Review: Roberto Testini – Blues Guitar
Roberto Testini – Blues Guitar
Format: CD – Digital / Label: Independent
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Roberto Testini, Italiaan, bluesgitarist en singer/songwriter uit Milaan heeft een heel fijn gitaarblues-album afgeleverd met ‘Blues Guitar’.
Deze sympathieke Italiaan loopt al heel wat jaartjes mee getuige zijn bio waarin melding wordt gemaakt van samenwerkingen met grootheden als Buddy Miles, Jimmy Witherspoon, Barbara Carr en op live gebied met Jeff Healey en Carlos Santana! Dus zeggen we dan: Dan moet je wel iets kunnen.
Voor de volledigheid wil ik graag zijn eerdere albums noemen:
– Let’s Have A Party uit 1989 onder de groepsnaam Roberto Testini & the Blues Swingers
– Made In Italy uit 2002, een album met Barbara Carr & the Roo Band
– Caffè Espresso (2003) weer als Roberto Testini & the Blues Swingers, T-Bone Jumps
– Again (2010)
– Night Life uit 2016
En dan nu dus… zijn album ‘Blues Guitar’ dat 14 nummers bevat en is uitgebracht in eigen beheer, waarbij de cd binnenkort ook te bestellen is bij Roberto zelf via www.robertotestini.com en daarnaast is het album natuurlijk digitaal te downloaden op de bekende platforms.
Bij de voorbereiding voor deze recensie werd ik getroffen door een statement van Roberto in zijn bio: This album is dedicated to a bunch of people that all know who they are, among them are the one that meeting was a blessing. Others, a lesson. – !!! Vooral die laatste drie woorden, toegevoegd aan de eerste hele zin. Beter kun je niet verwoorden wat het leven is. Dát is het leven! En het leven is blues! Altijd en overal! In dit geval dan de Blues Guitar van Roberto Testini!
De muzikanten die meespelen op dit album zal niet iedereen kennen maar bij het beluisteren van dit album zal bewezen worden dat ze er met z’n allen iets moois van gemaakt hebben:
– Roberto Testini bespeelt alle gitaren, bas op (1, 2,3 en 13), synth bas op (4) en hij heeft de arrangementen gemaakt voor de strijkers en de blazers en hij heeft alle nummers zelf geschreven en het album ook geproduceerd
– Enrico Ferraresi op drums, congas en percussie en in zijn Enrico Ferraresi Studio in Milaan is het album opgenomen
– Siro Burchiani op bas (5 t/m 12 en 14)
Emanuele Esposti op piano en Hammond op (5 en 7)
– Fabrizio Pellizza op congas (12)
– Francesco Bifano op trompet (2)
– Marcello Noia op tenor en alt saxofoon (2, 9, 11 en 12)
Acoltiamo! Of: Laten we gaan luisteren!
Het openingsnummer is Chasin’ Wheels, een lekker snel nummer, strakke drums, gedubde stem, fijne gitaar eronder soms bescheiden maar ook in een lekkere solo, de bas is goed hoorbaar en natuurlijk kun je hier goed horen dat een Italiaan Engels zingt maar dat geeft het nummer kracht en uiteraard iets van de bekende Italiaanse
charme. Een heel fijn nummer en een lekkere binnenkomer met aan het eind mooi ingebrachte backing vocals! Roberto heeft eigenlijk alleen zijn gitaar nodig voor Chasing Wheels waarmee hij op zoek is naar “a place I used to know!” Mooi.
Funky blues met blazers in City Shadows dat snel overgaat in een reggae-achtig ritme. Een mooie beschrijving van de City Shadows waarin voor niemand een echte plek is terwijl iedereen er wél is. Een goed gevonden vergelijking dus met City Shadows! En nu is één ding duidelijk: Roberto Testini is een heerlijke gitarist! En gaandeweg zijn we weer terug bij de funky blazers met nog nadrukkelijker spelende blazers. Top! Top! Top!
Een gelijk volwassen klinkend Cruel Game, mooi verdekt gezongen met een jazzy begeleidende gitaar, waarin Roberto zingt over het feit dat het leven toch eigenlijk maar een Cruel Game is, om er een fijne solo tegenaan te gooien. Prima begeleiding ook, aanwezig zonder te overheersen. Ook een lekkere melodie!
