Review: Joe Satriani – The Elephants Of Mars
Joe Satriani – The Elephants Of Mars
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: earMUSIC
Release: 2022
Tekst: Bert Ruisch
Joe Satriani behoeft niet veel introductie, zeker niet bij de liefhebbers van hoogstaand gitaarspel. De man heeft in de loop van de jaren een flinke fanbase opgebouwd en behoort tot de top van het genre.
Ooit geïnspireerd door Jimi Hendrix, Jimmy Page en meer jaren 60 en 70 gitaargrootheden, besloot hij op de dag dat Jimi overleed gitarist te worden. En zo geschiedde…
Hij studeerde o.a. met jazzmusici als gitarist Billy Bauer en pianist Lenny Tristano, die een enorme invloed had op de manier van spelen die Joe zich eigen maakte.
Hij ging zelf ook gitaarles geven, onder andere aan Steve Vai (en dat is te horen) en Kirk Hammett (Metallica) en een rits aan andere bekende en minder bekende gitaristen. Hij heeft meegespeeld op platen van Alice Cooper, Blue Oyster Cult en nog veel meer artiesten. Niet alleen als gitarist, maar ook als achtergrondzanger en spoken word artiest.
Toerde een poosje met Deep Purple na het vertrek in 1993 van Ritchie Blackmore en maakte deel uit van Chickenfoot, met Sammy Haggar (zang), Michael Anthony (bas) en Chad Smith (drums). Deze band maakte twee zeer goed ontvangen en verkochte platen in 2009 en 2011 en is helaas een stille dood gestorven.
Maar het allerbelangrijkste zijn natuurlijk de soloplaten die de man sinds 1986 heeft uitgebracht.
Naast de 5 Live-registraties van concerten, uitgebracht op cd en dvd/blu-ray, zijn er tot 2020 maar liefst 17 platen uitgekomen, waarvan ‘Surfing With The Alien’ uit 1987 zorgde voor z’n grote doorbraak en goed was voor een flink aantal gouden en platina platen, net als opvolger ‘Flying In A Blue Dream’ uit 1989.
Inmiddels zijn we aangeland bij de achttiende plaat, getiteld ‘The Elephants Of Mars’.
Valt het jullie ook op dat hij heel vaak refereert naar het universum, science fiction en planeten bij het bedenken van titels, of ligt het aan mij? Niks mis mee hoor…
De plaat…
Die is goed, laten we daarmee beginnen. Gitaristen die technisch zo begaafd zijn als Satriani zouden geen slechte plaat kunnen maken al zouden ze het willen. En technisch begaafd is hij, dat zal en kan niemand bestrijden.
Daarnaast heeft hij een stel fantastische muzikanten om zich heen verzameld om de plaat te maken, die hun vak perfect beheersen en hun credits meer dan verdiend hebben. Drummer Kenny Aronoff en bassist Bryan Beller zijn een ijzersterke en retestrakke ritmesectie met roots in de jazz-, fusion- en rockmuziek. Keyboardspelers Ray Thistlethwayte en Eric Caudieux idem dito met een ster, waarbij de laatste een vast lid is van Joe’s entourage en meespeelt op diverse platen van Joe, produceerde en zorgde voor de digitale editing en heeft ook nog meegeschreven aan meerdere nummers van de plaat.
Tot slot heb je nog Ned Evett, die zorgt voor de Spoken Words op Through A Mother’s Day Darkly, een nummer met een enorme drive en een onheilspellende sfeer. Voor mij een van de betere nummers van de plaat.
De plaat begint met Sahara, dat in januari is uitgegeven als teaser, en voor mij in eerste instantie een reden was om er niet al teveel aandacht aan te besteden, want been there, heard it before, don’t bother…
Gelukkig kreeg ik de hele plaat toegezonden, want er staan veel betere nummers op.
Dat geldt echter nauwelijks voor de titeltrack, want ook weer meer van hetzelfde, maar een nummer als het funky Blue Foot Groovy vind ik zeer genietbaar, net als het jazzy Sailing The Seas Of Ganymede.
Mijn persoonlijke absolute favoriet is het electric jazz nummer .
De plaat eindigt met twee nummers, 22 Memory Lane en Desolation, die een beetje de vaart uit de plaat halen. Jammer, want nu dooft hij een beetje als een nachtkaars…
Tot slot: keyboards schijnen steeds belangrijker te worden voor Joe, gelet de drie keyboardspelers. Joe speelt zelf nl. ook nog keyboards op de plaat…
Niet erg, goed keyboardspel kan heel veel toevoegen aan een nummer of zelfs een hele plaat. Voorbeelden plenty.
Tracks:
01. Sahara
02. The Elephants of Mars
03. Faceless
04. Blue Foot Groovy
05. Tension and Release
06. Sailing the Seas of Ganymede
07. Doors of Perception
08. E 104th St NYC 1973
09. Pumpin’
10. Dance of the Spores
11. Night Scene
12. Through a Mother’s Day Darkly
13. 22 Memory Lane
14. Desolation
De Band:
Joe Satriani – gitaren – keyboards
Kenny Aronoff – drums
Bryan Beller – basgitaar
Rai Thistlethwayte – keyboards
Eric Caudieux – keyboards
Ned Evett – spoken word
Website: http://www.satriani.com/