Review: Arjen Lucassen’s Supersonic Revolution – Golden Age Of Music
Arjen Lucassen’s Supersonic Revolution – Golden Age Of Music
Format: CD – Digital – 2CD + DVD Artbook – 2LP Transparent Blue – 2LP Pink Marble – 2LP Purple Marble – 2LP Yellow Marble
Label: Mascot Label Group
Release: 2023
Tekst: Ella-Milou Quist
Het begon allemaal toen een Duits muziektijdschrift vroeg of Arjen Lucassen (o.a. bekend van zijn projecten Ayreon, Star One, Guilt Machine, The Gentle Storm, Ambeon en Stream Of Passion) nog een cover had liggen voor op een compilatiealbum. Dat had Lucassen niet, maar hij had er wel oren naar om er speciaal eentje op te nemen voor het magazine.
Uit een lijst met artiesten waarvan het blad covers wilde hebben, koos hij voor ZZ Top. Het enige dingetje was dat het in een week af moest zijn. In die zeven dagen ronselde hij John ‘Jaycee’ Cuijpers op zang, Joost van den Broek op toetsen, Timo Somers op gitaar en Koen Herfst op drums (zelf nam hij de baspartijen voor zijn rekening) en dook samen met hen de studio in om het nummer Heard It On The X op te nemen. Dat smaakte naar meer.
Ze vormden Supersonic Revolution en schreven liedjes in de stijl van de seventies en verwerkten tevens memorabele dingen, bands en artiesten uit die tijd in de teksten. Zo hoor je onder andere odes aan en verwijzingen naar David Bowie (en Ziggy Stardust), Deep Purple, Rainbow, Pink Floyd, The Rolling Stones, Alice Cooper, Led Zeppelin, The Beatles, ABBA, Apollo 13, Hipgnosis, Steven Spielberg, etcetera. Ofwel alles wat van invloed was op (voornamelijk) Arjen’s leven en muziek.
Verwacht dus dit keer geen uitgestrekte futuristische space metalopera of metalopera in het algemeen, maar geheel iets anders. Hoewel…
‘Golden Age Of Music’ opent met SR Prelude; een proggy en spacy op toetsen berust intro om het album in te leiden, maar deze gaat al gauw over in het gitaar- en toetsengeweld van The Glamattack. Een liedje over vier belangrijke seventies glamrock artiesten: Marc Bolan, Sweet, Alice Cooper en David Bowie. Snoeiharde gitaarrifs en licks van Timo Somers (ex-Delain) worden hier afgewisseld met de grommende progressieve, maar melodieuze, Hammondpartijen van Joost van den Broek (ex-After Forever, Ayreon, Star One). De powervolle zang van Jaycee (Praying Mantis, Ayreon), krachtige drumpartijen van Koen Herfst (o.a. Vandenberg) en fijne basloopjes van Lucassen, maken het helemaal af. Een kneiter van een opener die meteen de toon zet voor de rest van de plaat.
Het daarop volgende nummer en tevens de titeltrack, is er weer eentje van het kaliber stevig, melodieus en expressief. Op vernuftige wijze worden teksten en/of namen van verschillende beroemdheden, artiesten, bands of karakters in elkaar geweven tot één song. Het gaat hier om T. Rex, Rainbow, Pink Floyd, Deep Purple, Farrah Fawcett, Daisy Duke, Jesus Christ Superstar, Alice Cooper en Thin Lizzy. Het is een heerlijke meezinger, een goede headbangklassieker en ook kun je nog even je dansmoves showen. En dat is ook precies wat elk project van Arjen Lucassen is: energiek, melodieus, hard & heavy, altijd buitengewoon steady, spannend en aantrekkelijk.
The Rise Of The Starman gaat natuurlijk over (hoe kan het ook anders) Ziggy Stardust, het alter-ego van David Bowie. Een prachtig eerbetoon met een hoofdrol voor de krankzinnig snelle, vurige en expressieve toetsenpartijen van Van den Broek. Wat een beest!
Na een sneltreinvaart aan Hammond-orgelpartijen op de eerste drie songs, is het aan Somers de eer om te laten horen wat hij kan op gitaar op de bijna hardrock klassieker Burn It Down. Natuurlijk zijn de toetsen nog steeds aanwezig, maar omdat het liedje gaat over Smoke On The Water van Deep Purple, is de meeste ruimte voor het energieke en heavy gitaarwerk van Timo, de stevige, strakke drumpartijen van Herfst en uiteraard de warme krachtige vocalen van Jaycee. Overigens is het liedje geschreven vanuit het perspectief van ‘the stupid with the flare gun’, refererend naar een zin uit Smoke On The Water. Je moet er maar op komen.
Het tragische Odyssey, over de catastrofale Apollo 13 missie, begint als een redelijk ingetogen song met een beetje Ambeon en Ayreon achtige gitaarpartijen en Pink Floyd sfeer en zanglijnen. Uiteindelijk komen er de behoorlijk heavy metal gitaarriffs van Timo bij en typische Ayreon en Star One toetsenpartijen. (Niet zo gek als je bedenkt dat Joost de meeste van die partijen heeft ingespeeld). Een indrukwekkend nummer die je tot in het diepst van je wezen voelt.
They Took Us By Storm is de minst interessante song op de plaat, maar wel een mooie ode aan Hipgnosis, de favoriete platenhoes ontwerpers van Lucassen, met in het bijzonder Storm Thorgerson. De vier desbetreffende platenhoezen waar het in dit geval over gaat, zijn: ‘Houses Of The Holy’ van Led Zeppelin, ‘Dark Side Of The Moon’ van Pink Floyd, ‘Electric Warrior’ van T. Rex en ‘Phenomenon’ van UFO.
