Suzie Stapleton – We Are The Plague
Format: CD – Digital / Label: Negative Prophet Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Een rampenjaar als 2020 heeft ook zijn voordelen. Vooral als er een bijpassend soundtrackalbum uitkomt, dat de sfeer van dit jaar uitstekend verwoordt.
En dat album er is nu via Suzie Stapleton, een zangeres-gitariste, oorspronkelijk uit Melbourne, Australië en nu woonachtig in het Britse Brighton.
Zij bracht al een aantal singles en EP’s uit en was te horen op de Gun Club tribute “The Jeffrey Lee Pierce Sessions”.
En nu is daar haar debuutalbum. Een album dat bol staat van dreigende beklemmende en breekbare muziek. Muziek waarin je invloeden als PJ Harvey, Sonic Youth, Patti Smith en Mark Lanegan voorbij hoort komen.
Suzie werd op haar album bijgestaan door bassist Gavin Jay (bekend van the Jim Jones Revue en Righteous Mind), drummer Jim Macauley (bekend van the Stranglers) en Gareth Skinner op cello.
Na Intro met geroezemoes van een menigte op een kermis, waarin schurende geluiden voor een naargeestig geluid zorgen opent het album met We Are The Plague. Een donker groovend nummer met Suzie’s rauwe schuurpapieren strot en haar hard schurende gitaarspel. De songtitel geeft wat het belooft, een dreigend schurende nummer met lichte Gothic trekjes. Suzie gaat haar gitaar ongenadig te lijf en draagt daarnaast ook nog eens op een Patti Smith-achtige wijze haar teksten voor.
Thylacine lijkt iets minder beklemmend te zijn met zijn sprankelende maar toch ook beklemmende gitaarriffs en de zwoele verleidelijke stem van Suzie die in de uithalen richting Patti Smith gaat. Het nummer handelt over de naderende teloorgang van ons klimaat met bijpassende noise explosies.
Het krachtig stuwende Blood On The Windscreen zit ergens tussen PJ Harvey en Patti Smith in. Na het breekbare en zacht pompende September volgt het zeer intieme en breekbare Don’t Look Up met een bluesy desolate gitaar en een beklemmend Mark Lanegan sfeertje.
The River Song is a capella uitgevoerd met slechts begeleiding van een minimaal dreunende trommel. Een nummer met een ontegenzeggelijk hoog blues en gospelgevoel.
Daarentegen is Angel Speak een tedere ballad met de vibrerende intieme zang van Suzie en haar sprankelende gitaar. You Were There schuifelt zacht voort en klinkt behoorlijk bedwelmend. In het breekare en desolate In The Darkness zorgt de zwoele zang van Suzie voor een ongemakkelijk “kippenvel” gevoel, bijgestaan door een krassende cello en plots exploderende noiseriffs waarbij Suzie steeds wanhopiger begint te klinken. Silence In My Bones is een donker deinend nummer. Terwijl de stilte in Suzie’s botten intreedt kruipt de kippenvel langzaam via de onderkant van mijn rug omhoog.
De indrukwekkende en aangrijpende ballad Negative Prophet sluit het album af.
Het is een tijd terug dat ik een dergelijk indrukwekkend debuutalbum ben tegengekomen.
Suzie Stapleton zorgt voor een beklemmend mooi album, dat je niet snel gaat vergeten!
Tracklist:
01. Intro
02. We Are The Plague
03. Thylacine
04. Blood On The Windscreen
05. September
06. Don’t Look Up
07. The River Song
08. Angel Speak
09. You Were There
10. In The Darkness
11. Silence In My Bones
12. Negative Prophet
Website: Suzie Stapleton