Gerald Cleaver – Signs
Format: CD – LP – Digital / Label: 577 Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Dat de jazzmuziek een zeer avontuurlijke muzikale stroming is, wisten we al lang al. Muziek waarin de improvisatie altijd een grote rol speelt.
Het nieuwe, zevenentwintigste, album van drummer Gerald Cleaver is het beste bewijs van dat avontuurlijke aspect van de jazz.
Gerald is een muzikant uit Detroit, die speelde met jazzartiesten als Tommy Flanagan, Roscoe Mitchell, Muhal Richard Abrams, Wadada Leo Smith maar ook met Lou Reed en Terje Rypdal.
Dit album is zijn debuut als elektronische muzikant en dat houdt in elk geval in dat je hem niet achter zijn drums zal aantreffen.
Gerald experimenteert op dit album met diverse elektronische stijlen als techno, ambient en drum ‘n’ bass. Nergens verliest hij echter het ritmische aspect van deze elektronische muziek uit het oog. De repeterende pulserende klanken hebben in elk nummer van dit album een ritmische grondslag.
In de opener van het album, Jackie’s Smile, laat Gerald een haast Latijns Amerikaanse electro-swing horen. Ondanks het feit dat alles in dit nummer elektronisch is ontstaat er toch een warme mix van Weather Report, ambient en techno. Een majestueus pulserend nummer!
In Amidst Curses klinken de repterende pulserende klanken bedwelmend op zijn Aphex Twin best met een donker dreunende techobeat. In Blown hoor je elektronische klanken, die klinken als een Gamelan. Door de inbreng van allerlei schurende electronics en synthesizerklanken krijgt dit van oorsprong bedwelmende nummer toch een donker dreigende wending waardoor een beklemmend geluid ontstaat.
In Tomasz duiken allerlei borrelende synthesizerklanken op, die als een soort watervlooien in het rond hupsen. Langzaam ontwikkelt het nummer zich dan tot een sfeervol ambient nummer.
Signs bestaat uit drie delen. Deel I is een bonkend technonummer waarin allerlei snerpende, knisperende en gonzende noises en chatische ritmes opduiken. In deel II vormen bluesy basloops de basis voor een donker bonkend technonummer vol ruisende noises en donkere synthesizerklanken. In deel III zou je je, compleet bedwelmd, op de dansvloer over kunnen geven aan een massief bonkend technonummer.
Dan volgen er vier bonus tracks. In Ferrous Past lijkt het alsof je speaker op het punt staan om het te begeven doordat er een constante kraak door dit donkere ambient nummer heen klinkt.
Gemanipuleerde zwalkende synthesizergeluiden veroorzaken in Radiator een Amphex Twin-achtig geluid dat langzaam aanzwelt tot sinister snijdend ritmische techno. In Photic Plains blijven snijdend harde pastorale electronic sounds aanhouden waardoor er een soort dreigende ambient bedwelming ontstaat.
Hetzelfde recept wordt toegepast in de afsluiter, Day Red, met dat verschil dat er hier majestueuze synthesizerklanken worden gebruikt om die bedwelming te veroorzaken.
Dit album van Gerald Cleaver is zeker geen lichte kost maar zeer zeker wel zeer avontuurlijke muziek. Ik zou mij dan ook kunnen voorstellen dat liefhebbers van een band als Cabaret Voltaire deze muziek ook wel eens zouden kunnen waarderen.
En is dit album dansbaar? Ik heb het geprobeerd en, geloof mij, dat levert zeer merkwaardige en absurde taferelen op.
Tracklist:
01. Jackie’s Smiles
02. Amidst Curses
03. Blown
04. Tomasz
05. Signs I
06. Signs II
07. Signs III
08. Ferrous Past (bonus track)
09. Radiator (bonus track)
10. Photic Plains (bonus track)
11. Day Red (bonus track)
Website: 577 Records