Ik vind het altijd mooi als iemand zichzelf is en blijft en Roberto getuigt daarvan in I Was Born In Milan. Een fijne bas, mooie strijkers op de achtergrond, passende percussie, sterke vocale uithalen en weer mooi ingebrachte backing vocals om met alles wat er over Milaan te vertellen is, Roberto beschrijft dat ook in bio, zonder mooipraterij: “I was born in Milano, is for the city that shake me, fucked me over and spit me out again. When I came to life, my city was no party. There was a lot of political rumble, shooting and killing. Now, that and much more, is the backbone of my musical upbringing. This tune is for you, Milano. Duidelijkheid dus en daar houd ik van! Vooral geen blabla! Vooral heel sterk en gevarieerd gezongen!
Die zelfverzekerdheid zet Robert voort in I’d Rather Be Me. Lekker stoer en rauw gezongen maar nooit zonder de begeleiding van zijn fijne, jankende gitaarspel. Een echte gitaarblues in een licht stampende melodie waarin Roberto allerlei argumenten aandraagt waarom hij “I’d Rather Be Me at the end of this day.” – “I’d rather be real, than shiny and bright…. I’d Rather Be Me. Ik ben gek op spreuken en dergelijke en ik heb ‘m wel eerder gebruikt maar bij dit nummer móet ik ‘m gewoon herhalen: Beter ruw in de mond en het hart gezond, dan fijn van zinnen en rot van binnen! Mooie tekst, I’d Rather Be Me dus en prima uitvoering van dit gegeven met aan het eind van het nummer weer mooie backing vocals, Top.
Invisible Light, “I was walking through the storm… and there you were standing in the rain…” En vanaf dat moment kan het niet meer fout gaan en is “zij” Roberto’s guide, z’n Invisible Light! Ook weer mooi gevonden met een voortstuwende melodie, met de bas en drums als sterke basis waar de gitaar telkens gepast in opduikt en ook hier weer sterke en overtuigend overkomende vocalen!
Nog eentje dan: One More Try. Een langzamere gitaarblues. Roberto loopt in z’n eentje ergens rond, zoals hij dat gewend is, tot zij op z’n pad komt en reden vormt om de liefde nog One More Try te geven. Mooi, met een afwijkend van de andere nummers gezongen stem! Ook de “Italiaanse passie” klinkt absoluut door in de manier waarop Roberto zingt en zichzelf de ruimte geeft voor nog meer heerlijk gitaarspel, mooie solo’s en lekkere riedeltjes! Top!
Een speels echoënd begin aan Today (Is A Grace) om de logica te onthullen dat “yesterday is gone, tomorrow is unknown, but Today Is A Grace en biedt alle kansen om er weer een geweldige dag van te maken! Uitbundig gezongen door Roberto in een lekker midtempo ritme, een bedeesd gespeelde gitaarsolo waar de Hammond steeds
duidelijker zijn rol op eist als dragende begeleiding. Mooi. Carpe diem, pluk de dag, Today (Is A Grace)!
Al weer zo’n lekker swingend nummer, Too Young To Know. Lekkere backing vocals begeleiden Roberto… “She’s got a ring, he got a name… maar uit alles blijkt dat ze Too Young To Know zijn. En zo gebeurt het vaak als de nuchterheid van “alledag” is ingedaald. Lekkere scherpe, snijdende gitaar door het hele nummer heen met ook nog een lekkere saxsolo erbij. Lekker stampend en swingend nummer.
Een strakke drums, ook weer in een lekkere snelheid, gecombineerd met een beetje ZZ Top-gitaar en weer zwaar aangezet en rauw gezongen. We Ain’t Givin’ Up. En terecht! Waarom ook? Tot nu toe is ‘Blues Guitar’ een voortreffelijk album met heerlijke gitaarblues. En dat is in dit nummer niet anders! Wat scheurt die Roberto er op los op z’n gitaar. Alsof er een behoorlijk mannenkoor achter zit doen de stevige background vocals ook weer een duit in het zakje. Wat een lekkere stamper!
