Los Piranas – Historia Natural
Format: CD – Vinyl / Label: Glitterbeat Records
Release: 2019
Tekst: Peter Marinus
Rare jongens, die Colombianen!! Tot die conclusie kom ik na het beluisteren van het derde album van het trio Los Piranas uit Bogotá, Colombia. Dit trio bestaat uit Eblis Alvarez (gitaar, computer), Mario Galeano (bas) en Pedro Ojeda (drums, percussie).
Hoe moet je hun muziek nou omschrijven? Als een bizarre mix van swingende, soms haast carnavaleske, latin geluiden met twangende computersurf? Bizar is het in elk geval en daardoor ook zeer aanstekelijk. De hoofdmoot van hun geluid is het zeer vreemde geluid dat Eblis Alvarez uit zijn gitaar weet te halen. Als een soort Willie Wortel heeft hij zijn surfgitaar met een computer verbonden waardoor er zeer vreemde geluiden opborrelen.
In de opener Llanero Soledeno wordt surfmuziek met latin verbonden en duiken er garage-achtige rhythm & blues geluiden op. De gitaar klinkt bij vlagen als een zeer lullig orgeltje waardoor dit nummer helemaal onweerstaanbaar is. Het geluid slaat in Infame Golpazo om in een nerveus pompend soort spacepop met een ADHD ritmesectie en Arabisch klinkende gitaarriffs, die uiteraard door de computer vervormd klinken. Een hilarisch nummer!
Als je wilt weten hoe Colombiaanse surf klinkt, gespeeld door een borrelende onderwatergitarist, zou ik eens naar Puerta Del Sol luisteren. In Espíritu De Los Seres Humanos duikt zelfs een funky geluid op. Eblis Alvarez krijgt het in dit nummer voor elkaar om als een zwaar fuzzend Farfisaorgeltje te klinken. Halverwege het nummer gaat het gas er op met een soort fuzzende latinsurf als gevolg waarbij Eblis lekker los gaat op zijn computergitaar. Deze latinsurf wordt al fuzzend voortgezet in Todos Tenemos Hogar. Het gitaargeluid gaat hier meer richting de traditionele Colombiaanse muziek, doorspekt met sprankelende surf en knallende distortion.
In de garagefuzzer Palermo’s Grunch vormt een loom latin ritme de basis voor de bubbelende surfgitaar, die alle kanten op waait en kreunt. Zelfs de reggae komt nog even om de hoek kijken in Quedar Bien Con El Oyente en klinkt hier als een zeer stonede soort surfdub (?) met Hank B. Marvin die hier zijn gitaar bespeelt met zwaar beslagen brillenglazen. Natuurlijk is de afsluiter van dit album, Rechazados Por El Mundo (Pompeya) ook idioot bizar. Hier gaan we al bubbelend aan een zeer krankzinnig soort bubblegum pop met een ontzettend vervormde surfgitaar en de altijd aanwezige latin swing. Hierdoor klinkt de band hier als een instrumentale versie van een zwaar bezopen Kid Creole & the Coconuts.
Ik heb mij reuze vermaakt met dit album van Los Piranas. Bizar, bizar en daardoor oh, zo lekker! Naar Nederland halen deze band!!!
Tracklist:
01. Llanero Soledeno
02. Infame Golpazo
03. Puerta Del Sol
04. Espíritu De Los Seres Humanos
05. Todos Tenemos Hogar
06. Palermo’s Grunch
07. El Venado Triste
08. Te Regalo Una Licuadora
09. Quedar Bien Con El Oyente
10. Rechazados Por El Mundo (Pompeya)
Website: Los Piranas