Review: Homesick James Meets Cousin Leroy – Downhome Blues From Chicago To New York
Homesick James Meets Cousin Leroy – Downhome Blues From Chicago To New York
Format: CD / Label: Jasmine Records
Release: 2022
Tekst: Peter Marinus
Deze nieuwe release op het Britse Jasmine label draait om een tweetal bluesartiesten waarvan Homersick James de bekendste is. Deze slidegitarist uit Somerville, Tennessee, zou de neef van Elmore James én Sonny Boy Williamson zijn (hoewel daar ook wat twijfels over bestaan) en hij vertrok naar Chicago waar hij in de bands van Horace Henderson en pianist Jimmy Walker terecht kwam. Daarna speelde Homesick in de band van zijn “neef” Elmore James.
De andere bluesartiest is de minder bekende harmonica speler en zanger Cousin Leroy, geboren als Leroy Rozier. Hij nam nummers op voor labels als Groove en Ember met o.a. Champion Jack Dupree (piano) en Larry Dale (gitaar) als begeleiders.
Van Cousin Leroy gaat het verhaal dat hij uit een gevangenis ontnapte en daarna jarenlang voortvluchtig was. Uiteindelijk overleed hij op 81-jarige leeftijd in 2008.
Het album is in drie gedeeltes opgebouwd.
Begonnen wordt met een twaalftal nummers van James Williamson & His Trio, een alias van Homesick James. Op deze nummers springt het ongenadig hard schurende slidegitaarspel van Homesick er uit. Daarnaast beschikte hij ook nog eens over een zeer krachtige doordringende stem. Het openingsnummer Johnnie Mae is daar een mooi voorbeeld van.
Homesick heeft in de lome shuffle Farmers Blues een tot op het bot krachtig doordringend geluid en zijn snijdende slide speelt de hoofdrol in de zacht suwende shuffle Homesick. The Woman I Love is een broeierig schurende boogie, gevolgd door de lome blues van Lonesome Blues.
Er zijn de nodige Elmore James invloeden in Homesick’s spel te vinden zoals in de shuffle Late Hours At Midnight en Long Lonesome Day. Dan volgen er twee nummers, die onder de Homesick James vlag zijn uitgebracht.
Can’t Afford To Do It is een krachtig pompende ongepolijste boogie en Set A Date pompt op een Elmore James achtihe wijze.
Daarna is het de beurt aan Cousin Leroy en hij steelt de show op dit album met zijn zeer rauw brullende harmonica. Waitin’ At The Station is daar een goed voorbeeld van. Een schurend, traag pompend nummer met de hard kreunende harmonica van Cousin Leroy.
De klassieker Crossroads komt in een zeer ongepolijst klinkende versie voorbij en de brullende harmonica staat centraal in het pompende I’m Lonesome.
Dit album is een verplichte aanschaf voor de liefhebbers van rauwe (Chicago) blues!
Website: https://jasmine-records.co.uk/gb/
