The Band – Saints And Sinners (Live 1983)
Format: CD – Digital / Label: Smokin’ Badger
Release: 2021
Tekst: Gerrit Schinkel
De Canadees-Amerikaanse rockband The Band is tot 1964 onder de naam The Hawks de begeleidingsgroep van Ronnie Hawkins. Vanaf 1965 worden ze de begeleidingsband van Bob Dylan. Als Dylan lange tijd door een motorongeluk uit de roulatie is trekt de band zich terug in een gehuurd huis (Big Pink) in Woodstock en beginnen ze met het opnemen van eigen muziek.
In 1968 verschijnt hun debuutalbum ‘Music From Big Pink’. In 1976 besluit The Band zich, vooral op initiatief van zanger-gitarist Robbie Robertson, op te heffen en zich te gaan richten op individuele projecten. Hun afscheid wordt op grootste wijze gevierd op 25 november 1976 (Thanksgiving Day) in Winterland Ballroom in San Francisco.
The Band ontvangt tijdens dit concert (The Last Waltz) een groot aantal gasten (o.a. Bob Dylan, Ronnie Hawkins, Muddy Waters, Neil Young, Joni Mitchell, Dr. John, Van Morrison, Eric Clapton, Paul Butterfield en Neil Diamond).
Martin Scorsese legt dit legendarische concert vast op film die in 1978 wordt uitgebracht. In 1977 komt ‘Islands’ uit, het laatste album van The Band in de originele samenstelling. Hierna houdt The Band het voor gezien.
In 1983 brengt Levon Helm The Band weer bij elkaar. Alleen Robbie Robertson is er niet meer bij. Aangevuld met leden van The Cate Brothers Band, begint The Band weer te toeren.
Hoe The Band bij hun comeback in 1983 klonk is te horen op het vorige maand uitgebrachte album ‘Saints And Sinners’.
Levon Helm opent met fraaie mandolineklanken opwindend Rag Mama Rag. In de ballad Long Black Veil, neemt Rick Danko de leadvocals voor zijn rekening en Garth Hudson de accordeon. E
en sterk punt bij The Band is dat ieder bandlid, m.u.v. Garth Hudson, leadvocalist is. In The Shape I’m In is dat Richard Manuel. Danko zingt daarna weer melancholisch in de mooie ballad It Makes No Difference met Hudson ditmaal op saxofoon.
Levon Helm, die naast zich ook Terry Cagle (en ook af en toe Richard Manuel) op drums weet, geeft een intense mondharpsolo ten beste in Milkcow Blues van Kokomo Arnold en unior Parker’s klassieker Mystery Train.
De gitaarsolo van Earl Cate is ook fraai en doet eigenlijk niet onder voor Robbie Robertson. Ook in King Harvest (has surely come) is het gitaarspel van Cate fraai.
Na Stage Fright, met een keyboardsolo, wisselen Helm en Danko elkaar in The W.S. Walcott Medicine Show met de leadvocals af en scheurt Hudson er weer stevig op los met zijn saxofoon.
You Don’t Know Me is een door Manuel ingetogen gezongen ballad. Swingend met mondharpsolo’s, een hamerende piano en een saxsolo is de jumpblues Caledonia.
Garth Hudson mag daarna excelleren op keyboards met zijn beroemde lange intro van Chest Fever. Java Blues is een fraaie blues afkomstig van Rick Danko’s debuutalbum uit 1977. De afsluiter is een lekkere versie van Willie And the Hand Jive van Johnny Otis.
Conclusie:
The Band bleek het musiceren in 1983 nog niet te hebben verleerd. Ook zonder Robbie Robertson liet de band horen dat hun muziek vooral ook live van grote klasse is.
Tracks:
01. Rag Mama Rag
02. Long Black Veil
03. The Shape I’m In
04. It makes No Difference
05. Milk Cow Blues
06. Mystery Train
07. King Harvest (has surely come)
08. Stage Fright
09. The W.S. Walcott Medicine Show
10. You Don’t Know Me
11. Caledonia
12. Chest Fever
13. Java Blues
14. Willie And The Hand Jive
Line up:
Rick Danko – bas, gitaar, zang
Levon Helm – drums, zang, mandoline, mondharp
Garth Hudson – keyboards, saxofoon, accordeon
Richard Manuel – piano, orgel, zang, drums
Terry Cagle – drums, backing vocals
Earl Cate – gitaar, backing vocals
Ernie Cate – keyboards
Ron Eoff – bas