Review: Amira Kheir – Black Diamonds
Amira Kheir – Black Diamonds
Format: CD – Digital / Label: Sterns Music – Sonic RendezVous
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Vroeger kocht ik wel eens een lp omdat de hoes me aansprak. Geen idee wat voor muziek er op de plaat stond. Verrassing! Af en toe moet je gewoon eens iets anders doen, of zoals dat in veel boeken beschreven wordt “the road less travelled”. Door het gevoel aan de buitenkant is de kans klein dat de binnenkant tegen valt! Gewoon doen. Heel toevallig, nou ja toevallig, ja eigenlijk wel, houd ik heel erg van de muziek van Osibisa, ook al bestaan ze amper meer. Een min of meer Afrikaanse band aangevuld met bandleden uit net zo exotische landen en het geheel geraffineerd gecommercialiseerd door de beroemde producer uit de jaren 70, Tony Visconti.
Heerlijke muziek, terug naar de bron en de bron is zoals Osibisa zelf terecht zegt “early one morning in the heart of Africa” en van daar af begint hun muzikale carrière, uiteraard gepaard gaande met vele personele wisselingen maar nog steeds, lekkere, gezellige muziek die toch ergens over gaat. Dat proef je.
Genoeg, als inleiding. Ik werd opmerkzaam gemaakt op zo’n “road less travelled” met het album ‘Black Diamonds’ van Amira Kheir, een in Italië, uit Soedanese ouders geboren zangeres die hiermee haar 4e album uit- brengt. Een mix van traditionele songs, gezongen in het Soedanees of in het Engels én één nummer in het Italiaans.
Wat het natuurlijk interessant en spannend maakt is dat je op een album zoals dit vaak ook veel traditionele instrumenten tegen komt. Zo ook hier.
Laat ik daarom eerst beginnen met iedereen aan jullie voor te stellen:
– Amira Kheir – lead en backing vocals, clapping
– Ant Law – electric guitar, backing vocals
– Nadir Ramzy – oud, spoken word, clapping, backing vocals
– Michele Montolli – double bass, electric bass, backing vocals
– Leandro Mancini-Olivos – drums, Soedanese bongos, percussion in alle “soorten en maten”, clapping en backing vocals
– Sam Crowe – grand piano, upright piano, Fender Rhodes en synths
– Jally Kebba Susso – kora (Afrikaanse harp, met 2 handen bespeeld)
– Aliah Brewster – viola
– Isa Najem – cello.
Tijd om te beginnen aan deze “criss cross rhythms” van Amira Kheir! Het eerste nummer maakt al gelijk indruk! River. Heerlijk heldere scherpe gitaar als intro, Amira begint te zingen, een dikke bas komt erbij, de River als de stroom van het leven! “I feel your heart beating”, de muziek neemt toe met het zingen van Amira als een soort pulsende bloeddruk. Prachtig! Ook door Ant Law op gitaar. Fi Mowdi Aljamal (In A Place Of Beauty), het tweede nummer begint met een rustige drums, percussie en snaren alsof je inderdaad ontwaakt in een grote tent “somwhere in the heart of Africa”. Traditioneel gezongen met hele fijne background vocals. Mooie melodie met hand clappings. Hier word je vrolijk van, zin om aan de dag te beginnen. Dit stel je je inderdaad voor als In A Place Of Beauty. Mooie iets vibrerende stem van Amira. Mooi. Het plezier van iedereen is hoorbaar, voelbaar!
In het volgende nummer bewijst Amira eer aan haar roots. Sudani (My Sudan). Een absoluut traditionele intro waarin Amira haar Sudani bezingt wat na elke strofe met backing vocals versterkt wordt met het herhalen van “Sudani”. Een mooi tussenstuk waarna Amira de zang weer hervat zoals ook in het begin van het nummer. Respectvol eindigend met enthousiaste handclappings! Een goed uitgewerkt nummer van ruim 6 minuten.
Rabie Aljamal (Spring Of Wonder), ook weer vrolijk gezongen met veel oriëntaalse snaren en backing vocals. Lekker druk zoals op de kasbah. Ik haal misschien begrippen door elkaar maar het gaat om het overbrengen van het gevoel dat je krijgt bij het beluisteren van dit album – omdat ik tenslotte de Soedanese taal niet machtig ben. Een prachtig, melodieus tokkelend begin mét dikke bas geeft Nadir Ramzy de ruimte om met gesproken woord te beginnen aan Ard Alafrah (Land Of Happiness). Als je zó gevoelig kunt voordragen en de (vertaalde) titel is Land Of Happiness dan lijdt het geen twijfel dat dit nummer ook terug voert naar daar waar je oorsprong ligt. Klaterende snaren geven een heldere stroom van een beekje daar waar je geboren bent en als kind gespeeld hebt en gelukkig was. Nou Gerard, nu word je wel heel erg poëtisch, nee lieve bezoekers van Bluestownmusic.nl, dit is wat deze artiesten weten over te brengen in dit nummer. Een ondergeschikte rol voor de klanken van Amira, een stukje cello… Na ruim 7 minuten ben je ademloos stil. Indrukwekkend mooi!
