Kerry Kearney – Tales From The Psychedelta
Format: CD – Digital / Label: Highlander Records
Release: 2020
Tekst: Fons Delemarre
Kerry Kearney is een bluesmuzikant uit New York met een lange staat van dienst. In 1990 had hij zijn eerste band en nu is er ’Tales From The Psychedelta’, zijn 18e album. Zonder nieuw werk, maar ’Tales From The Psychedelta’ geeft wél een prima overzicht van wat Kearney kan en wil. De tracks op het album zijn geremasterd door Chris Wallitsch in zijn New Yorkse studio. Luisterend via een stream levert dat nauwelijks een hoorbaar verschil op, maar het album is wél een mooi retrospectief van Kearney’s muziek.
Die muziek heeft twee gezichten. Aan de ene kant speelt hij dik aangezette elektrische blues/bluesrock, in de stijl van Rory Gallagher, Sonny Landreth, The Allman Brothers Band, George Thorogood en Eric Clapton (in bepaalde periodes van zijn carrière). Aan de andere kant vertolkt hij de meer akoestische blues zoals Peter Green (na zijn comeback) en Eric Clapton (in andere periodes van zijn carrière) die maakten. Op een vinylalbum zou zo’n compilatie waarschijnlijk een Acoustic side en een Electric side hebben opgeleverd.
Kearney kan op elektrische gitaar fors uitpakken, maar daarin onderscheid hij zich niet echt van andere gerenommeerde gunslingers als oudgedienden Gallagher en Thorogood en nieuwe gitaargoden als David Grissom en Laurence Jones.
Beter uit de verf komt deze slide-master op de akoestische gitaar, vaak de National steel-versie. In nummers als Thank You Jesus en jazz/blues standards Trouble In Mind en Mean Old Frisco komt zijn ‘signature sound’ -zijn eigen geluid- veel beter uit de verf.
Niks lawaaiige krachtpatserij en snarenfietsen in de hoogste versnelling, maar subtiel en ingetogen blueswerk. Ergens in het midden tussen deze twee uitersten zitten de nummers die klinken in de geest van The Allman Brothers Band. Op nummers als Voodoo Down The River en Memphis High zorgen vooral de prominente rol van de Hammond en de shuffelende groove van de ritmesectie daarvoor.
De zang van Kearney is een opvallende combinatie van het stemgeluid van Peter Green en Eric Clapton. Wel is het zo dat Kearny zich in de stevige nummers een beetje overschreeuwt. Daar ligt overigens nóg een overeenkomst met Clapton, die zich zingend én gitaarspelend op vergelijkbare wijze nogal forceerde op zijn bluesalbum ‘From The Craddle’ (1994).
Kearney’s intieme afsluitertje Shaefer Time/Duck House blijkt een van de hoogtepunten van ‘Tales From The Psychedelta’ te zijn. Niet meer en niet minder dan één man die zingt, akoestische slide speelt en tikt met zijn cowboylaarzen. Heerlijk.
Helaas is niet alle muziek van Kearney nog beschikbaar op cd. Als stream en download overigens wel. Dus: gewoon lekker een eigen compilatie downloaden of beluisteren via Spotify. Kun je zelf je eigen Kerry Kearney akoestische en/of (blues)rocklijst samenstellen.
Tracks:
01. Five Time Man
02. Fatherless Boy
03. Mississippi River Stomp
04. Trouble in Mind
05. Thank You, Jesus
06. Memphis High
07. Mean Old Frisco
08. Voodoo Down the River
09. Lawdy Mama
10. Runnin’ Weepin’ Tremblin’
11. World Train
12. Schaefer Time/ Duck House
Website: Kerry Kearney