Review: Mark Cameron – Blues Factory
Mark Cameron – Blues Factory
Format: CD – Digital / Label: Overton Music
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Hij loopt al een tijdje mee, Mark Cameron, in de jaren 80 en 90 bezig met folkrock en in dat segment vijf albums uitgebracht, maakte echter daarna een switch naar de blues en kwam in 2009 met zijn eerste album in dat genre. Sindsdien zijn er, met het huidige nieuwe album meegerekend, zeven albums van hem verschenen en dat is toch zo’n beetje elke twee jaar een album. Niet slecht.
Op z’n nieuwste ‘Blues Factory’ zingt hij de lead vocals en speelt hij gitaar en heeft zich verder omringd met:
– Dan Schroeder en Greg Schutte op drums
– Bill Keyes op harmonica
– zijn vrouw Sheri Cameronop sax, fluit en percussie
– Nick Salisbury, Steve Hansen en Josh Granowski op drums
– een blazerssectie bestaande uit Shane Cox op trompet en trombone en Zach Miller op tenor sax
– Tommy Barbarella op de toetsen
– Sara Renner en Tonya Hughes op back-ground vocals
Het album ‘Blues Factory’ bevat 10 nummers en is uitgebracht op Overton Music. Op deze plaats een welgemeend compliment voor de mooie hoes, een dubbel uitklapbare hoes met op de voorkant een mooi schilderij van een Blues Factory, waar aan de ene kant mensen naar binnen gaan om waarschijnlijk een puik stukje blues te maken, terwijl aan de andere kant mensen, na gedane arbeid, naar buiten komen. Of dat wérkelijk ook zo is, lezen jullie later… Heel leuk gevonden en in ieder geval is er werk gemaakt van de hoes!
Ik denk dat we zelf maar eens een kijkje moeten gaan nemen in de Blues Factory van Mark Cameron.
Het openingsnummer The Wrong Thing is gelijk een stevige blues waarin Mark zich afvraagt “Where did it all go wrong?” met een heerlijke slide-gitaar die scherp door de vocalen heen blijft gaan. Heerlijke tekst vol zelfspot. “When it comes to bad timing, man, I’m the king. It always seems to be the right time, to do The Wrong Thing.” Dit is een lekker begin, u aangeboden door de Blues Factory!
In een lekker “indianen”-getrommel begint Too Hot To Boogie. Lang geleden dat ze de liefde bedreven hebben. Veel te lang geleden! En voor de rest zit er ook weinig ontwikkeling in de relatie. Lekker swingende boogie met dito background vocals waar op enig moment íedereen op meezingt. Lekker, lekker, nummer, scherp eindigend. Mooi.
De titelsong dan, Blues Factory. Nou, teleurstelling, want hetzelfde laken een pak. Alles is routine geworden. Net als in een fabriek, de Blues Factory dus en bij nader inzien vind ik de mensen op de hoes er nou ook niet sprankelend bij lopen. Het is meer zoiets van “moeten”. En zoals “ons” zijn er zovelen, dus is het tijd voor “quittin’ time”. Een langzame, melancholieke blues met de fluit prominent aanwezig. De fluit zou je kunnen zien als de fabrieksfluit die bepaalde wanneer je binnen moest zijn, wanneer het “schaft” was en wanneer je naar huis “mocht”! Net zo’n functie als wanneer de kerkklokken luiden… Een hele beste slide met een langzaam aanzwellend volume van de overige bandleden en op enig moment een fijne fingerpicking gitaar! Conclusie: Weg uit de Blues Factory en op zoek naar een nieuwe uitdaging. Mooi nummer desondanks!
Het is een veel voorkomend probleem, Drink On The Job. Het bestaat al jaren en het blijft, zeker in de huidige tijd, niet bij drinken alleen. De toepasselijke opmerking: “What’s in your thermos ain’t exactly coffee…” spreekt boekdelen! En hoewel het een simpele vaststelling is “dat je er wél zelf bij bent”, is het duidelijk dat het op een dag fout moet gaan. Ikzelf heb ook wel eens collega gehad die een scheutje bij de koffie deed en ja, ook dat ging natuurlijk hartstikke fout. “A little nip, then a little nip more…” Er zijn weinig vergelijkingen waar het begrip “doodlopende weg” zó op van toepassing is als dit! Alles, maar dan ook álles gaat er aan kapot. Echt álles! Een toch nog redelijke opgewekte drums met een zware bas beginnen aan dit toch wel trieste nummer en dus is er ook een plaatsje voor de harmonica. En alle voorbeelden en waartoe ze leiden worden bijna meer pratend dan zingend behandeld in Drink On The Job. Aan het eind een hele fijne bas. Op verschillende momenten een hele fijne gitaarpartij. Lekker ritme. Zonde. Waarschuwingen worden in de wind geslagen. Het is een bekend gegeven dat alcoholisten zichzelf vooral niet als alcoholist zien! Op deze plek kan ik het niet nalaten een parabel te vertellen: Een alcoholist heeft twee zonen, de een drinkt zich te pletter, de ander raakt geen druppel aan. Er wordt aan de eerste gevraagd waarom hij zoveel drinkt. Zijn antwoord: “Omdat mijn vader alcoholist is.” Aan de tweede gevraagd waarom hij niet drinkt en zijn antwoord luidt: “Omdat mijn vader alcoholist is!” Hier heb ik verder niets aan toe te voegen…
Lekkere soul dat is wat Sugar is! Hele fijne Memphis-keyboards en dito blazers! Mooi gezongen! En uiteraard komen de verschillende variaties van Sugar voorbij. Een rustig tussenstuk waarna het weer lekker verder gaat met background vocals, blazers en vocale uithalen van Mark met telkens de vaststelling dat “suger never tasted like
this.” Lekker nummer.
