Nick Swan – DIG
Format: digital / Label: AvidPlay
Release: 2020
Tekst: Fons Delemarre
“I play guitar. And sing. And write songs. And drink. And swim. Like a swan”. Tot zover wat Nick Swan over zichzelf te zeggen heeft op Bandcamp. Terzijde: Bandcamp is een interessante website met zeer interessante muziek. Vaak onbekend en -net zo vaak onterecht- onbemind. Onbekende talenten gebruiken Bandcamp vaak om hun werk te kunnen laten horen. En hopelijk te verkopen.
Terug naar Nick Swan. Zijn album ‘DIG’ staat ook op Bandcamp. Swan blijkt een liefhebber van het zuiverste water te zijn. Hij wil gewoon lekker muziek maken en dat laten horen. Hoe meer, hoe beter, en het adagium ‘Kill Your Darlings’ is niet aan hen besteed. 16 nummers moesten het worden voor ‘DIG’ en het zou me niks verbazen als hij ergens nog een stapeltje afvallers heeft liggen.
De nummers op ‘DIG’ klinken soms als probeersels, maar Swan legt in de linernotes op Bandcamp uit hoe veel van de muziek ontstond. “My greatest moments of happiness during this time (…of pandamic…) have been when I’ve been outside or working on music, or both. This album and these songs reflect that. I played a lot of guitar outside, just listening to the birds and other sounds, soaking up the atmosphere and becoming a part of it. Many of the songs that came to me at first were instrumentals I composed while picking around outside. I’ve named all of them after animals”.
The Prowling Wolf staat waarschijnlijk op ‘DIG’ om een instrumentaaltje van anderhalve minuut te kunnen laten beginnen met echt (…) wolvengehuil. Leuk, dacht Swan, en gelijk heeft ie.
Vanaf dit moment begint de ‘gunfactor’ een rol te spelen. De gunfactor is een niet goed te duiden emotie die -vooralsnog zonder duidelijke redenen- leidt tot sympathie. In dit geval voor de muziek van Swan. Want na het wolvengeluid komt er een stukje simpele, garagerock-achtige muziek, dat Swan All We Have To Fear heeft gedoopt. Hij vindt het heerlijk die tune te spelen en de track straalt dat aan alle kanten uit. Vernieuwend? Nee, maar wel een heerlijke wahwah… En zo gaat het bijna het hele album door.
‘DIG’ bestaat uit acht gitaarstukjes, die Swan gewoon lekker vindt om te spelen. Drie daarvan, Night of the Iguana, The Dawn Chorus en Whipoorwill Moon, zijn kleine soundscapes geworden, inclusief vogelgekwetter etc.
En toch komt Swan er mee weg want de uitstraling is en blijft sympathiek en niet echt pretentieus. De gitaarriedeltjes zijn de natuurlijke verbindingsgeluiden tussen de tracks waarop gezongen wordt. Daarvan staan er zeven op het album.
Muzikaal kunnen ze geplaatst worden in de buurt van Calexico, Sparklehorse en South San Gabriel. Hier en daar een flardje Dylan. Everybody’s Takin is het ‘echte’ bluesnummer dat Swan graag wilde maken. Niks bijzonders, maar wél authentiek. En daar is de gunfactor weer…
Tracks:
01. The Prowling Wolf
02. All We Have to Fear
03. The Black & White Cat
04. A Stranger
05. Swim On, Salmon
06. Everybody’s Takin’
07. Circles
08. The Black Mamba
09. No Direction
10. Bear’s Jig & Reel
11. The Last Man
12. Down the Rabbit Hole
13. Dig
14. Night of the Iguana
15. The Dawn Chorus
16. Whipoorwill Moon
Website: Nick Swan