Ruim 9 minuten voor Zenuba, voor zover ik heb kunnen ontdekken een populaire meisjesnaam, bij ons ook bekend, bij mij zeker als Zaynab. Vraag- en antwoordspel tussen Amira als vrouw en de mannelijke vocalen. Ik zou me kunnen voorstellen dat er een gesprek gaande is waarin overlegd wordt wat de beste naam is voor “het kind”. Een prominente rol dit keer weer voor de gitaar van Ant Law. Veel klanken die verdrietig mogen overkomen, die waarschijnlijk alleen bedoeld zijn om te overtuigen. Wie kan er beter beoordelen wat de juiste naam is voor een kind, al was het maar om te voorkomen dat alle jongens Jan, Piet of Klaas heten. Gelukkig zijn er
ook jongens die met bijvoorbeeld Harry of Robbie door het leven mogen. Aan het eind van het nummer is het geen vraag- en antwoordspel meer maar zingen Amira en de mannen gezamenlijk in koor. Dus, waarschijnlijk is men het eens geworden: Zanuba is her name! Lekker lang nummer.
De wereld is zó groot dat ie steeds kleiner wordt. Daarom het volgende nummer in het Italiaans: Ti Sento (I Hear You) met een hele mooie melodieuze akoestische intro. Een nummer van Matia Bazar uit 1985, toen een flinke hit voor deze Italiaanse band. Amira maakt er een meer gedragen, bijna wanhopige, blues van. Dat is zoiets met I Hear You, ja, je hoort me wel, maar luister je ook? Ti Sento.
Sid Redi (The One I Adore), met Jally Kebba Susso op de kora is een liefdeslied, hartstochtelijk gezongen door Amira, met stevige en toch rustige drums en percussie. Amira verhaalt heel melodieus over Sid Redi (The One I Adore). Met name door het spel van Jally Kebba Susso krijgt het geheel een Indiaas raga-sfeertje en jullie weten, ik ben gek op raga’s. Ze zijn zó helder, je wordt er gewoon vrolijk van en ik alleen al daardoor ben ik er van overtuigd dat Amira die éne vindt Sid Redi (The One I Adore). Kump good! Mooi, mooi.
Het slotstuk met de nadruk op – stuk – is voor het titelnummer Black Diamonds. Het nummer van bijna 9 minuten begint bijna jazzy met piano en bas waarin Amira gelijk duidelijk maakt waar het over en om gaat, haar ancesters! Haar voorouders, de Black Diamonds. Prachtig zoals die dikke bas doorgaat, samen met de klaterende (grand) piano, oftewel de vleugel. Er is geen ontkomen aan, je voorouders zitten ín je, voor een groot deel bén je je voorouders en zo zul je het ook doorgeven, of je dat
nu zou willen of niet. Dat doet niet ter zake. Het gebeurt gewoon. Altijd. Een natuurwet. Mooi stuk met veel strings zonder dat bas en vleugel naar de achtergrond verdwijnen, ook zij zijn op hun manier Black Diamonds, zij vormen de onverwoestbare basis voor dit nummer net zoals onze grootouders dat voor ons zijn. En natuurlijk een intikkertje: Wij zijn dat weer voor opvolgende generaties. Elke keer weer opnieuw! Amira schreeuwt het als het ware uit om te benadrukken hoe belangrijk ze zijn, die Black Diamonds.
Zo, dit is andere koek!
Ik ben me volledig bewust van het feit dat dit behoorlijk afwijkt van wat er gebruikelijk op Bluestownmusic.nl te beleven is, en toch… Kiek, als je iemand bent van “wat ’n boer nie kent dat (vr)ette nich” dan moet je vooral niet aan dit album beginnen. Als ik een platte vergelijking maak door te stellen dat André Hazes met Bloed, Zweet En Tranen een pure blues neerzet en dat ik ook dat hartstikke goed vind, al was het maar door de perfecte productie, ja, waarom dan niet een uitstapje naar Amira Kheir met ‘Black Diamonds’? Zo’n gloedvolle stem, hoewel ik de teksten niet kan verstaan maar wel kan vóelen, dat kán alleen maar “ergens” over gaan. In veel nummers kon ik dat denk ik in mijn beschrijving wel overbrengen…
Het is gewoon een hele mooie plaat met hele mooie en goed gespeelde en gezongen muziek. Simpel: Niet geschoten is altijd mis. Gewoon proberen. Amira heeft mij overtuigd en nee, dit is geen verkooppraatje maar nog steeds een zo eerlijk en objectief mogelijke recensie van een uitgebracht album.
Tracks:
01 River
02 Fi Mowdi Aljamal (In a Place of Beauty)
03 Sudani (My Sudan)
04 Rabie Aljamal (Spring of Wonder)
05 Ard Alafrah (Land of Happiness) feat. Nadir Ramzy
06 Zenuba
07 Ti Sento (I Hear You)
08 Sid Redi (The One I Adore) feat. Jally Kebba Susso
09 Black Diamonds
Website: http://amirakheir.com/