Sister Lucille – Alive
Format: CD – Digital / Label: Endless Blues Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Ik stel je voor aan de band Sister Lucille, een band uit Missouri, die met dit album debuteert. De band bestaat uit Kimberley Dill (zang), Jamie Holdren (gitaar, zang), Kevin Lyons (drums) en Eric Guinn (bas), op het album aangevuld door Reba Russell (backing vocals), Mark “Muleman” Massey (zang), Chris Stephenson (keyboards), Earl Hughes (harmonica) en de blazers Jared Dore, Andrew Earle en Peter Climie.
Sister Lucille omschrijft haar muziek als “Memphunk” en dat staat voor een mix van blues, roots, funk en soul. De band schopte het in 2015 tot de semi-finale van the International Blues Challenge in Memphis en werd het jaar daarop tot “Most Promising New Artist” uitgeroepen bij de “Music Pioneer Awards”, ook in Memphis.
En nu dus het debuutalbum waarvan de titel slaat op het feit dat zangeres Kimberly Dill een jarenlang gevecht met haar slechte gezondheid won.
Het luie funky Won’t Give It opent het album waarin de krachtige, enigszins Alannah Myles-achtige zang van Kimberley opvalt, bijgestaan door de pompende blazers en schroeiend funky gitaarwerk. De “man” komt er in dit nummer niet zo positief van af. “You men are all the same, it’s all sex and games”.
Daarna volgt de broeierige swamprock van Alive met een lui funky “Son Of A Preacher” geluid en zeer soulvol gitaarspel. Een brandende slidegitaar opent See My Baby, een zwiepende funky blues met uitmuntend slidegitaarwerk.
Wanna Love You heeft een vet funky geluid dat teruggrijpt naar de zogenaamde Blaxploitation albums als “Shaft” en “Superfly”. Ook het pompende 99 Pounds is behoorlijk funky met een hard priemende gitaar, een gierend soulorgel en soulvolle blazers.
Fussin’ & FIghtin’ is een felle, hoekige funkrocker en W.O.M.A.N. een loom pompende blues met “Hoochie Coochie Man” invloeden.
Niet alle nummers overtuigen. Zo klinkt Respect Your Woman iets te loom om te blijven hangen, ondanks de scheurende bluesharp van Eric Hughes. Het lome en jazzy Devil’s Eyes deed mij verrasend genoeg denken aan het Belgische Vaya Con Dios. Ook de bluesy rockballad Lost kon mij niet helemaal overtuigen.
Dit debuutalbum van Sister Lucille overtuigt weliswaar niet voor de volle honderd procent maar laat wel horen, dat dit een band is, die het meest overtuigt met hun felle funky bluesrock. Een prettige kennismaking dus!
Tracklist:
01. Won’t Give In
02. Alive
03. See My Baby
04. Devil’s Eyes
05. Wanna Love You
06. 99 Pounds
07. Respect Your Woman
08. Fussin’ & Fightin’
09. Think About You
10. W.O.M.A.N.
11. Lost
Website: Sister Lucille