Lynyrd Skynyrd – Last Of The Street Survivors Farewell Tour Lyve!
Format: 2CD – DVD – Digital / Label: Curtis Loew Records
Release: 2019
Tekst: Mark Harmsma
Laten we met de deur in huis vallen: ben je Southern rock en/of Lynyrd Skynyrd fan en niet zo principieel als ik (zie hieronder)? Dan kun je DVD gerust in huis halen. De nummers zijn puntig en scherp gespeeld, er zitten een paar leuke onverwachte oude klassiekers tussen en de mix is vet. Heb je net als ik al veel live materiaal van Skynyrd? Ga dan mee in mijn overwegingen hieronder.
Er zijn deze eeuw zoveel live albums uitgekomen van Lynyrd Skynyrd, dat ik gestopt ben ze te kopen. Ik tel er een stuk of zeven, en dan kijken we nog maar even niet naar de DVD’s. Met daar tegenover slechts een handvol nieuwe studio albums lijkt dat vooral op het maximale persen uit eerdere successen. Dat ik ze niet meer koop heeft twee redenen: ten eerste moeten kennelijk alle ‘voorspelbare’ hits op iedere plaat staan (dus dat is 80% van de nummers), en ten tweede worden gitaarsolo’s niet geïmproviseerd maar zijn van te voren noot voor noot bepaald. In Freebird snap ik dat best, maar waarom niet gewoon lekker los gaan in Call Me The Breeze of Gimme Three Steps? En waarom dan zoveel live-albums?
Toch moet ik dat wel of niet improviseren iets nuanceren. Ik heb de DVD ‘One More For The Fans’ gekocht, en dan valt er voor de Skynyrd solo’s (die noot voor noot worden gespeeld) toch wel iets te zeggen. Ze zijn superscherp en spot-on, onderdeel van het totaal-arrangement dus.
Rickey speelt de Freebird-solo van Allen Collins integraal sinds hij weer bij de band is. Hij staat schijnbaar ietwat verveeld om zich heen te kijken tot aan de solo, maar dan blijkt dat hij adrenaline staat te pompen voor de prestatie die nog komen moest. De oorspronkelijke live-solo is zelfs nog verder uitgebouwd (hier en daar weer met dubbele leads) zodat Rickey minutenlang geen noot mag missen, en dat op z’n ouwe dag. Respect!
Dan is er deze dubbel-cd van de Farewell tour, vijftig jaar Lynyrd Skynyrd. Nouja, Lynyrd Skynyrd… Laten we wel zijn, Rickey is weliswaar groepslid van het eerste uur voordat succes werd geboekt, maar is begonnen als drummer en is nu gitarist (wil je echt weten wat snoeiharde, energieke blues en rock&roll is? Koop dan het live album ‘Highway Song’van zijn band Blackfoot, waar hij mijns inziens veel beter tot z’n recht kwam). Zijn comeback naar Skynyrd heb ik altijd deels gerelateerd aan het gerucht dat de bandnaam van weduwe Van Zant gebruikt mocht worden zolang er 3 originele leden in de band speelden.
Nu is alleen Gary Rossington nog oorspronkelijk lid en zijn er niet eens 3 originele leden meer die op het podium kunnen staan (in elk geval niet als we de bezetting uit de grote tijden in gedachten nemen: Allen Collins, Gary Rossington, Ed King of Steve Gaines, Leon Wilkeson, Billy Powell, Ronnie van Zant en Artimus Pyle). Alleen Rossington, King en Pyle leven nog.
En voordat ik het vergeet, nu we het over de grote tijden hebben: Als je een begin wilt maken met Lynyrd Skynyrd dan is hét must-have album natuurlijk de legendarische ‘One More From The Road’ uit 1976, de dubbel live opgenomen in The Atlanta Fox met Ronnie van Zant die ‘barefooted’ de troepen naar hogere sferen of podia leidde. Klinkt wat gedateerd? Heerlijk!!
Enfin, de dubbel-cd van de Farewell tour is dus een aardig laatste wapenfeit van deze Lynyrd Skynyrd, met leden van het eerste uur Gary Rossington, Rickey Medlocke en broertje Johnny van de legende Ronnie van Zant. Opgenomen in ‘home Town’ Jacksonville, FL en dat zullen we weten ook. Johnny was al nooit vies van patriotisme, en roept regelmatig ‘how great America is’ (hij heeft waarschijnlijk niet door welke mede-blanke er in het Witte Huis zit momenteel) en vervolgens schreeuwt hij dan iets onverstaanbaars waarin je alleen “Jacksonville!!!” kunt ontwaarden waarop het hele publiek dan uitzinnig reageert. Maar goed, live is live en Skynyrd is … eh… Skynyrd vijftig jaar later. Al met al hebben ze wel een afscheidsfeestje verdiend.
Zoals gezegd, de mix is vet en de nummers zijn puntig en scherp gespeeld. Er zitten een paar leuke onverwachte oude klassiekers tussen, zoals Travelin’ Man, The Ballad Of Curtis Low, Tuesday’s Gone en Don’t Ask Me No Questions en dat is voor de gelegenheid meer dan 20% niet-uitgekauwd.
Tot slot, het schrijven van recensies heeft het ‘voordeel’ dat je de files al toegestuurd krijgt. En daar houd ik het bij v.w.b. dit album, tenzij ik ‘m misschien een keer uit een tweedehands bak vis. Voor weinig. Maar tot die tijd draai ik ‘One More From The Road’ als ik zin heb om Skynyrd op te zetten.
Tracks:
Disc 1:
Workin’ For MCA
Skynyrd Nation
What’s Your Name
That Smell
Travelin’ Man
I Know A Little
Needle And The Spoon
Saturday Night Special
Red White & Blue
The Ballad Of Curtis Loew
Tuesday’s Gone
Disc 2:
Don’t Ask Me No Questions
Simple Man
Gimme Three Steps
Call Me The Breeze
Sweet Home Alabama
Free Bird
Website: Lynyrd Skynyrd
