Review: Catfish – Time To Fly
Catfish – Time To Fly
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Independent
Release: 2025
Tekst: Harry Pater
Het is alweer ruim een half jaar geleden dat zanger/gitarist Matt Long van de Britse bluesrockband Catfish overleed. Als eerbetoon aan hem is het laatste album ‘Time To Fly’ uitgebracht, dat bestaat uit materiaal dat eerder opgenomen songs èn nieuwe nummers die op zijn computer en telefoon zijn gevonden.
De band schrijft: “Dit album is een tapijt geworden van stukken die uit verschillende onverwachte plaatsen zijn gehaald – sommige nummers zijn opgenomen voordat Matt te ziek was om te spelen, twee demo’s van nieuwe nummers van Matts laptop en zelfs een half geschreven nummer in een spraaknotitie op Matts telefoon.”
Matt’s vader Paul Long heeft zijn aanzienlijke vaardigheden als geluidstechnicus gebruikt om alles samen te voegen tot een ongelooflijke set nummers, waarvan er veel nog nooit live zijn uitgevoerd, wat nu het laatste album van Catfish is geworden. De band deed een voorverkoop om de kosten van het persen te dekken, wat via de Catfish-website werd gedaan. Naast de cd en het vinyl is er een speciaal ontworpen T-shirt, als je beide wilt is er een bundeloptie met T-shirt en cd of vinyl.
Fiona Long, moeder en manager meldde: “We zouden het erg op prijs stellen als je ons laatste werkstuk als Catfish steunt, met de onvervangbare Matthew Long.”
De line-up van Catfish was: Matt Long – gitaar en zang, Paul Long – keyboards en zang, Adam Pyke – basgitaar en Phil Wilson – drums.
Nadat Paul die eerder genoemde songs had gevonden benaderde hij twee collega-gitaristen om samen met de band die nummers af te maken: Alex Voysey en Ash Wilson.
Ik wil allereerst Paul Long complimenteren met zijn uitstekende werk, want het is geen eenvoudige klus om uit (zeg maar) proefopnamen een erg goed klinkend muzikaal geheel te maken, als ik het goed heb heeft hij uit de gevonden opnamen vaak de zang kunnen halen en die samen met door de Catfish bandleden ingespeelde muziek toch goed klinkende songs kunnen maken. Als je dit niet wist zou je dat volgens mij nooit geweten hebben!
Uiteindelijk is het wat mij betreft een uitstekend bluesrockalbum geworden en een waardig afscheid van de unieke zanger en gitarist die Matt was. Ondergetekende heeft de band twee keer live gezien, wat beide keren geweldig was. In de pauze van het tweede optreden kwam ik al snel in contact met moeder en manager Fiona en na afloop ook met Matt, Paul en de andere bandleden. Aardige mannen die samen een geweldige eigen sound hadden.
De eerste twee songs rocken lekker, terwijl Don’t Turn Around als een rustige ballad begint, maar halverwege ook heerlijk rockt en daarna lekker instrumentaal verder gaat om tenslotte weer als ballad verder gaat. Dit is voor mij het hoogtepunt van het album, met naast uitstekend gitaarwerk ook heerlijke toetsenklanken.
Sick Of It All rockt ook weer lekker, met in het intro mooie stereo-effecten. Forevermore And Again is ook weer zo’n superieure ballad. De rest van het album is ook heel veelzijdig, luister maar eens na de songs hieronder. Hét hoogtepunt is de afsluiter Say The Word, dat als demo op de telefoon van Matt stond. De band heeft hier een fantastisch nummer van gemaakt, met prachtig gitaarwerk.
Jammer dat de band noodgedwongen is gestopt, volgens mij had Catfish een grote toekomst gehad…
Tracks:
01. Time To Fly
02. Change My Ways
03. Don’t Turn Around
04. Sick Of It All
05. Forevermore And Again
06. Lost In Autumn
07. Breaking Up Somebody’s Home
08. Broken Halo
09. Say The Word
Website: https://www.catfishband.com/