Review: Rick Vito – Cadillac Man
Rick Vito – Cadillac Man
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Blue Heart Records
Release: 2024
Tekst: Henk Hekkelman
Rick Vito, de legendarische gitarist en zanger, heeft met zijn nieuwste album ‘Cadillac Man’ een meesterwerk afgeleverd dat alle facetten van zijn muzikale genie omvat. Het album is een rijke en gevarieerde verzameling van nummers die getuigen van Vito’s ongeëvenaarde talent als songwriter, gitarist en performer. Het albumomslag is een foto van Rick’s Sedan De Ville uit 1969, die hij Mr. Lucky noemde, en is verankerd met dat kenteken.
Vito is waarschijnlijk het best bekend om zijn rol in de legendarische supergroep Fleetwood Mac van 1987-1991, toen hij het blues gevoel van de vroege jaren van de band nieuw leven inblies. In 2008 sloot hij zich aan bij Mick Fleetwood om de Mick Fleetwood Blues Band te vormen en werd hij genomineerd voor een Grammy in de categorie Best Traditional Blues in 2010, zowel als artiest als producer voor het album ‘Blue Again’.
Vito opent met de aanstekelijke shuffle Love Crazy Baby en laat zijn gitaar het woord doen voor de eerste paar refreinen voordat hij zingt over zijn meisje, elke couplet accentueert hij met een bijtende gitaar voordat hij een geweldige solo start, wat het begin vormt van nog veel meer. Na het bekende It’s Two A.M., een nummer dat Rick in 2001 voor Shemekia Copeland componeerde brengt Vito een eerbetoon aan de auto in het rockende, stampende titelnummer. Cadillac Man is een explosie van rock ‘n’ roll, terwijl hij eerder zei: “Ze noemen me Mr. Lucky, ik ben een Cadillac Man”.
De toon verschuift enigszins voor Little Sheba als Vito een portret schildert van een vrouw met veel mysteries, zijn vocalen laag op de refreinen legt en spookachtige slidegitaarlijnen levert, versterkt door Steve Mariner’s even angstaanjagende mondharmonica. Het vloeiende instrumentale Bo In Paradise volgt met zijn eigen beklijvende melodie. Gone Like A Cool Breeze swingt als een gek terwijl Vito het vuur aanwakkert met een funky, verslavende en stevige beat. Compleet met uitgesproken sax, een beukend ritme en meer (inclusief enkele nette, helder weergegeven leadgitaarriffs), waarbij zijn leadzang past als een paar oude schoenen.
Een prachtige blues ballad van een verloren liefde Crying at Midnight, waarbij de gitaar de bedroefde emotie verplettert. Vito’s zang is ongecompliceerd maar mist de emotionele kwaliteiten die veel blueszangers hebben. Maar zijn gitaarspel compenseert ruimschoots. Barbeque’n Baby heeft een heerlijke swingende Memphis-beat; het soort dat je voeten zeker doen jeuken om te dansen. Vito laat alles zo simpel klinken als speler, zanger en schrijver. De enige cover op het album is Vito’s ronduit prachtige instrumentale interpretatie van het gospelnummer Just Another Day van Sam Cooke en de Soul Stirrers.
Dan, in de geest van een echte bluesgitarist, gaat hij los met solo’s op You Can’t Stop A Guitar (From Playing the Blues), een voorloper van het afsluitende instrumentale Sliding Into The Blues waar hij een knipoog geeft naar Fleetwood Mac’s klassieker aller tijden, Albatross (1968), geschreven door wijlen Peter Green.
In zijn geheel is ‘Cadillac Man’ een verbluffende prestatie van een artiest die zijn vak tot in de puntjes beheerst. Met zijn eclectische mix van stijlen en zijn onmiskenbare passie voor muziek, bewijst Rick Vito opnieuw waarom hij een van de meest gerespecteerde figuren is in de hedendaagse muziekscene. Dit album is een absolute must-have voor liefhebbers van authentieke en tijdloze muziek.
Tracks:
01. Love Crazy Baby
02. It’s Two A.M.
03. Cadillac Man
04. Little Sheba
05. Bo In Paradise
06. Gone Like A Cool Breeze
07. Crying At Midnight
08. Barbeque’n Baby
09. Just Another Day
10. River’s Calling
11. You Can’t Stop A Guitar (From Playing The Blues)
12. Sliding Into Blue
Website: https://www.rickvito.com/