Hawkwind Light Orchestra – Carnivorous
Format: CD – Vinyl – Digital / Label: Cherry Red Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Zet je ruimtehelm alvast maar op want de legendarische Britse spacerock formatie Hawkwind bestaat dit jaar 50 jaar! En om dat, in dit zeer merkwaardige jaar, te vieren hebben ze onder de naam Hawkwind Light Orchestra een album met de titel ‘Carnivorous’ uitgebracht. ‘Carnivorous’ is trouwens een anagram van “Coronavirus”. Dan weet je ook gelijk waar dit album over gaat.
Oorspronkelijk was dit album als soloproject van Hawkwind lid Dave Brock (zang, sologitaar, keyboards, synthesizer) bedoeld maar uiteindelijk werd toch besloten om het als een Hawkwind Light Orchestra album uit te brengen, samen met Richard Chadwick (drums) en Magnus Martin (gitaar, keyboards, zang).
En na 50 jaar blijkt de magie van Hawkwind nog steed aanwezig te zijn. Nog steeds vliegen de spacey synthesizergeluiden je om de oren vergezeld door hevig fuzzende gitaarriffs.
Zo zit het intro van het album, Expedition To Planet X, vol met zwevende en bliepende synthesizers en strijkers. De aanwezigheid van de strijkers verklaart wellicht de naam Hawkwind Light Orchestra (ELO wellicht?)
Daarna barst de spacerock in alle glorie los in Dyna-Mite met de voor Hawkwind zo kenmerkende logge sound, die zowel pompeus als psychedelisch klinkt. Liefhebbers van de “vliegende theepotten” muziek van Gong of Steve Hillage zullen hiervan smullen. Dave Brock’s zang klinkt hier behoorlijk loom (stoned?) naast de zwaar fuzzende gitaar, de voorbijschietende spacey synthesizer scheuten en de vervreemdende zang.
Ondersteund door een borrelend pompende synthesizer begint het volgende space avontuur in Void Of Wasteland, dat bij vlagen klinkt alsof Jean-Michel Jarre door Hawkwind voorzien is van de nodige drogerende middelen De zware en logge spacerock van Repel Attract doet af en toe aan “Silver Machine” terugdenken.
Attraction is vervolgens een warm en intiem zwevend nummer met sprankelend gitaarwerk. De volgende logge spacerocker dient zich daarna aan met Human Behaviour (No Sex Allowed) met brullende gitaren. Na de percussieve donkere spacerock van Temple Of Love is het de beurt aan de knarsende en snijdende spacenoise van Square Peg Into A Round Hole. Het stuwende Windy Day doet heel veel aan het werk van Steve Hillage denken.
Dan is het tijd voor de blues! Maar dan wel spacerock-blues in Model Farm Blues en dat is dus de hevig fuzzende knarsende variant van de blues.
De lockdown, waarin dit album trouwens werd opgenomen, komt dreigend langs in het lomp pompende Lockdown (Keep Calm) en in The Virus legt Dr. Brock ons uit wat het virus precies is. “The virus attacking all” is zijn conclusie in een rauw fuzzend nummer. Hij vraagt zich in Forgotten Memories af of de mensheid in staat zal zijn om de geschiedenis te wijzigen in een strijdlustig nummer.
Higher Ground is de majestueuze afsluiter van het album met een bed van warm pompende synthesizers, spacey zang en snijdend gitaarwerk.
Dit album bewijst dat Hawkwind nog steeds “alive and kicking” is!
Tracklist:
01. Expedition To Planet X
02. Dyna-Mite
03. Void Of Wasteland
04. Repel Attract
05. Attraction
06. Human Behaviour (No Sex Allowed)
07. Temple Of Love
08. Square Peg Into A Round Hole
09. Windy Day
10. Model Farm Blues
11. Whose Call Is It Anyway
12. Lockdown (Keep Calm)
13. The Virus
14. Forgotten Memories
15. Higher Ground
Website: Hawkwind