Rumer – Nashville Tears
Format: LP – Digital – CD (14 augustus) / Label: Cooking Vinyl
Release: 2020
Tekst: Paul Op den Kamp
Sommige zaken zijn toch onvoorstelbaar, neem nu dit nieuwe album van de Britse zangeres Rumer. Een heldere stem die wat doet denken aan Dusty Springfield. Omring door prachtige orkestratie. Liedjes van een talentvolle songwriter. Mooi en lekker breed geproduceerd. Dan verwacht je een prachtig eindresultaat, helaas mislukt dit streven volledig.
Op het album zingt Rumer liedjes van de Amerikaanse songwriter Hugh Prestwood. Zijn werk werd opgenomen door grootheden als Judy Collins, Alison Kraus en Trisha Yearwood. Nu wil het toeval dat Rumer een tijd lang in het zuiden van Amerika heeft gewoond. Een periode die gekenmerkt werd door persoonlijke problemen. Hieruit haalde ze de missie om de trieste liedjes aller tijden te vinden die de muziekstad Nashville te bieden heeft. Eenmaal daar aangekomen stuitte ze op het werk van Prestwood.
Om het maar even te benoemen, ‘Nashville Tears’ is onbetwist de meest saaie muziek die ik ooit heb gehoord. Het werk van Katie Melua of Norah Jones staat in vergelijking met dit album bol van de dynamiek en onderhuidse spanning. Voor deze lezers van deze recensie die last hebben van slapeloosheid een tip. Koop dit en je slaapt vanaf nu als een roos. Haast bizar dat het persbericht dat het album vergezeld de vergelijking maakt met klassiekers als Dusty in Memphis en Atlantic Crossing. Een ongefundeerde claim die het werk van Dusty Springfield en Rod Stewart geen eer aandoet.
Alle nummers zijn ondergedompeld in mooie maar overvolle arrangementen. Alsof de arrangeur bewust iedere vrije ruimte wilde opvullen met muzieknoten. Maar vervolgens geen bijzondere momenten schreef. Het klinkt perfect maar emotioneer niet. Vervolgens zingt Rumer op iedere nummer op precies dezelfde manier. Haar stem haast verscholen achter de epische hoeveelheid instrumenten.
Deep Summer in The Deep South is na zes nummers het absolute dieptepunt. Er wordt getracht te rocken maar veel beweging zit er niet in het nummer. Het beoogde ruige gitaarwerk zoet opgevuld met bakken aan violen. Er is in deze vertolking geen sprake van broeierige zomerhitte. De rustieke herfstsfeer die de plaat omhult duikt hier ook op. Zelfs de bezongen skinny dip wordt hier bezongen zonder gevoel van sensualiteit, seks of lust. Een vreemdsoortige lacune die het album kenmerkt. Het lijkt heel wat maar blijkt volledig gebeerd aan diepgang. Een slappe kopie van originelen die zoveel beter zijn.
Tracklist:
01. The Fate of Fireflies
02. June It’s Gonna Happen
03. Oklahoma Stray
04. Bristlecone Pine (Feat. Lost Hollow)
05. Ghost in This House
06. Deep Summer in the Deep South
07. Heart Full of Rain
08. Hard Times for Lovers
09. Starcrossed Hanger of the Moon
10. The Song Remembers When
11. That’s That
12. Here You Are
13. Learning How to Love
14. The Snow White Rows of Arlington
15. Half the Moon
Website: Rumer