Recensie: Gizelle Smith – Revealing
Gizelle Smith – Revealing
Format: CD – vinyl LP – Digital / Label: Jalapeno Records
Release: 2021
Tekst: Peter Marinus
De soul en funk werden de Britse zangeres Gizelle Smith uit Manchester met de paplepel ingegoten. Haar vader, Joe Smith, was namelijk een gitarist en songwriter, die onder meer in de band van de Motown legendes the Four Tops zat.
Gizelle debuteerde in 2009 met een album, dat zij opnam met de Hamburgse funkers the Mighty Mocambos. In 2019 overleed haar vader waarna Gizelle tijdelijk totaal geen zin in muziek had.
Gelukkig voor ons is zij nu terug met haar derde album ‘Revealing’. Op dat album vermengt zij pop, rock, R’n’B en funk op een soms donkere, grimmige wijze.
De funkgrooves zijn echter in alle nummers aanwezig. De ene keer als mellow grooves, de andere keer als grimmig electro grooves.
Gizelle wordt bijgestaan door een groot aantal muzikanten, die afkomstig zijn uit bands als the Mighty Mocambos, Son Of Sam, SEN3, Lovegrove, City Nord, Funkshy, Masterman, Situation, Modified Man, the Gene Drayton Unit, the Get Up en the King Rooster.
Het album is op een donkere wijze geproduceerd door Steffan Wagner.
Gizelle opent met Agony Road. Een funky pop-rocknummer waarin zij als een felle funky versie van Joan Armatrading klinkt in een nummer vol broeierige rauwe grooves.
De sfeer blijft rauw en funky in Superstar. Muzikaal zit dit nummer ergens tussen Curtis Mayfield en Joss Stone in.
Het funk gehalte gaat in Better Remember (They’re Controlling You) nog ietsjes omhoog in een broeierige groover met ook flink wat ruimte voor donkere elektronica. In Maybe Baby (Lovin’ You Was Never Ideal) doet de reggae, lui skankend, zijn intrede.
Na een donker electro begin ontwikkelt The Girl Who Cried Slow zich tot een elektrorock nummer waarin je simpelweg niet om het geluid van Tubeway Army/Gary Numan heen kunt.
Verrassend is de cover van het Kate Bush nummer King Of The Mountain. Hier blijkt dus dat zelfs een Kate Bush nummer zich leent voor een donker groovend geluid vol snijdende electronics.
Na de lome intieme mellow groover Three Tiny Seeds laat Gizelle zich van haar breekbare kant horen in Miss World (Less Is More), een statig georkestreerde ballad.
De afsluiter Riot Cars laat een funky R’n’B geluid horen met een Alfred Hitchcock-achtig “The Birds” intro en stevige rockriffs.
Gizelle Smith is weer helemaal terug en klinkt op haar nieuwe album behoorlijk avontuurlijk en funky!
Tracklist:
01. Agony Road
02. Superstar
03. Better Remember (They’re Controlling You)
04. Maybe Baby (Lovin’ You Was Never Ideal)
05. The Girl Who Cried Slow
06. King Of The Mountain
07. Three Tiny Seeds
08. Miss World (Less Is More)
09. Riot Cars
