Review: Jimmy Burns & The Soul Message Band – Full Circle
Jimmy Burns & The Soul Message Band – Full Circle
Format: CD – Digital / Label: Delmark Records
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Jimmy Burns, 82 inmiddels, heeft vooral in zijn jonge jaren de nodige singletjes uitgebracht bij veel verschillende maatschappijen. Een overzicht daarvan ontbreekt eigenlijk, dus leek het Jimmy een goed idee een aantal van die nummers opnieuw op te nemen samen met een aantal andere favoriete nummers. Op dit album heeft hij dat gedaan met de Soul Message Band, bestaande uit Chris Foreman op keyboards, Lee Rothenberg en Geof Bradfield op gitaar en Greg Rockingham op drums, voor deze gelegenheid aangevuld met Chris Jung en Steve Eisen op sax en vocale ondersteuning door Typhanie Monique. Jimmy zelf speelt gitaar en zingt. Door Jimmy zelf wordt het album gezien als een soort retrospectief en daarmee zou zijn cirkel dan rond zijn, vandaar de passende titel voor dit album ‘Full Circle’.
Zullen we?
Waarmee beter te beginnen dan met Express Yourself van Charles Wright. Een schreeuw van Jimmy Burns om ons zelf te Express Yourself. Lekkere blazers, subtiele keyboards in een toch heel fijn soulnummer uit de oude doos! Het is allemaal geen rozengeur en maneschijn in de World Of Trouble van Big Joe Turner. Met gelijk een fijn swingende Hammond B3 van de al vanaf z’n geboorte blinde Chris Foreman! Heel fijn bluesy gezongen door Jimmy, begeleid door “late nite” saxen. In alle armoede die er in de wereld is, blijft altijd de blues over als je best friend, hoe erg ook de World Of Trouble is. Na een mooi saxofoonstuk nemen de jazzy gitaren het over. En dan komt ook Chris Foreman nog even terug met een hele mooie solo waarmee hij enthousiast eindigt! Heel, héél fijn gespeeld en gevoelvol gezongen en lekker lang uitgewerkt met ruim 6 minuten! World Of Trouble!
Heel anders is dan weer I Really Love You van Robert Newsome. Sneller, bijna funky, ook vocals van Typhanie Monique, waarin Jimmy met klem aan zijn “lief” vraagt “Come by my side because I love you!” Hoe gaaf de stem van Jimmy Burns (nog) is. Het tempo en het volume gaan omhoog om toch vooral maar duidelijk te maken hoeveel Jimmy van haar houdt: I Really Love You!
De sax begint lekker swingend aan Ain’t That Funk For You van Al Grey, ondersteund door een niet minder swingende Chris Foreman. Hoe heerlijk kan een lekker stukje muziek zijn! Afgezien dat ik natuurlijk zittend deze recensie schrijf, staan mijn voeten geen moment stil. Heerlijk! Wat kan die Chris spelen op al die toetsen van hem en dan Chris Jung en Steve Eisen op de saxen. Dit is gewoon helemaal compleet, dit kan niet beter!!! Genieten van dit instrumentale nummer dat langzaam wegsterft. Oef!
Eigenlijk het eerste nummer waarin de drums op de voorgrond treedt in plaats van puur begeleiding: Too Much Lovin’, lekker heen en weer gezongen tussen Jimmy en Typhanie én natuurlijk weer die swingende Chris Foreman, wat zou het album zijn zonder hem? Lekkere solo’s van gitaren, saxen waarna Chris het weer overneemt. Hartstochtelijk gezongen dat er sprake is van Too Much Lovin’, alsof dat ooit zou kunnen… Het is trouwens een nummer van Lowland Pauling! Klasse!
De soul spat er gelijk er vanaf in Give Her To Me van Charles Colbert, weer samen gezongen met mooie uithalen, perfecte begeleiding, heerlijke old school soul! Laat zich raden hoe de toetsen klinken in dit nummer, ik omschrijf het maar een keertje afwijkend want anders wordt het misschien eentonig. Ook dit nummer is pure klasse!!!