Een rock ‘n’ roll-boogie in Can’t Stand Still! en fijne harmonica in een stevige stamper om maar duidelijk te maken dat je ook bij een nummer als dit onmogelijk Can’t Stand Still. En gelukkig maar, want het zou maar een dooie boel worden als er geen pit meer in zit… Lekker swingend.
Change Your Ways met een heerlijk heldere gitaarsolo gelijk aan het begin, maakt duidelijk als het een feit is dat je veel, zo niet alles, verkeerd hebt gedaan, dat het dan tijd wordt to Change Your Ways. Niet maar gewoon doorgaan met wat je eerder altijd al deed en niet tot verbetering heeft geleid, dus Change Your Ways. Een heel fijne en langzame blues met overwegend minimale begeleiding. Heel mooi! Heerlijk “gepiel” op de gitaar! Top!
Hoe vaak zeggen we zelf niet: “Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig. Deze cynische wetenschap wordt meer dan voortreffelijk verwoord door Mark Cameron in het rustige swingende Friends Like These! Hij kan altijd op z’n vrienden rekenen om hem te besodemieteren. Heerlijk! En gooi er dan ook maar zo’n “opgewekte” harmonica bij in. Het heet ook niet voor niets: In tijden van nood leer je je échte vrienden kennen! En vaak krijg je dan ook nog hulp uit totaal onverwachte hoek! That’s life!
Weer een interessant gegeven in Ain’t No Way waar de zangeressen het voortouw nemen om Mark in te leiden tot het verhaal waarin twee mensen best wel weten dat ze voor elkaar bestemd zijn, dat tóch (nog) niet aandurven door angst, eerdere ervaringen, whatever en dat het toch gewoon tijd is die “bescherming” los te laten en de
toekomst samen te ontdekken. Met weer een prominentere rol voor de zangeressen zoals de zussen Charlie en Hattie Webb Leonard Cohen vocaal begeleiden op het
magistrale Live In London! Een geweldig concert met ook een fantastische instrumentele bezetting!!! Ook van harte aanbevolen!!!
Terug naar Mark Cameron. Advies aan die twee: Gewoon doen!
Het laatste nummer Below The Bottom, speciaal voor die mensen die altijd op zoek zijn naar problemen, onder het motto: Als er geen problemen zijn, maak ik ze zelf wel! Lekker stevig nummer, ook een beetje swingend qua melodie maar ook hier, zoals zo vaak, is de tekst het belangrijkst! In die gevallen waarin je de problemen niet zelf hebt veroorzaakt maar waar je dus gewoon buiten je schuld in problemen verzeild bent geraakt heeft Mark Cameron in dit heerlijk, swingende nummer voldoende adviezen om er weer bovenop te komen! Als je werkelijk zó diep in de shit zit, kun je nog maar één kant op en dat is “the way up”!!!
‘Blues Factory, ik zou bijna zeggen, de vrouw van Mark blaast op haar fluit en daarmee is dit album uit. Een puike plaat met alleen maar hele fijne, lekkere, swingende bluesnummers en vooral hele beste teksten. Hoe kom je er allemaal op?! Belangrijk: Totaal géén zwak nummers! Allemaal hartstikke fijn en natuurlijk springen er een paar favorieten uit.
Dat zijn voor mij: The Wrong Thing, Blues Factory, Drink On The Job, Friends Like These en Change Your Ways! Na het beluisteren van Blues Factory van Mark Cameron ben ik in ieder geval blij om met volle overtuiging dit album bij jullie aan te bevelen.
En ter herinnering: Een mooie hoes dus!
Tracks:
01. The Wrong Thing
02. Too Hot To Boogie
03. Blues Factory
04. Drink On The Job
05. Sugar
06. Can’t Stand Still
07. Change Your Ways
08. Friends Like These
09. Ain’t No Way
10. Below The Bottom