Professor Longhair – The Bach of Rock
Format: 2CD – Digital / Label: Sunset Blvd Records
Release: 2020
Tekst: Mark Harmsma
De titel van deze nieuwe 2cd compilatie van Professor Longhair zeg hoog in: een vergelijking met één van de grootste en invloedrijkste klassieke componisten die er geleefd heeft.
Bach wordt geroemd om de inventiviteit waarmee hij melodie, harmonie en ritme, maar ook diverse muziekstijlen uit zijn tijd combineerde. Dit heeft vele componisten na hem geïnspireerd (bron: Wikipedia).
Precies datzelfde gold voor Professor Longhair (‘Fess’), wiens standbeeld prominent in de ingang van het wereldberoemde venue ‘Tipitina’s’ staat, op de hoek van de kruising Napoleon Ave / Tchoupitoulas Street. En als onze smeekbedes worden verhoord, dan overleeft deze Paradiso van New Orleans – vernoemd naar het bekende Professor Longhair nummer – de lockdown en kun je er een keer naar toe. Wat mij betreft in een nieuwe wereld die qua mobiliteit anders is ingericht, waarin we reële prijzen betalen voor vliegtickets, aangeboden door een geherstructureerde luchtvaartsector – maar dit terzijde. Als het weer kan, doe het dan, want voor je het weet zit je een jaar thuis.
Be cool, en aai het standbeeld van Fess bij binnenkomst in Tips liefkozend over z’n bol, waarmee je jezelf een kenner van lokale gebruiken toont, en bovendien tegenspoed afwentelt: je weet het maar nooit in een stad die bol staat van de voodoo. En als je toch gaat, weet dan dat je het als museum ingerichte huis van Fess kunt bezoeken, waar zijn dochter nog woont. Leuke ervaring als je een paar dagen in de stad bent, en als je mazzel hebt geven ze net een Crawfish boil en jammen daar muzikanten die in bands van Longhair hebben gespeeld.
De importantie van Fess is eigenlijk pas na zijn dood in 1980 tot de wereld doorgedrongen, de man eindelijk op het punt van doorbreken stond toen hij overleed aan een hartaanval. De hernieuwde aandacht voor Fess, die eind jaren ’70 was gestopt met muziek maken, werd mede veroorzaakt doordat veel bekender geworden New Orleans pianisten als Fats Domino, Allan Toussaint, James Booker en Dr. John bleven benadrukken schatplichtig te zijn aan slechts één man: Professor Longhair.
Sinds New Orleans ruim 300 jaar geleden gesticht is, staat het bekend als de meest vrijdenkende stad van de USA. Door de strategische ligging aan de Mississippi, is het een van de eerste steden die werd gebruikt om Amerika te ontdekken en te exploiteren. Vanuit alle windstreken streken diverse culturen – al dan niet geketend – neer in de stad, en die mengelmoes van culturen zie je terug aan de ‘Creole’-inwoners, proef je terug in de lokale gerechten en hoor je terug in de N’Awlinz Fonk: Blues, Jazz, Carribean ritmes en de vroege Southern Soul.
Longhair sloeg de brug van muzikale erfenis van Jerry Roll Morton uit de jaren ’20 naar de Funk van vandaag de dag. In de stad, waar op Congo Square (Louis Amstrong Park) de jazz is ontstaan, kunnen alleen al om die reden de muzikale aspecten ‘melodie’ en ‘harmonie’ niet onderbelicht zijn en daarmee is het cirkeltje rond in de vergelijking tussen Bach en Fess.
Maar of dit alles de naam van deze verzamelaar rechtvaardigt? Het betreft hier een dubbelaar met allerlei live opnames. En voordat de indruk ontstaat dat anno 2020 recensenten worden getrakteerd op mooie vinyl of cd-packages: ook deze recensie wordt geschreven op basis van MP3-bestanden, waarbij niet een boekje met liner notes en detailinformatie wordt verstrekt. Aan de ene kant heel puur, want we worden niet afgeleid door wat anderen over de geboden muziek hebben te zeggen, maar aan de andere kant missen we vaak wel relevante achtergrondinformatie.
Op basis van de muziek en mijn achtergrondkennis van de bio- en discografie van Fess, duid ik dit album als volgt. Er is geen officieel ‘best off’ live album van Longhair, mede door het grillig verloop van zijn muziek carrière. Wat we hier krijgen is een verzameling aan live tracks en – rariteiten, die waarschijnlijk beter tot hun recht komen als je opnamedatum, – locatie en de bandbezetting kunt raadplegen. Natuurlijk horen we op de opnames the Meters en leden van the Neville Brothers terug, maar bij andere tracks hoor ik het legendarische er niet aan af. Het is een leuke verzameling live tracks, die prima op zichzelf kan staan en die je voor het NOLA-gevoel gerust eens integraal kunt afspelen. Een versie van ‘Mojo Working’, met een ‘fade-out’ in de saxsolo, voegt wat mij betreft niets toe aan het fenomeen Fess. Maar natuurlijk hoor je alle bekende ‘Mardi Gras-klassiekers’, en als je één track wilt proberen om kennis te nemen van de genialiteit van de man, dan kies je ‘Rum & Coca-Cola’.
En met een dergelijke aansprekende songtitel evenaart Fess de grote componist Bach toch maar mooi.
01 Bald Head (She Ain’t Got No Hair)
02 Mardi Gras in New Orleans
03 Boyd’s Bounce
04 Bye Bye Baby
05 East St. Louis Baby
06 Professor Longhair’s Boogie
07 Tipitina
08 Big Chief
09 Jambalaya
10 Got My Mojo Workin’
11 How Long Has That Train Been Gone
12 Rum & Coca-Cola
13 Doin’ It
14 Doin’ It Again
15 Hey Now Baby
16 Her Mind Is Gone
17 Whole Lotta Lovin’
18 Woke Up This Morning (My Baby She Was Gone)
19 Auld Lang Syne
CD 2
01 Mardis Gras in New Orleans (Instrumental)
02 Tell Me Pretty Baby
03 Mess Around
04 Every Day I Have the Blues
05 I’m Movin’ on
06 Cry to Me
07 Gone So Long
08 Stagger Lee
09 Stomping’ with Fess
10 Is Everything All Right?
11 Junk Partner
12 Rockin’ Pneumonia
13 Lovely Lady
14 She Walked Right in
15 Since I Lost My Baby
16 I’m Movin’ on
17 Every Day I Have the Blues (Instrumental)