Golden Boy moet het vooral hebben van de fraaie zanglijnen en grandioze vocalen van Cuijpers en de uitgestrekte hammondorgel partijen van Van den Broek. Halverwege komt daar de scheurende gitaar van Somers nog bij en de fijne ritmesectie maakt het af. Waar Golden Boy over gaat, laat zich misschien, net als They Took Us By Storm, wat lastiger raden dan de eerste helft van de liedjes op het album. In dit geval gaat het over filmregisseur Steven Spielberg, met in het bijzonder over zijn films Jaws, Duel en Close Encounters Of The Third Kind.
Het blues georiënteerde Holy Holy Ground lijkt een beetje een vreemde eend in de bijt, maar niets is echter minder waar, het hoort er juist onherroepelijk bij vanwege deze alles veranderende gebeurtenis: de break-up van The Beatles. Beschreven en bezongen aan de hand van (delen van) de nummers A Day In The Life (I Read The News Today), Across The Universe, Getting Better (It Can’t Get No Worse), God (The Dream Is over), Free As A Bird, Come Together en Carry That Weight, gaan we door deze schokkende ellende heen. Het is een fantastische melancholische song die je raakt, verscheurd en ontzet. Het begint met onheilspellende toetsen van Joost, een diepe rauwe cleane gitaar- en baslijn en powervolle bluesy drums. Het nummer wordt steeds verder uitgebouwd en werkt langzaam toe naar een climax met een tergend jankende gitaar van Timo, de van emotie vervulde warme zangstem van Jaycee en de meedogenloze drumpartij van Koen die bij iedere slag meer gevoel in zijn spel legt. De pijn en emotie is zo goed voelbaar, dat is met geen pen te beschrijven. Echt fenomenaal!
Fight Of The Century is een vuige, heetgebakerde song over het legendarische gevecht tussen Joe Frazier en Muhammad Ali uit 1971. Het heeft een typische Ayreon en Guilt Machine sound meegekregen. Afsluiter Came To Mock, Stayed To Rock is misschien wel het meest verrassende liedje op de plaat. Het begint met een tokkelende akoestische gitaar en blues achtige hammond en percussie, dat al gauw over gaat in het stevigere gitaar- drum- en toetsenwerk. Een beetje plantage blues gemixt met progressieve metal, rock ’n roll en pop. Het draait in dit nummer om de guilty pleasure van zanger Jaycee; de befaamde Zweedse groep ABBA. Een bijzondere afsluiter van een evenzo bijzondere plaat.
Er staan ook nog vier covers op het album als bonustracks; Children Of The Revolution (T-Rex), I Heard It On The X (ZZ Top), Fantasy (Earth, Wind & Fire), Love Is All (Roger Clover). Hoewel erg goed uitgevoerd, is dit niet waar het op ‘Golden Age Of Music’ om draait. Het album en Supersonic Revolution zijn wel vanuit dit idee ontstaan, maar het valt in het niet bij het eigen, ijzersterke werk van de groep. Het is een leuk extraatje.
Hoewel Arjen zich zo veel mogelijk op de achtergrond schaart als bassist in Supersonic Revolution, is het toch overduidelijk een productie van zijn hand. Niet alleen vanwege zijn eigengereide, unieke geluid; een soort meesterstempel die een Goudsmid ook heeft, of zoals Prince die had op al zijn werk, maar ook vanwege de hoogstaande productie. Het is ingenieus, strak, steady en kwalitatief en bovendien fantastisch gemixt en gemasterd.
Het album bevat daarnaast ook nog eens zeer sterke composities en arrangementen. Het is dan wel niet één van zijn Ayreon of Star One metalopera’s, maar zo voelt ‘Golden Age Of Music’ wel. Het geeft een prachtig tijdsbeeld en alle liedjes sluiten naadloos op elkaar aan. Bovendien is het weer even groots en meeslepend als al Lucassen’s andere projecten.
Zeker ook als je kijkt naar de waanzinnige uitgaves waarin ‘Golden Age Of Music’ 19 mei verschijnt; niet alleen digitaal en als standaard CD, maar ook als 2LP Transparent Blue, 2LP Pink Marble, 2LP Purple Marble, 2LP Yellow Marble en als klap op de vuurpijl ook als Artbook met twee cd’s en een dvd, inclusief tekst en uitleg over de nummers en de foto’s die bij de liedjes horen. Arjen zou Arjen niet zijn als hij dit niet allang groot en breed uitgemeten in de media heeft gebracht en al vele video’s met hints en uitleg heeft vrijgegeven. Hij gaat altijd voor het totaalplaatje. Iedere productie weer. En dat is zijn grootste kracht. Een prachtmens met dito werk.
Tracks:
01. SR Prelude
02. The Glamattack
03. Golden Age Of Music
04. The Rise Of The Starman
05. Burn It Down
06. Odyssey
07. They Took Us By Storm
08. Golden Boy
09. Holy Holy Ground
10. Fight Of The Century
11. Came To Mock, Stayed To Rock
Bonustracks:
12. Children Of The Revolution (Bonus Track – T-Rex cover)
13. Heard It On The X (Bonus Track – ZZ Top cover)
14. Fantasy (Bonus Track – Earth, Wind & Fire cover)
15. Love Is All (Bonus Track – Roger Glover cover)
Website: https://www.arjenlucassen.com/content/
