Slift – Ummon
Format: CD – vinyl 2LP / Label: Stolen Body Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Ben jij nog steeds fan van massieve gitaarriffs als in “Summertime Blues” van Blue Cheer, “Silver Machine” van Hawkwind of de eerste albums van Black Sabbath en ben je daarnaast ook nog eens gek op “spacerock”? Dan zit je met dit tweede album van de band Sliftuit Toulouse, Frankrijk, meer dan goed!
Hun nieuwe album staat namelijk boordevol met spijkerhard fuzzende spacerock, die flink aangelengd is met elementen uit de psychedelische rock (het vroege Pink Floyd geluid, Gong) en een tegen de Stoner of Doom aanhangende hardheid.
De band bestaat uit Rémi Fossat (bas), Canek Flores (drums) en Jean Fossat (gitaar), op dit album aangevuld door Olivier Clissac (synthesizer, Glockenspiel, vibrafoon) en Clemence Lagier (zang).
Je wordt gelijk verpulverd door de openingstrack, Ummon. Een zeer zware psychedelische fuzzrocker met het geluid van Hawkwind in de overtreffende trap, dat vol zit met gierende, schurende, rauwe Hendrix-achtige gitaarsolo’s.
It’s Coming… opent met zeer psychedelische sprankelende klanken, die ondersteund worden door de stuwende ritmesectie. Langzaamaan ontwikkelt het nummer zich weer tot een massief dreunende spacerock nummer vol suizende, luid kermende en schurende gitaarklanken.
Thousand Helmettes Of Gold is een felle spacerocker met een haast funky groove en een kreunende fuzzgitaar. In dit nummer duiken Black Sabbath invloeden op naast af en toe haast symfonische synthesizerklanken.
Het verpletterende Black Sabbath geluid duikt ook op in Citadel On A Satellite, vermengd met zwevende psychedelische spacerock. Ergens halverwege dendert de band er hevig beukend op los met psychedelische gitaarlicks, die de ruimte in worden geschoten.
Mijn hemel! Het blijkt dus nog harder te kunnen! Dat bewijst Hyperion. Een ontzettend log beukend nummer met de nodige zwalkende psychedelica.
Altitude Lake klinkt in eerste instantie behoorlijk stoned en fragiel (a la Pink Floyd) maar gaat al snel over in sloffende massieve Sabbath riffs met een knarsende en schurende gitaar. In Sonar klinkt de band haast funky. Een psychedelisch spacerock nummer met een dwarrelende jazzy gitaar, een breekbaar Glockenspiel en splijtende fuzz.
In het statig zwierende Dark Was Space, Cold Were The Stars duiken ook nog eens invloeden uit de zogenaamde Canterbury progscene (denk hierbij aan Caravan, Camel e.d.) op. Dat geluid is ook in Aurore Aux Confins te horen. Een heerlijk zwevend nummer met een blubberende en snijdende gitaar. Son Dôn’s Cavern heeft een onweersbui als achtergrond en zit in de zeer psychedelische 60’s hoek.
De afsluiter, Lions, Tigers And Bears, is maar liefst ruim dertien minuten lang. Een overdonderende spacerocker met een punky energie.
Het is flink lang geleden dat ik zo ondersteboven ben geblazen door een band/album.
Slift’s album is een absolute aanrader voor de “zware Jongens” onder ons!!
Tracklist:
01. Ummon
02. It’s Coming…
03. Thousand Helmets Of Gold
04. Citadel On A Satellite
05. Hyperion
06. Altitude Lake
07. Sonar
08. Dark Was Space, Cold Were The Stars
09. Aurore Aux Confins
10. Son Dôn’s Cavern
11. Lions, Tigers And Bears
Website: Slift