De saxofoon begint, een beetje als Stray Cats, aan Wings And Light. Roberto zingt weer heel heerlijk diep weg en overtuigd. Trek je niets aan van wat anderen van je vinden. Wees overtuigd van jezelf, want jij verdient het beste, want “You got the Wings and you got the Light!” Heerlijk veel saxofoon in dit nummer om de overtuiging nog meer “feel” mee te geven. Strakke en goed hoorbare bas met dito drums. Mooi en alweer een lekkere stamper met aan het eind van het nummer een quasi vraag- en antwoord spel tussen gitaar en saxofoon, een “wedstrijd” die de saxofoon overtuigend wint.
Min of meer de titelsong, zeker als ik de titel van het nummer een beetje anders weergeef, (I’m your) Blues Guitar. Een hoekige, funky en zelfs soulvolle melodie met meerdere solo’s van saxofoon, gitaar en anderen met een beetje jaren 60 gezongen backing vocals met een herhalend “I’m your Blues Guitar baby.” Vooral door de afwijkende backing vocals, gecombineerd met de iets te hoekige melodie, komt dit nummer iets minder over, het “loopt” gewoon niet zo als de andere nummers… Door de vele herhalingen van “I’m your Blues Guitar baby” blijft er te weinig tekst over om een verhaal te vertellen waarom Fernando dan wel haar Blues Guitar is.
Dry River, een midtempo melodie… wat speelt die man fantastisch gitaar! Oef! En met alle uitbundigheid die in hem zit, gezongen dat er van opgeven geen sprake is, in welke zin dan ook! In overdrachtelijke zin is er dus nooit sprake van een Dry River! ”There’s a fire in my mind, blues don’t lie, blues don’t die!” Ook weer een fijn doorrammelende gitaarblues met een lekker begeleidende drums en bas. Mooi stevig en toch heel melodieus.
Het laatste nummer van dit fantastische album, The Fire, is lekker jazzy. Van “I was running for my troubles” gaat het verhaal naar “You are The Fire that I keep moving for.”. En zo komt met het zoveelste puike nummer een happy end aan dit nummer én aan het album ‘Blues Guitar’ van Roberto Testini.
Een absolute uitzondering (12) daar gelaten een feest van een album. Fantastisch gitaarwerk, goed gekozen nummers met ter zaken doende teksten, blues, rock, krachtig gezongen, prima begeleiding. Er komt al jarenlang heel veel moois voorbij op Bluestownmusic.nl en mijn recensies eindigen standaard door “mijn” favorieten te
noemen. Dat heeft hier geen zin. Afgezien van (12) zijn er geen zwakke nummers! Het is gevarieerd en je luistert met het grootste plezier naar elk nummer en I’m Your Blues Guitar is ook niet slecht! De enige reden dat ik daar iets minder tevreden over ben is dat het nummer een beetje uit de toon valt bij de andere nummers en de melodie te hoekig is “aan” te komen.
Musica fantastica dus! Om ook aan Roberto Testini duidelijk te maken wat deze bescheiden recensent van zijn album ‘Blues Guitar’ vindt, wanneer hij deze recensie gaat lezen en dát hij ‘m gaat lezen is heel zeker! Senz’altro! Dus… meer dan van harte aanbevolen dit ‘Blues Guitar’ van Roberto Testini!!!
Met dit album gaat Robert Testini heel zeker ook in Nederland een geweldige indruk maken. Ik zie hem ook op festivals spelen waar een uitzinnige menigte compleet uit z’n dak gaat met deze muziek in het algemeen maar… dit fabelachtig heerlijke gitaarspel in het bijzonder! Boeken die man! Een pure stemmingmaker!
En dan nog een compliment voor de hoes. Sober vormgegeven maar feitelijk een “dubbelportret”, mooi in zwart/wit met aan de ene kant het gezicht van Roberto Testini, slechts half belicht, aan de andere kant een deel van zijn gitaar en daar tussenin, heel fijntjes zijn naam en… in blauw de titel: Blues Guitar. Héél mooi!
Tracks:
01. Chasin’ Wheels
02. City Shadows
03. Cruel Game
04. I Was Born In Milan
05. I’d Rather Be Me
06. Invisible Light
07. One More Try
08. Today
09. Too Young To Know
10. We Ain’t Givin’ Up
11. Wings And Light
12. I’m Your Blues Guitar
13. Dry River
14. The Fire
Website: https://www.robertotestini.com/