Feat. Ashley McBryde)
06. Simple (You Wouldn’t Call It Simple)
07. The Twenty-One Song Salute (Owed to G.G. Shinn and Cléoma Falcon) (Feat. Tyler Bryant)
08. Don’t Give Up On Me
09. Heaven Can You Help (Feat. Charlie Starr)
10. Maybe Somewhere Down The Road
Website: https://rodneycrowell.com/