Marillion – With Friends From The Orchestra
Format: CD – LP – Digital / Label: earMUSIC – V2 Records
Releasedatum: 29 november 2019
Tekst: Ella-Milou Quist
Marillion viert dit jaar niet alleen haar veertig jarig jubileum, maar ook het jubileum van frontman Steve Hogarth die zich dertig jaar geleden bij de band voegde als opvolger van toenmalig leadzanger Fish nadat hij de band verliet om een solo carrière te starten. Om deze beide jubileums te vieren brengt de groep ‘With Friends From The Orchestra’ uit, een album met oude nummers in een nieuw jasje. De gekozen liedjes zijn allemaal vanaf de beginperiode van Hogarth, wat in dit geval niet meer dan logisch is, aangezien het ook zijn dertig jarig jubileum betreft.
Voor dit album vroeg de band het Brusselse strijkkwartet Praise Of Folly, fluitiste Emma Halnan en Franse hoorn speler Sam Morris om hen bij te staan.
Eerder werkte de groep ook al samen met dit sextet tijdens hun legendarische concert in de Royal Albert Hall in Londen op 13 oktober 2017. Dit optreden is tevens uitgebracht op DVD onder de naam ‘All One Tonight (Live At The Royal Albert Hall)’. Net als voor die show, is het wederom producer en arrangeur Michael Hunter die verantwoordelijk is voor de arrangementen op ‘With Friends From The Orchestra’.
Hoogtepunt van de plaat is opener Estonia (oorspronkelijk afkomstig van ‘This Strange Engine’ uit 1997) dat zich meer dan uitstekend leent voor een klassieke bewerking. De strijkarrangementen en de blazerspartijen zijn echt een verrijking en voegen meer diepte, melancholie en emotie toe. Het wordt er mooier en krachtiger van en komt nog beter binnen.
Het daaropvolgende A Collection (afkomstig van ‘Holidays In Eden’ uit 1991) heeft geen grote veranderingen ondergaan, maar ook hiervoor geldt dat de strijk- en blazerspartijen veel meer diepte en dynamiek geven aan een toch al prachtig gevoelig nummer.
Subtiliteit siert Fantastic Place, die een stuk ingetogener is dan op ‘Marbles’ uit 2004. Toch hoor je ook nog steeds de lekkere gitaarriffs van Steve Rothery, die er lustig op los rockt, maar die wel mooi aangevuld en ingekleurd worden door gesofisticeerde orkestrale klanken. Een ander wezenlijk verschil met de oorspronkelijk versie is dat Steve Hogarth de woorden nu echt zingt in plaats van mompelt. Wat overigens allebei z’n charme heeft.
Beyond You heeft naast een betere sound, veel sterkere composities en arrangementen gekregen, waardoor het nu veel meer power heeft dan op ‘Afraid Of The Sunlight’ uit 1995. This Strange Engine (de titeltrack van het gelijknamige album uit 1997), heeft geen drastische veranderingen ondergaan, alleen in de meerdere climaxen die het nummer rijk is, zijn het vooral de strijkers die veel meer spanning, mysterie en intensiteit toevoegen. Dit maakt de song nog interessanter dan het al was. Gelukkig zijn Mark Kelly’s toetsenpartijen en Rothery’s fantastische spel en gitaarsolo’s niet gesneuveld, maar worden juist versterkt door het strijkkwartet. De drijvende kracht achter dit nummer blijft toch Hogarth die hier nog steeds een verrassend powervolle stem heeft.
