Review: Joe Lynn Turner – Belly Of The Beast
Joe Lynn Turner – Belly Of The Beast
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Music Theories Recordings – Mascot Label Group
Release: 2022
Tekst: Harry Pater
De eerste keer dat ik Joe Lynn Turner live zag was toen hij deel uitmaakte van Deep Purple, als opvolger van de opnieuw vertrokken zanger Ian Gillan in 1990; de band speelde in Ahoy ter promotie van het album ‘Slaves and Masters’, het enige waarop hij zingt. Na het concert mochten we hem kort interviewen en bleek het een aardige kerel te zijn.
Daarvoor was hij tussen 1981 en 1985 zanger van Ritchie Blackmore’s Rainbow, waarmee hij de studioalbums ‘Difficult to Cure’ (1981), ‘Straight Between The Eyes’ (1982) en ‘Bent Out Of Shape’ (1983) maakte. Toen ik hem in 1988 als zanger van de Zweedse gitarist Yngwie Malmsteen en zijn band Rising Force zag in de IJsselhal Zwolle, viel het me op dat hij tijdens de gitaarsolo’s en soms ook tussen de songs door zich ietwat afzonderde en dan met zijn haar bezig leek te zijn aan de zijkant van het podium.
In 2002 zag en sprak ik hem voor het laatst, toen hij samen met ook ex-Deep Purple zanger (en bassist) Glenn Hughes optrad met HTP, oftewel Hughes-Turner Project, tijdens een concert in het noorden van Duitsland, waar hij ook tot een interview bereid was. Wat in elk geval opviel, naast dat het nog steeds een aardige gast was, hij nog exact hetzelfde kapsel leek te hebben als indertijd in 1990.
Inmiddels is duidelijk hoe dat zit: hij heeft al sinds zijn pubertijd (14 jaar) een aandoening die voor haaruitval zorgt, alopecia genaamd. Als kind werd hij daar veel mee gepest en al snel ging hij eerst haarstukjes en later een pruik dragen. Maar inmiddels doet hij dat niet meer en gaat hij tegenwoordig volledig kaal door het leven.
Deze nieuwe look is niet het enige dat anders is bij Joe Lynn Turner, want ook zijn sound is drastisch gewijzigd: de muziek is een heel stuk steviger dan voorheen, veel meer richting heavy metal à la (bijvoorbeeld) Judas Priest in plaats van lekker in het gehoor liggende hardrock uit de jaren tachtig.
De titelsong opent het album en daarbij hoor je meteen het verschil met ‘vroeger’. Vrijwel alle songs hebben behoorlijk snelle gitaarsolo’s, die me dan meteen doen terugdenken aan Turner’s tijd bij Yngwie Malmsteen.
Dat hij nog altijd over indrukwekkende zangkwaliteiten beschikt is in alle songs te horen en met name in de ballad Dark Night Of The Soul valt dit op. Samen met de Zweedse producer en multi-instrumentalist (vooral gitaar) Peter Tägtgren (Hypocrisy, PAIN, Lindemann) heeft Joe Lynn Turner een, wat mij betreft, indrukwekkende comeback gemaakt.
Het is mij niet bekend of hij ook op tournee gaat om het album te promoten, want het tour deel van zijn website is voor het laatst bijgewerkt in 2015…
Tracks:
01. Belly Of The Beast
02. Black Sun
03. Tortured Soul
04. Rise Up
05. Dark Night Of The Soul
06. Tears Of Blood
07. Desire
08. Don’t Fear The Dark
09. Fallen World
10. Living The Dream
11. Requiem
Website: https://www.joelynnturner.com/