VUG – Onyx
Format: CD – Vinyl – Digital / Label: Noisolution Records
Release: 2019
Tekst: Peter Marinus
Dit is voor mij de eerste kennismaking met de Berlijnse band VUG. Een band, die na beluistering van dit album, behoorlijk beïnvloed lijkt door het geluid van bands als Thin Lizzy en Wishbone Ash.
In de meeste nummers op dit album is namelijk bluesy en zeer soulvolle rock (Thin Lizzy) te horen met prima melodieus, en af en toe psychedelisch, gitaarwerk (Wishbone Ash).
De band betaat uit Philipp Hennermann (bas), Leonard Vaessen (drums), Max Raine (gitaar) en Felix Scholl (zang, gitaar).
Ze laten in het openingsnummer, Blue Onyx, meteen horen waar ik het over had. Een pompend rocknummer met een loom soulvol geluid en prima sprankelend gitaarwerk. Dat wordt gevolgd door de energieke rocker Easy waarin dezelfde muzikale ingrediënten zitten.
Tired Of begint als een atmosferische, haast Peter Green-achtig Fleetwood Mac nummer, dat zich echter ontwikkelt tot een vurig beukende boogie. Het broeierige funky Grief doet ook weer aan Thin Lizzy denken met zijn snijdend funky gitaarwerk, hetgeen ook geldt voor het funky Inferno.
De energieke spanningsboog vertoont wat inzinkingen bij een aantal nummers. Zoals de semi-akoestische ballad On My Way, dat met zijn folky geluid aan de ballads van Pink Floyd in hun “Atom Heart Mother” periode doet denken.
Het psychedelische intro van Palace Of Sin duurt net iets te lang om de aandacht vast te houden. Gelukkig barst na dat intro een spijkerhard, tegen Stoner Rock aanleunend, nummer los.
De afsluiter van het album, Todbringer, is een akoestisch Jethro Tull-achtig nummer, dat voorbij zweeft zonder al te veel indruk te maken.
Ik ben van mening dat VUG het lekkerst klinkt in hun mix van soulvolle Thin Lizzy rock met melodieus gitaarwerk. Dat bewijst het merendeel van dit prettige album namelijk!
Tracklist:
01. Blue Onyx
02. Easy
03. Tired Of
04. On My Way
05. Palace Of Sin
06. Grief
07. Inferno
08. Todbringer
Website: VUG
