Review: Big Harp George – Cut My Spirit Loose
Big Harp George – Cut My Spirit Loose
Format: CD – Digital / Label: Blues Mountain Records
Release: 2023
Tekst: Tom Wouters
‘Cut My Spirit Loose’ is het vijfde album Big Harp George en de fraaie opvolger van ‘Living In The City‘ uit 2020 en net als dat album staat Cut My Spirit Loose vol met West Coast Swing Blues in al zijn stijlen (swingjazz, Dixieland, New Orleans funk en blues).
En eens te meer blijkt op dit album de veelzijdigheid van George Bisharat (artiestennaam Big Harp George) als bespeler van de chromatische mondharmonica, als zanger en als hoogst originele songwriter.
Het album begint met het opwarmertje It’s Tuesday, West Coast Swing inclusief doo-wop koortjes. Dat George originele songteksten schrijft blijkt uit het een-tweetje tussen hem (vocals) en de boogie-woogie piano van Chris Burns over Pile Driving Sam, een knappe bouwvakker annex vrouwenversierder, die de vrouwen in het dorp de hoofden op hol brengt en het dorp vervolgens hals over kop moet verlaten achternagezeten door de jaloerse echtgenoten van de dames.
Muzikaal gaat George met zijn band goed los vanaf het derde nummer, het jazzy Give Me The Dark met prachtig mondharmonicawerk. Vervolgens belanden we middenin een Mardi Gras party in New Orleans (Bustin’ Out). In die laatste twee nummers horen we goed de overeenkomsten tussen Dr. John en Big Harp George als het gaat om de mengeling van traditionele muziekstijlen. Dr. John met als basis New Orleans en Big Harp George met als basis de Westcoast Swing.
Verrassend is daarna de Beatles-cover She’s A Woman, dat een prachtige Latin boogaloo uitvoering krijgt, een versie die vooral door John Lennon gewaardeerd zou zijn. Persoonlijk wordt het vervolgens in twee fraaie swingjazz songs over George’s hond Lulu: My Dog Is Better Than You en Jump Abu Lula!. In het eerste van de twee songs horen we zelfs een gastoptreden van Lulu zelf, die aan het eind van het nummer een paar maal perfect uit de maat meeblaft.
De Swingjazz gaat vervolgens over in Swingblues met het lockdownnummer Prince Of Downward Mobility en de bumpblues Ranty Town (Ranzige Stad) over publiciteitsgeile coronacomplotdenkers, waar George stevig mee afrekent door ze zijn stad uit te jagen. De daarmee samenhangende hypocrisie wordt aangepakt in Take A Knee met prachtig vocalen van The Soul Revivers.
In Sunrise Stroll laat George nog eens even horen dat hij een meester is op de chromatische mondharmonica, waarna ‘Cut My Spirit Loose’ afsluit met een emotionele ode aan Captain Jack (Kintpuash), het opperhoofd van het Indiaanse volk Modoc, dat oorspronkelijk in het noorden van Californië leefde.
Met ‘Cut My Spirit Loose’ heeft Big Harp George zijn status van Master of The West Coast Swing Blues nog eens stevig bevestigd.
Tracks:
01. It’s Tuesday
02. Pile Driving Sam
03. Give Me the Dark
04. Bustin’ Out
05. She’s a Woman
06. My Dog Is Better Than You
07. Jump Abu Lula!
08. Prince of Downward Mobility
09. Rantytown
10. Behind the Eight Ball
11. Take a Knee
12. Sunrise Stroll
13. Captain Jack
Website: https://www.bigharpgeorge.com/
https://open.spotify.com/album/34rSmhZm02ydC6paomPOHf