Review: Jubu Smith – Jubu
Jubu Smith – Jubu
Format: CD =- Digital / Label: Little Village
Release: 2024
Tekst: Harry Pater
Jubu Smith & Charlie Hunter zijn twee legendarische gitaristen, beiden afkomstig uit de Amerikaanse East Bay en beiden Berkeley High-alumni. Zij bundelden hun krachten om een gitaaralbum als geen ander te creëren. “Zet je schrap voor de eerste single Hamster Wheel!”, zo meldt het label én “luister naar deze FUNKY SHIT! Wie is deze belachelijk getalenteerde, groovende en soulvolle gitarist??? Jubu, dàt is HEM! Hij is misschien wel een van de beste gitaristen die je nog nooit hebt gehoord. Tot nu toe! Luister hoe dit je vanaf het begin grijpt – POW!”. Leuke reclamekreten… En eerlijk gezegd had ik echt nog nooit van en over hem gehoord of gelezen… Zijn muziek ongetwijfeld wel gehoord, zonder te weten dat hij er aan mee werkte.
Dit nieuwe album is uitgebracht op het Little Village label, in samenwerking met Side Hustle Records, genomineerd voor een Grammy Award, gitarist en producer Charlie Hunter. Gitarist Jubu Smith maakte dit album, zijn eerste op Little Village, dat nu streaming is op alle muziekplatforms.
De reis van John ‘Jubu’ Smith in de muziekindustrie is een bewijs van zijn uitzonderlijke talent en veelzijdigheid als gitarist. Op 19-jarige leeftijd begon Jubu aan een opmerkelijke tienjarige ambtstermijn als gitarist van Tony Toni Toné (met Raphael Saadiq), waarbij hij aanstekelijke ritmes neerzette en het publiek boeide met zijn soulvolle melodieën. Hierna begon hij aan een prestigieuze wereldtournee met Whitney Houston, waarmee hij zijn reputatie als veelgevraagd muzikant verder versterkte. Heb Whitney inderdaad ooit live gezien in Ahoy, maar wie er toen in haar band speelden… werkelijk geen idee!
De afgelopen 15 jaar was Jubu voortdurend aanwezig in het internationale muziekcircuit, waarbij hij het publiek betoverde met zijn optredens naast Frankie Beverly & Maze. Zijn bijdragen reiken verder dan het podium, aangezien hij zijn talenten heeft ingezet voor opnamesessies met gerenommeerde artiesten als Luther Vandross, Mary J. Blige, Boyz II Men, Toni Braxton, George Duke en George Benson. Eerlijk gezegd nou net niet artiesten waar ik naar luister… smaken verschillen nu eenmaal.
Naast zijn gezamenlijke werk heeft Jubu ook solo-inspanningen nagestreefd, waarbij hij zich ontpopte als soloartiest en frontman was van zijn soul-bluesbands, waaronder Legally Blynd & The Jubu Smith Experience. Deze projecten tonen zijn muzikale diepgang en beschikken over een line-up van uitzonderlijke muzikanten, waaronder zijn broer Eric “Pik Funk” Smith en Carl Wheeler.
In 2024 begon Jubu onder de vlag van het label Little Village aan een nieuwe muzikale onderneming, samen met Grammy-award winnaar drummer Calvin Napper (bekend van met name MAZE met Frankie Beverly, Stephanie Mills en Donnie McClurkin) en drievoudig Grammy-genomineerde gitarist/producer Charlie Hunter om een gezaghebbend groovend gitaaralbum te maken onder de titel ‘Jubu’. Deze gezamenlijke inspanning benadrukt hun beheersing van de gitaar en hun innovatieve benadering van op groove gebaseerde muziek, waardoor Jubu’s status als een ware uitblinker verder wordt versterkt.
Wat vind ik van dit album? Het is volledig instrumentaal, wat uiteraard te verwachten is met dergelijke klasse muzikanten. Ik hoor meteen dat er met veel plezier én vakkundig gemusiceerd wordt. Er zit zéker variatie in de muziek maar om eerlijk te zijn had ik bij veel van de songs wel zang willen horen.
Carroll Drive is gelukkig een stuk steviger dan de eerste twee songs, waarbij Jubu’s Poem wel wat meer pit had mogen hebben én wat korter. Kwik-Way Nostalgia klinkt vooral lekker door de heerlijk basgroove en kan me haast niet lang genoeg duren… kortom: het verschilt nogal per song. Ben wel benieuwd die de eerder genoemde basgroove speelt!
Op EG Is Here doet bluesrockgitarist Eric Gales mee én dat is te horen. Extreme Pleasure is een van de uitzonderingen, die ik wel erg leuk vind. De meeste songs op het album hebben een funky sound en laat dat nou net niet mijn favoriete muzieksoort zijn… het is allemaal geweldig gespeeld, maar ik moet bekennen: niet echt mijn kopje thee, vooral omdat er geen zang op te horen is. Sorry voor de liefhebbers, maar ik zal deze cd niet vaak draaien!
Tracks:
01. Hamster Wheel
02. Jubu’s Poem
03. Carroll Drive
04. Kwik-Way Nostalgia
05. Organization’s Sake
06. EG Is Here
07. Extreme Pleasure
08. At Long Last
09. McLeansville Blues
10. Totally Convicted
Jubu Smith—Guitar
Charlie Hunter—Hybrid Guitar
Calvin Napper—Drums
Eric Gales—Guitar (track 6)
Website: http://www.jubusmith.com/home.html