Recensie: Jon Allen – …Meanwhile
Jon Allen – …Meanwhile
Format: CD / Label: OK! Good Records – V2 Records
Release: 2021
Tekst: Peter Marinus
Ondanks het feit dat de Britse singer-songwriter Jon Allen in 2009 tijdens het Pinkpop festival optrad is hij nog steeds niet echt in ons land doorgebroken. Ook het feit dat Jon’s nummer Going Home voor een autoreclame werd gebruikt hielp daarbij niet.
Inmiddels is Jon toe aan zijn vijfde album, dat grotendeels in zijn huiskamer werd opgenomen met de hulp van Adam Skinner (drums), Jon Skinner (gitaar, drums), Rick Milner (Hammondorgel), Luke Bullen (drums), Pat Levett (drums) en Sharon Shannan (accordeon).
De grote vraag is of Jon met dit nieuwe album bij het grote publiek gaat doorbreken. En eerlijk gezegd durf ik dat niet te zeggen.
Het merendeel van de nummers op zijn nieuwe album zit in de verzorgde “pophoek” met een grote nadruk op de ballads, die vaak flink romantisch klinken.
Doordat het aanbod in dat genre enorm is zou dit album er bovenuit moeten steken en dat gebeurt niet! Dat betekent echter niet dat we hier met een slecht album te maken hebben. Integendeel!
Jon beschikt over een stemgeluid dat overeenkomsten vertoont met de stemmen van Rod Stewart, Bryan Adams en Nils Lofgren.
Zo is het sprankelende Hold On bijvoorbeeld behoorlijk Nils Lofgren-achtig. Dat geldt ook voor de opgeruimde pop van Suzanne.
Can’t Hold Back The Sun valt ook onder de categorieën ”sprankelende pop” maar dan iets meer richting het Americana geluid van John Cougar of Bob Seger.
Van de intieme ballads springen Western Shore met de accordeon van Sharon Shannon en het breekbare Wrong er uit.
Hopelijk wordt dit album nu eens opgepikt door de Nederlandse radiozenders.
Een album, dat vooral door de popliefhebbers op prijs zal worden gesteld.
Tracklist:
01. Blame It All On Me
02. Can’t Hold Back The Sun
03. Cruel World
04. Hold On
05. How Long
06. Looking For The Light
07. Mercy
08. Suzanne
09. The Other Side
10. Western Shore
11. Wrong
Website: Jon Allen