Laat duidelijk zijn, als Jimmy er zo beslist om vraagt is het maar het beste: Give Her To Me!
It Use(d) To Be, van James Olin Burns, oftewel zoals Jimmy Burns officieel heet, een nummer van Jimmy zelf dus. Een gevarieerde opbouw tussen alle instrumenten en Jimmy die een opsomming geeft van alles wat It Used To Be aan dierbare herinneringen. Jazzy gitaar, pompende keyboards, aanvullende zang door Typhanie, aangevuld door de saxen met de pijnlijke vraag aan het eind “Why you have to go, you dón’t wanna go, Stay, stay, stay. Omwille van alles wat It Used To Be “I don’t wanna see you go… Ik weet het niet of dit toch nog goed komt… Gevoelig mooi nummer.
Een lang en instrumentaal nummer, ruim 6 minuten, een klassieker Since I Fell For You van Buddy Johnson die het zelf ook op de plaat heeft gezet. Instrumentaal in de zin van een echt saxofoon-nummer, uiteraard niet zonder begeleiding van Chris Foreman. Bewijs wordt hier geleverd dat ook een saxofoon kan “zingen”, ’t is maar wie ‘m bespeelt! Dit nummer is niet voor niets een klassieker want alles klopt gewoon aan dit nummer, mooie solo tussendoor van Chris Foreman! Klasse, uitermate geschikt voor de late uurtjes wanneer je je geliefde eraan herinnert “Weet je nog wel oudje Since I Fell For You”. Mooi, mooi, perfecte afwisseling tussen “hard” en “zacht” om de sfeer precies goed te treffen!
Rock Me Mama, van Melvin “Lil’ Son” Jackson waarin Jimmy wel all night long in de schommelstoel wil schommelen. Dat moet wel fantastisch zijn als je gelijktijdig luistert naar dit puike album! Rock Me Mama, “the sun is going down, de moon is gonna rise”, je ziet het voor je! Perfect en liefdevol gezongen door Jimmy! Zwaar aangezet orgeltje met simpele drums beginnen aan Where Does That Leave Me van Barry Despenza en Gregory Washington. Afwijkend geproduceerd met meer echo achter alles, vooral achter de vocals van Jimmy, lekkere accenten van Chris Foreman en Jimmy zich steeds maar afvraagt wat er toch waar allemaal is mis gegaan en Where Does That Leave Me. Het hartzeer van Jimmy wordt perfect “verwoord” door Chris met grote uithalen op de toetsen, hier en daar een subtiel ondertoontje van de gitaren. Voor Jimmy is het jammer van zijn liefde, maar voor ons betekent dat, dat er maar één ding op zit omdat dit nummer het laatste nummer is van dit album: Snel weer de studio in met je maten en als de wiedeweerga nog zo’n fantastisch album in elkaar knutselen!
Absoluut top! Spitze, zoals onze oosterburen zeggen. Chris Foreman draagt het album en steelt de show, de saxen zijn hartstikke goed, de gitaren, heel passend op dit album, in een bescheidener rol, mooie aanvullende vocals door Typhanie en dan Jimmy Burns zelf! In de zin van terug kijken naar het verleden mag dan sprake zijn van een Full Circle, dat gegeven zou hem een ontspannen gevoel kunnen geven om hierna, zonder druk, een volgend prachtig album af te leveren. Ik hoop het! Ik kijk er naar uit!
Mijn favoriet, als ik er dan toch ééntje moet kiezen uit al dat moois: Since I Fell For You!
Opmerking apart:
Verschijnt er op het Delmark-label wel eens een album dat níet goed is? Ik kan het me in ieder geval niet herinneren. Ook dat is een kwaliteit dat je donders goed weet wat je wel of niet uitbrengt en daarmee dus alleen je uitstekende reputatie als label verder bevestigt en uitbouwt! Compliment!
Tracks:
01. Express Yourself
02. World Of Trouble
03. I Really Love You
04. Ain’t That Funk For You
05. Too Much Lovin’
06. Give Her To Me
07. It Use To Be
08. Since I Fell For You
09. Rock Me Mama
10. Where Does That Leave Me
Website: Facebook