Review: Half Deaf Clatch – Feels Like Home
Half Deaf Clatch – Feels Like Home
Format: CD – Digital /
Label: Speak Up Recordings (Independent label for the recording projects of Andrew McLatchie (aka Half Deaf Clatch)/Bandcamp
Release: 2023
Tekst: Fons Delemarre
Soms zie je een ‘offer you can’t refuse’. Bijvoorbeeld Half Deaf Clatch’s maxi-EP/mini-album ‘Feels Like Home’. Blijkt een prachtig albumpje te zijn, waarover later meer. Eerst het aanbod op Bandcamp, dat bestaat uit bestaat/bestond uit het volgende.
Professionally produced CD in full colour card wallet with an A5 Lyric Book and A5 Insert card.
THIS EXTRA SPECIAL SUPERFAN EDITION INCLUDES…
*Two custom beer mats, a slimline fridge magnet and an acrylic keyring – all featuring an exclusive ‘record label’ design.
*A full colour A5 presentation card with a string from one of the instruments used in the the recording of this album (guitar, banjo, cello or acoustic bass). The card will be signed and numbered and will specify which instrument the string is from and which songs it was used on.
Includes unlimited streaming of Feels Like Home via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
Prijs: onbekend, en de ontnuchterende slotmededeling is: Sold Out
Da’s nou jammer, want ik zou wel een snaar van de cello willen hebben die je hoort op het prachtalbum van Half Deaf Clatch. Die naam…, ach: what’s in a name? Google geeft aan dat Half Deaf Clatch zoiets betekent als ‘half dove kling’. Tja…
Luisterend naar ‘Feels Like Home’ kan ik me er gevoelsmatig eigenlijk wel wat bij voorstellen. Immers als je de muziek van Arno Hintjens, Tom Waits en Wily Bo Walker (hoewel die meer powerblues maakt) samenvoegt, kun je best wel uitkomen bij de muziek van Half Deaf Clatch. En dan spreekt die naam, afgezien van de precieze betekenis ervan, zeker tot de verbeelding.
Wie of wat is dat dan, Half Deaf Clatch? Eerst maar even naar Google:
Half Deaf Clatch à https://www.halfdeafclatch.com
Homepage of Half Deaf Clatch, a blues artist from Kingston Upon Hull, UK: Downhome Blues and Dark Roots.
Aha, het is dus één enkele muzikant uit de UK die ‘Downhome Blues’ en ‘Dark Roots’ speelt.
Een wederom moet ik, afgezien van de letterlijke betekenis van deze omschrijvingen, zeggen: “Dat kan prima kloppen”. Gevraagd naar de betekenis van de naam Half Deaf Clatch meldde Andrew McLatchie (zijn ware naam) het volgende.
“The meaning behind the name is simple and boring… I have reduced hearing in my left ear, mostly due to tinnitus. And my surname is McLatchie, but everyone calls me Clatch. Hence Half Deaf Clatch.” Waarvan akte. Over naar het album.
Het album ‘Feels Like Home’ klinkt als een klok en staat als een huis. Het is en blijft een raadsel hoe één man (one man band) zoiets voor elkaar krijgt. De stem, hiervoor al genoemd, is inderdaad een heerlijke mix van Hintjes & Waits. Ook de composities zouden prima uit de vulpennen en ganzenveren van deze beide grootheden kunnen vloeien. De slide gitaar en zang deden me ook denken aan het vroege werk van The Reverend Peyton’s Big Damn Band. Maar dan een minder boogie-achtige en meer melodieuze versie daarvan.
De teksten, gelukkig opgenomen in de fraaie cd-verpakking, zijn bluesy tot op het bot. Maar dan geen standaardfrases als “Woke up this morning, feeling bad; she unexpectedly left the bed…”. De teksten van Half Deaf Clatch zijn meer een soort abstracte overpeinzingen over de zin van het leven, het teloorgaan van Grote Culturen en fundamentele persoonlijke eenzaamheid. Geen basic-blues topics en daarom citeer ik er graag uit, bij de beschrijving van de nummers op dit intrigerende bluesalbum, dat het ver gaat schoppen op mijn jaarlijst 2023.
Even The Ghosts
Openingsnummer Even The Ghosts begint ingetogen met banjo, cello en de raspende zang van Half Deaf Clatch. Even later klinkt staal en schuift het nummer op richting een working blues, waar je de arbeiders aan de Great American Railroads op ritmische wijze met zware hamers de rails hoort vastnagelen. Interessant is het ‘woosh-geluidje’ dat een aantal malen klinkt. Een ruisend bekken of één van de spaarzame productionele frivoliteiten die Clatch zich permitteert?
De tekst vertelt het verhaal van het huis op de cover. Een eenzaam en leeg huis; zelfs de geesten hebben het verlaten. Geen schilderijen meer aan de wand, ‘Just empty spaces, faded memories, of times we can no longer recall’.
Under A Midnight Sky
In dit nummer neemt Half Deaf Clatch ons op een -hoogst waarschijnlijk regenachtige- nacht mee naar buiten. Prachtige slide, ingetogen akoestische gitaar, spaarzame percussie en weer die prachtige cello, ze laten je meekijken naar de hemel. De lichtvervuiling van de stad is hier ver weg… Turend naar de sterren zoekt hij naar de betekenis van zijn/ons aardse bestaan. ‘While I’m gazing at the constellations up above, searching for a meaning. Pure Arno Hintjens, maar dan zonder het vlijmscherpe geluid van TC Matic. Maar mét dezelfde meeslependheid.
