Review: Patty Griffin – Crown Of Roses
Patty Griffin – Crown Of Roses
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: PGM – Thirty Tigers
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Haar elfde album en na haar positief ontvangen album ‘Tape’, dit ondanks de matige geluidskwaliteit want zoals de naam van het album al verklapt bevat het album home recording op tape van nummers die nog niet eerder waren uitgebracht. Dit dus weer een album met origineel werk en door Craig Ross professioneel geproduceerd. De hoes heeft ze zelf ontworpen, met daarop een foto verwerkt van haar inmiddels overleden moeder ten tijde van haar huwelijk en binnenin nog meer foto’s uit haar moeder’s kindertijd. De dubbele klaphoes is prachtig uitgevoerd met talloze bloemrijke versieren, zowel de buiten- als de binnenkant! Kleurrijk! En… met alle lyrics!
Van het album is al een single uitgebracht Back At The Start en een volgende single is al enkele weken later in juni (2025) uitgebracht Born In Cage.
Op het album doen veel mensen mee, maar voor de volledigheid en voor de herkenbaarheid bij de nummers noem ik ze toch maar even allemaal:
– Patty Griffin – lead vocals, acoustic guitar (1, 3, 4, 6)
– Craig Ross – bass (1-5, 7, 8) en “drone” (6) *a
– David Pulkingham – electric guitar (1, 4) en acoustic guitar (2, 5, 7, 8)
– Michael Longoria – drums (1, 2, 4, 5, 7)
– Jesse Ebaugh – double bass (2, 4, 5, 8)
– Jeremy Barnes – strings (2, 3, 5, 8)
– Heather Trost – violin (2, 5, 8) en strings (= santür) (3) **b
– Cory Blais – cello (3)
– Karl Mitze – viola (3)
– Nick Montopoli en Zach Matteson – violin (3)
– Robert Plant (!) – background vocals (4)
– Thor Harris – percussion (4)
– Bukka Allen – organ (7).
Voor mezelf en de liefhebbers heb ik het even uitgezocht: Een drone is een aanhoudende toon of constant hoorbaar geluid. In veel oosterse muziek en volksmuziek is een drone een vaste waarde in de compositie. Vaak zit er op oosterse instrumenten één of meer resonantiesnaren waarmee een drone opgewekt wordt. De snaren worden hierbij niet bespeeld maar resoneren mee met de bespeelde gewone snaren. De drone wordt hier dus verzorgd door Craig Ross. Brian Eno maakt er ook veelvuldig gebruik van in zijn sound-scapes. Op Venus In Furs van de Velvet Underground had John Cale zo’n resonantiesnaar op z’n altviool zitten. Een santür (uit Iran, santoor in India) is een trapezium-vormig percussie/snaar-instrument, met name bekend in Hindoestaanse muziek. Voor het gemak te vergelijken met de citer uit het Alpengebied. Het instrument heeft een klankkast van walnoot waarover stalen of bronzen snaren zijn gespannen die bespeeld worden met twee houten hamertjes, de midhrabs. Daarom wordt de santür zowel als snaarinstrument alsook als percussie-instrument bestempeld omdat “de snaren percussief worden bespeeld”.
(Met dank aan Wikipedia)
Tenslotte valt op dat in de lijst van deelnemers Robert Plant genoemd wordt. Dat op zich is helemaal niet vreemd want ze hebben lang een relatie met elkaar gehad, zowel muzikaal als privé. Die relatie is in 2024 geëindigd maar zoals dat heet “als vrienden uit elkaar”.
Dit “blokje” kan ik afsluiten met de mededeling dat het album is uitgebracht op het eigen label PGM van Patty Griffin en dat de distributie van het album plaatsvindt via Thirty Tigers. Het album is verkrijgbaar als cd, vinyl, digitale download en middels streaming.
Zo, nu willen we wel eens iets horen van deze dame en haar collega’s. Cd in de speler, voldoende volume en daar gaan we.