The Hollow Man, afkomstig van ‘Brave’ uit 1994, is niet veel veranderd. Steve’s vocalen staan hier eveneens centraal en hij wordt ondersteund door een piano en het zeskoppige orkest. Het stemmige The Sky Above The Rain, afkomstig van ‘Sounds That Can’t Be Made’ (2012), is in welke uitvoering dan ook gewoonweg schitterend, maar krijgt door de strijkers en blazers nog een extra dramatische lading. Het is een kwestie van persoonlijke smaak welke versie het mooiste klinkt. Wel is de zangkwaliteit van Steve op de originele versie beter, maar goed, ook hij wordt een dagje ouder. Zijn stem klinkt over het algemeen genomen wat dunner en fragieler maar tegelijkertijd ook doorleefder, waardoor de teksten vaak juist alleen nog maar meer binnen komen. Toch klinkt hij aan de andere kant nog opmerkelijk krachtig en haalt hij de hoge noten met gemak.
Over het één-na-laatste nummer, Seasons End, valt te twisten welke versie beter is. Dat is wederom een smaakkwestie. De oude versie op het gelijknamige album uit 1989 (overigens de eerste waarop Hogarth te horen is), is een stuk ruiger en harder dan de georkestreerde versie op ‘With Friends From The Orchestra’.
Het van origine bombastische Ocean Cloud, (‘Marbles’), is in de nieuwe uitvoering iets kleiner en ingetogener gehouden, maar daarom niet minder intrigerend en spannend. De band pakt nog steeds flink uit. De fantastisch jankende gitaar van Rothery bezorgt je werkelijk kippenvel tot op het bot, evenals het indrukwekkende spel van toetsenist Mark Kelly en de intense drum- en baspartijen van Ian Mosley en Pete Trewavas. Het orkest voegt daar een subliem pallet aan klanken en kleuren aan toe en samen met Hogarth’s krachtige en intense manier van zingen, is het nummer helemaal af. Een voortreffelijke afsluiter van een zeer geslaagde plaat.
Het zeskoppige orkest is een ware toevoeging voor de muziek van Marillion. Ze geven nog meer meer klasse, diepte en karakter aan de songs, maken het geheel nog stijlvoller en brengen meer sfeer.
Het laatste studioalbum van Marillion, ‘F.E.A.R.’, stamt alweer uit 2016, dus ‘With Friends From The Orchestra’ is een welkom tussendoortje en een mooie opmars naar een nieuwe plaat, waar de groep inmiddels hard aan werkt.
Wie nu denkt dat de heren van Marillion soft zijn geworden vanwege hun samenwerking met een klein orkest, zit er volledig naast. Ze hebben hun power nog lang niet verloren en dat bewezen ze afgelopen zes december maar weer eens in De Vereeniging in Nijmegen waar de progressieve rock kant van de groep ruim baan kreeg. De scheurende gitaarriffs van Rothery vlogen je om de oren, evenals de snoeiharde drumpartijen van Mosley, de intense toetsenpartijen van Kelly en het strakke basspel van Trewavas. Samen met de energieke en charismatische frontman met zijn mooie doorleefde stem en eindeloze enthousiasme, aangevuld door de prachtige klanken van het sextet, maakten ze er een waar feestje van. De energie spatte er na zoveel jaren nog steeds vanaf en samen wisten ze het publiek nog steeds in vervoering te brengen, te enthousiasmeren en te entertainen. Schitterend om de interactie en de liefde tussen de band en hun fans te zien.
Dus nee, het zijn geen sentimentele oude lullen geworden. Integendeel. Zo ingetogen als het op ‘With Friends From The Orchestra’ (soms) klinkt, zo groots, meeslepend en bombastisch is het live. De dames van het Praise Of Folly strijkkwartet en fluitiste Emma Halnan en hoorn speler Sam Morris werken hier allemaal fantastisch aan mee. Ze kunnen rocken als een gek en ook zij zijn, net als de band, ware podiumbeesten. Zo te zien, en te horen, is Marillion nog lang niet uitgeblust en uitgespeeld.
Tracklist:
01. Estonia
02. A Collection
03. Fantastic Place
04. Beyond You
05. This Strange Engine
06. The Hollow Man
07. The Sky Above The Rain
08. Seasons End
09. Ocean Cloud
Website: Marillion