Lost In The Static
Ook hier komt de perfect passende cello gelukkig weer tevoorschijn. Kernwoorden in de tekst: “See you on the other side, bye bye, don’t try to rescue me…”. Als hij het aardse verlaten heeft, ziet Half Deaf Clatch zichzelf de anderen weer ontmoeten. Iedereen heeft aan the other side een eigen frequentie. Daar kun je elkaar dus weer vinden…. Nee, een lachebekje is het niet, deze half dove kling. Een doorleefde bluesman des te meer.
Decline And Fall
In Decline And Fall verwoordt Clatch de tamelijk sombere kijk (…blues…) die hij heeft op het feit dat de mensheid door de eeuwen heeft verdomd weinig geleerd heeft over de onvermijdelijke ineenstorting van culturen. Sterker nog: ook nu staan we erbij en kijken ernaar.”Nothing ever changes, it’s a never ending situation. Repeating mistakes long gone. Civilisations come and go, yet we can’t get to tomorrow. We’re always blinded by the sun. Waiting for the sky to fall again.” Ook in dit nummer valt de hemel naar beneden en dus is ‘doom’ ook hier troef. Gelukkig weer vormgegeven door de prachtige cello…
Deep In The Weeds
In het begin is het bijna bijna spoken word, verderop wordt het -ondersteund door een cajon- wat meer uptempo. Maar verre van dansbaar, dus don’t worry, want de sfeer blijft blues pur sang. Het thema, ook hier bijna onvermijdelijk, de zoektocht naar de zin van het bestaan. “Long dead poets calling out, trying to find a way”. Aan het einde van het nummer kun je, als Clatch zijn laatste woorden tot je richt, zijn stembanden bijna horen schuren…
Out Of The Ashes
Een poëtische mijmering bij een langzaam uitdovend kampvuur. Griekse goden zien misschien een feniks verrijzen uit gloeiende as, zo niet Half Deaf Clatch.
“The flames die down as the dawn sun rises, the moon fades from the view. And in the morning dew the fire’s embers still glow red hot. But nothing happens, cos this ain’t no epic tale in Greek Poetry, this is real life. So I make my lonely way back to the waking world”.
On Becoming Invisible
Gedachten van Clatch over hoe het leven zou zijn als je onzichtbaar zou zijn, of sterker nog: niet meer in het aardse zou verkeren. H.G. Wells zou er volgens hem goedkeurend bij knikken.
“Take these bones, commit them all lto memory… Take these thoughts and guide them home.. Take this flame, pass it on to the whorty…Take this legacy away, I don’t need it anymore…Fading away…Nameless transparency …This is ho wit was meant to be…Fading, fading, fading away…”. Zware kost, dat wel, maar Andrew McLatchie bezingt het nuchter, bijna observerend. Misschien bedoelt hij gewoon dat we uiteindelijk allemaal onzichtbaar worden en dus gewoon stofdeeltjes in de ruimte zijn.
In verhouding tot de rest van het album is deze overpeinzing wat minder traag en slepend. Met dank, wederom, aan de cajon.
Feels Like Home
Slotnummer ‘Feels Like Home’ klinkt zoals de afbeelding op de cover: een overwoekerd en onbewoond, huis in the middle of nowhere. Interessant, tikje mysterieus en zeker boeiend. Zeker intrigerend…
Zeven jaar geleden schreef ene Richard Dunning over Half Deaf Clatch terecht al het volgende.
“Drawing from his obsession with pre-war country blues, Half Deaf Clatch (aka Andrew McLatchie) has been impressing audiences all over the UK for the last nine years with his raw down-home blues and his original song writing. Described as a Slide Stomp Blues Machine…(and singing with)… “a voice that digs down deeper than gravel, superbly constructed songs, a personality that connects with each member of the audience and a passion for his craft that shines through ” — Richard Dunning, TNMC (Tuesday Night Music Club), Croydon, 2016.
Gezien het citaat uit de Odyssee van Homerus dat op zijn website staat, ziet Half Deaf Clatch zich als een tot eeuwig dolen gedoemde geest….
“Sing in me, Muse, and through me tell the story of that man skilled in ways of contending, the wanderer, harried for years on end” – Homer, The Odyssey.
Vertaling uit het Grieks: Robert Fitzgerald (1961)
In het Nederlands:
“Muze, bezing mij de man, die sluwe, bekwame strijder, de man die tijdens zijn jarenlange omzwervingen werd geteisterd.”
Vertaling uit het Engels: Hans Verhorst.
Tracks:
01. Even The Ghosts
02. Under A Midnight Sky
03. Lost In The Static
04. Decline And Fall
05. Deep In The Weeds
06. Out Of The Ashes
07. On Becoming Invisible
08. Feels Like Home
Written, performed, recorded, mixed and mastered by A D McLatchie
Het album is te beluisteren op -en was fysiek te koop via- het onvolprezen muziekplatform Bandcamp. Helaas hoor ik van Andrew dat ook de ‘gewone’ versie van de cd bij Bandcamp uitverkocht is. Hij schrijft:
“The CD of the album was only available on Bandcamp yes, but it has now sold out. The download is still available from there (met booklet; FD), and everywhere else; Spotify, iTunes, Amazon mp3 etc.
I have no plans to tour Europe at this point in time, it’s a total nightmare now thanks to Brexit. I hope to get to the Netherlands and other places eventually, but nothing is on the horizon.”