The Dogs – Crossmaker
Format: CD – Digital / Label: Drabant Music Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Op de hoes van het achtste album van de Noorse band the Dogs, uit Oslo, probeert de band geheel in het zwart gekleed en met fakkels in hun hand, een tweetal bange kindjes te verleiden om plaats te nemen op een brandstapel….
En die hoes zet gelijk de toon voor dit album. Enge, smerige en duistere, en vooral keiharde, garagepunk!
De frontman van de band is zanger Kristopher Schau, die in het verleden te vinden was in bands als the Cumshots, Gartnerlosjen, Hurra Torpedo en Mongo Ninja. Samen met Mads Martinsen (gitaar), Roar Nilsen (bas), Henrik Gustavsen (gitaar), Christopher Spro (Orgel) en Kenneth Simonsen (percussie) levert hij een album af waarop invloeden als the Stooges, Alice Cooper, Marilyn Manson en Iggy Pop solo veelvuldig opduiken.
Zoals in de opener Waiting For The Future To Come. Een vuilspuitende fuzzrocker op volle snelheid. Genadeloos hard en met Kristopher, die zijn teksten er echt uit blaft, enthousiast bijgestaan door zijn brullende medemuzikanten.
De band rockt met de ogen dicht onverstoorbaar door in The Moment Of Truth. Een uptempo hoekige rocker waarin Kristopher als een zeer enge mix van Alice Cooper en Marilyn Manson klinkt.
Het tempo gaat in Love Says Nothing zowaar enigszins omlaag maar dat wil niet zeggen dat er dan gelijk sprake is van een aangename sfeer. Nee, ook dit nummer klinkt dreigend en donker met een geluid dat af en toe tegen de industrial en gothic rock aanschuurt en waarin Kristopher een Iggy Pop-achtige vibrato afwisselt met bezeten gekrijs.
Vervolgens is Try Harder weer een in volle vaart pompende garagerocker waar Kristopher zich weer al snauwend en grauwend doorheen knokt, opboksend tegen venijnige fuzzriffs.
In het loom rockende I Never Wanted Us zitten waarempel wat melodieuze gitaarriffs verstopt. Het wordt echter nergens te “gezellig”. Daar zorgt de brullende Kristopher wel voor.
Het gas gaat er weer volop op in de stomende rocker Toy Guns In A Butchery met venijnig snijdend gitaarwerk. Zo mogelijk nog sneller en venijniger is de punkrocker Without A Warning. Een smerig fuzzend nummer met een Buzzcocks-achtig, ogenschijnlijk simplistisch, punkgeluid.
En dan volgt er een ballad…ja, een ballad, met The Octopus Embrace Of Drugs. Een macabere, donkere ballad waarin Kristopher het op een Iggy-achtige wijze op een croonen zet. Een rustpunt waarvan je, door de donkere sfeer, echter totaal niet rustig van wordt. Met I Don’t Need Me komt de band daarna weer volledig op stoom.
Verrassend genoeg sluiten the Dogs hun album breekbaar af met het mid-tempo Make It Hurt Until We Forget, een Iggy Pop-achtig nummer.
The Dogs laten met dit achtste album een zeer rauwe indruk achter. Een album, dat aanbevolen is aan de fans van uiterst smerige, fuzzende garagerock.
Niet geschikt voor de teerhartigen onder ons!
Tracklist:
01. Waiting For The Future To Come
02. The Moment Of Truth
03. Love Says Nothing
04. Try Harder
05. I Never Wanted Us
06. Toy Guns In A Butchery
07. Without A Warning
08. The Octopus Embrace Of Drugs
09. I Don’t Need Me
10. Make It Hurt Until We Forgert
Website: The Dogs