Val Starr & the Blues Rocket – Lighter Side Of The Blues
Format: CD – Digital / Label: Sandwich Factory Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
In het overweldigende blues aanbod is er altijd een aantal albums, dat zeer veel moeite moet doen om boven het gemiddelde uit te stijgen. Sommige daarvan blijven ergens halverwege steken, zoals het vijfde album van Val Starr & the Blues Rocket uit Sacramento, California. Een band, geformeerd rond zangeres Val Starr. Zij begon op twaalfjarige leeftijd te zingen, zwaar beinvloed door haar voorbeelden Carole King en Joni Mitchell. In de zeventiger jaren was Val werkzaam als “executive assistant” en radiopromotor bij labels als ABC, Chrysalis en Polygram. Daarnaast maakte zij ook deel uit van bands als Threshold en Local Authority.
Val trouwde met bassist John Ellis, die samen met haar nu deel uitmaakt van de band the Blues Rocket, die verder bestaat uit Tim Brisson (sologitaar), Frankie Munz (harmonica) en Paul Farman (drums). Hun debuut, ‘Cool Ride’ verscheen in 2012 en de band is nu aan haar vijfde album toe.
Laat ik allereerst opmerken dat dit album enigszins te lijden heeft van een wat krachteloze productie. Hierdoor wordt de albumtitel jammer genoeg in een aantal nummers wat al té letterlijk genomen.
Zoals in de opener, Say Goodbye To The Blues (Like You Mean It). Een op zich luchtige shuffle met een soulvolle saxsolo. Toch wil dit nummer niet echt van de grond komen. Val’s zang is daar ook lichtelijk debet aan. Zij heeft een galmende stem, die door het ontbreken van een rauw randje niet echt bluesy wil klinken.
Ook de funky bluesshuffle Sactown Heat had wel meer mogen knallen. In dit nummer kom je trouwens wat Motown invloeden tegen. Toch zijn er ook bluesnummers op dit album, die wél overtuigen. Zoals de ongepolijste luie shuffle If She Can Get A Man (Anyone Can). Een lekker rauw nummer met een pompende en huilende harmonica en snijdend gitaarwerk. De slowblues All Or Nuthin’ Man heeft een dromerig jazzy geluid met prima jazzy gitaarwerk en een schroeiende harmonica. Ook Lift A Finger weet te overtuigen, ondanks het wat stramme drumwerk.
Het titelnummer, Lighter Side Of The Blues, doet zijn titel jammer genoeg alle eer aan want dit is een wat krachteloze shuffle waarin Val dan ook zingt “I ain’t no whiskey voiced woman”.
Mister Bassman is een lief aan Val’s echtgenoot opgedragen nummer. Een ballad met een licht bluesy geluid waarin Val’s galmende zang te veel richting de nachtclub trekt. Het geluid dat zeer goed bij deze band past is het begin jaren 60’s girlgroup soulgeluid. Dat is te horen in Movin’ On, compleet met Clarence Clemons-achtige sax en in het swingende 24 Hour Blues. Ook de cover van Jimmy Reed’s Big Boss Man (# Me Too) is prima te pruimen, mede door de door Val aan de “Me Too” actualiteit aangepaste tekst.
In de uitschieter van dit album, Shame On You, lijkt alles te passen. Een funky bluesnummer met hard scheurend gitaarwerk.
Hopelijk gaan Val Starr & the Blues Rocket op een volgend album eens helemaal los in ongepolijste bluesnummers. Of een album vol 60’s soul want dat past deze band blijkbaar ook prima. Dit album weet door zijn tweeslachtigheid niet helemaal te overtuigen.
Tracklist:
01. Say Goodbye To The Blues (Like You mean It)
02. Sactown Heat
03. If She Can Get A Man (Anyone Can)
04. Lighter Side Of The Blues
05. All Or Nuthin’ Man
06. Can’t Get Sad Tonight
07. Lift A Finger
08. Mister Bassman
09. Movin’ On
10. 24 Hour Blues
11. Big Boss Man (# Me Too)
12. Shame On You
13. The Blues Doesn’t Pick Or Choose
Website: Val Starr & The Blues Rocket