Freddie King – Blues Journey Vol. 1 (live)
Format: CD – Digital / Label: Sunset Blvd Records
Release: 2020
Tekst: Gerrit Schinkel
Freddie King werd geboren op 3 september 1934 in Gilmer, Texas. In de jaren ’50 speelde hij samen met groten uit de Amerikaanse bluesscene. King is beïnvloed door Eddy Taylor, Jimmy Rogers en Robert Lockwood Jr. Blanke gitaristen als Eric Clapton, Jeff Beck, Peter Green, Mick Taylor, Stevie Ray Vaughan en Lonnie Mack op hun beurt zeggen door Freddie King beïnvloed te zijn.
Begin jaren ’70 tekende King een contract bij Shelter Records, het label van Leon Russell en maakte drie albums die goed verkochten. In 1974 tekende hij bij RSO Records, het label waar ook Eric Clapton onder contract stond. Freddie King overleed op 28 december 1976 aan een hartaanval in Dallas, Texas. Hij werd slechts 42 jaar.
Van de zgn. ‘Three Kings’ was ik altijd, zonder de grote BB en Albert tekort te zijn (ik zou niet durven), vooral een liefhebber van de muziek van Freddie King. Ik maakte ruim 50 jaar geleden kennis met zijn muziek en de eerste lp die ik van hem kocht was ‘My Feeling For the Blues’ uit 1970. Het album ‘The Texas Cannonball’ (was ook de bijnaam van Freddie King) uit 1972 heb ik helemaal grijs gedraaid. Helaas heb ik hem nooit live zien optreden.
Freddie King toerde veel in de jaren ’70 en van zijn liveoptredens zijn in de loop van de jaren de nodige cd’s uitgebracht. Deze maand verscheen een deluxe 3-cd met concerten uit de jaren ’70. De cd’s zijn ook afzonderlijk verkrijgbaar.
Op de cd ‘Blues Journey vol. 1’ staan twaalf tracks. In het openingsnummer Let The Good Times Roll van Shirley Goodman & Leonard Lee uit 1956 zijn meteen al de kenmerkende vlijmscherpte gitaarsolo’s te horen. San-Ho-Zay is de bekende instrumental van King uit 1961.
Boogie Funk staat in twee versies op het album. Een snelle boogie, striemende gitaarsolo’s over een bad aan orgeltonen en aan het slot een lange drumsolo.
Van het album Texas Cannonball wordt de prachtige slowblues Ain’t No Sunshine gespeeld, een cover van de onlangs overleden Bill Withers. Ain’t Nobody’s Business, de bluesstandaard uit de jaren ’20, krijgt een typische King uitvoering met spetterend gitaarwerk en zijn expressieve sterke zang, die ook in Woman Across the River is te horen. Natuurlijk ontbreekt Hide Away niet, King’s grote instrumentale hit uit 1961 met het flamboyante gitaarwerk.
Vlammende gitaarlicks, orgel- en bassolo zijn daarna te horen in Goin’ Down, de rock ‘n’ roll standaard van Don Nix. Wee Baby Blues is een prachtige slowblues van Big Joe Turner. Something You Got van R&B zanger Chris Kenner uit 1961 is veel gecoverd en in de uitvoering van Freddie King zijn er de felle gitaarlicks en een zeer aanwezig drummer.
Het laatste nummer op deze cd is Key to the Highway, de bluesstandaard van Charles Segar & Big Bill Broonzy. Naast de strakke ritmesectie en een flonkerende pianosolo is Freddie King ook hier weer te horen met zijn felle gitaarlicks en sterke zang.
Conclusie:
Freddie King live blijft een genot om naar te luisteren.
Tracks:
01. Let the Good Times Roll
02. San-Ho-Zay
03. Boogie Funk
04. Ain’t No Sunshine
05. Ain’t Nobody’s Business
06. Woman Across the River
07. Hide Away
08. Goin’ Down
09. Boogie Funk (version 2)
10. Wee Baby Blues
11. Something You Got
12. Key to the Highway