Het eerste nummer is Back At The Start, tevens de eerste van dit album uitgebrachte single. Veel percussie op de klankkast van de akoestische gitaar, lekker vlot, bijna swingend, een mooie volwassen stem en zoals zo vaak ook hier: als er eens iets helemaal verkeerd loopt, “it’s not the end it’s Back At The Start. Een heel fijn, vol en gevarieerd uitgewerkt nummer. De tweede single van het album Born In A Cage waarin de akoestische gitaar van David Pulkingham als klatergoud begint, een bedeesd door Patty gezongen lied, bijna geheimzinnig, af en toe zelfs dreigend om te benadrukken wat het is to be Born In A Cage. Heerlijk ondersteunende strijkers. “A little bird stops singing”, elk jaar opnieuw, elk jaar verdwijnen er, een niet te veranderen loop der dingen, Born In A Cage. Niet zo’n heel vrolijk nummer, maar ja, het is niet altijd feest!
Waar zou The End dan over gaan? Een wonderschoon gezongen lied. Na elk eind komt er weer een nieuw begin, loop je onderweg littekens op, we willen zó veel, zijn maar tot zo weinig in staat. Mooi diep gezongen met prachtige “klassieke” begeleiding. Top!
Long Time, bijna huilende snaren, het duurt a Long Time om iemand, de juiste te vinden, dan wel voor de ander om jóu te vinden. Ook weer mooi hees gezongen, bijna pratend, weinig melodie en toch stevige background vocals om de noodzaak van het “vinden” te benadrukken. Een prachtig “uitgekleed” en juist daardoor erg sterk nummer. David Pulkingham is een hele fijne gitarist, elk nummer waarin hij “mee”speelt komt binnen! All The Way Home, bijna Spaans klinkende gitaar, krachtig gezongen door Patty, sterke tekst: Ergens, ver weg van alle drukte kun je mij vinden, samen met zielsverwanten. Daar op die plek valt zóveel te ontdekken, wat anderen niet zien, niet boeiend vinden en toch… ook hier… je zult nooit álles kunnen ontdekken! Mooi, mooi!
Een mooie blues vanaf het platteland Way Up To The Sky. Teveel kinderen om voor te zorgen… teveel werk in een ruige omgeving, bomen die gekapt en afgevoerd worden maar gelukkig blijven er bomen staan Way Up To The Sky. En als dan het seizoen voorbij is, de kou binnen valt, probeert ze zich voor de geest te halen wat er het afgelopen jaar allemaal gebeurd is. Nauwelijks te bevatten, alleen dat de bomen er nog steeds zijn Way Up To The Sky! Prachtig!
Zware gitaar met fraaie keyboards openen I Know A Way, heerlijke tempo aangevende drums. I Know A Way die je beter niet kunt nemen. Kort en goed, het is een doodlopende weg! Maar… I Know A Way, een andere weg, die goed begaanbaar schijnt te zijn, laat ons die samen gaan, laten we het in ieder geval proberen, zó krachtig zingt Patty de boodschap die met zo’n tekst voor ieder van ons duidelijk zal zijn. Sterk opgebouwd nummer.
Patty bewijst dat “niet veel is goed maar goed is veel” want A Word is het laatste nummer van dit hele mooie album. Iets moois, iets kleins, een herinnering… het leven. A Word, weer heerlijke strijkers, al die kleine dingen die je doen beseffen dat “I will never stop loving you”. Er is toch werkelijk geen betere manier om dit prachtige album af te sluiten dan met deze ene zin!!!
Wat een album, wat een plaat, totdat je dit album vaker gedraaid hebt is het niet geschikt om zo maar even tussendoor te draaien. Nee, hier moet je heerlijk voor gaan zitten zodat je de teksten en de muziek hélemaal en dan ook hélemaal in je op kunt nemen zodat elk nummer ook pas goed tot z’n recht komt. Er zijn nummers die “vol” zijn qua orkestratie en toch is alles zó eenvoudig, zo simpel, zo breekbaar zelfs.
Nou, ik denk dat ik duidelijk ben over de kwaliteit van dit album ‘Crown Of Roses’ van Patty Griffin. Wonderschoon! En van harte aanbevolen!!! …en nu maar genieten!
Tracks:
01. Back At The Start
02. Born In A Cage
03. The End
04. Long Time
05. All The Way Home
06. Way Up To The Sky
07. I Know A Way
08. A Word
Website: https://www.pattygriffin.com/music