Recensie: Dustin Tomsen – Milk & Beer
Dustin Tomsen – Milk & Beer
Format: CD / Label: Independent
Release: 2021
Tekst: Peter Marinus
Bij de term “muzikale kindersterren” komen bij mij onvermijdelijk allerlei “foute” voorbeelden als Jantje Smit, Heintje, Wilma, Lena Zavaroni of Danny de Munck bovendrijven.
Dat vooroordeel schuif ik met liefde aan de kant voor de Duitse Dustin Tomsen. Een zeventienjarige supertalent op de gitaar. En niet alleen op de gitaar want hij zingt en bespeelt alles op zijn debuutalbum en daaruit blijkt dat hij ook met de drums, bas en toetsen prima overweg kan.
Dustin brak door in het tweede seizoen van het Duitse programma “Superkids” en raakte al snel bekend in de bluesrock kringen met als gevolg dat hij meespeelde op albums van bijvoorbeeld Marc Vandenberg en Andrew Lauer.
Op zijn debuutalbum laat Dustin Tomsen horen door welke artiesten hij beïnvloed is via een groot aantal covers. Er staan ook twee eigen nummers op het album en die zijn ook van een hoog niveau.
Milk & Beer is de eerste. Een bonkend en dreigend bluesrock nummer waarop Dustin er op een zeer volwassen wijze op los scheurt in een stijl die een Chris Duarte niet zou misstaan.
AC/DC Lover is het tweede eigen nummer en, zoals de titel al aangeeft, is het AC/DC geluid flink aanwezig terwijl er ook een ZZ Top geluid doorheen geroerd is.
Dan de covers. Still Got The Blues van Gary Moore is overbekend en wordt door Dustin bekwaam uitgevoerd. Ondanks het prima gitaarwerk voegt deze cover weinig nieuws toe. Tush van ZZ Top overtuigt meer door het versnelde tempo en het gemeen zoemende gitaarspel.
Honey Bee is een broeierige cover van het Sonny Boy Williamson nummer met smerig bijtend gitaarwerk. Het lui deinende Ride On (van AC/DC) mist het venijn van het origineel. Daarentegen spettert Dustin er lustig op los in de Rory Gallagher cover Do You Read Me.
Dustin krijgt het voor elkaar om zijn eigen draai te geven aan twee Jimi Hendrix nummers. In Voodoo Child is weergaloos vlammend gitaarspel te horen en Purple Haze is bij Dustin een smerig hoekig snijdende nummer geworden.
Joe Bonamassa’s Blue And Evil klinkt lomp pompend met Dustin’s gierende gitaar.
De afsluiter, The Loner van Neil Young is geheel instrumentaal met een donker melancholiek geluid. Een zeer imponerende afsluiter.
Na dit behoorlijk volwassen debuutalbum ben ik zeer benieuwd naar de opvolger. Hopelijk staan daar meer eigen nummers op want de twee eigen nummers op dit album beloven heel veel goeds.
Deze blueskid gaan we in de gaten houden!
Tracklist:
01. Milk & Beer
02. Still Got The Blues
03. Tush
04. Honey Bee
05. Ride On
06. Do You Read Me
07. AC/DC Lover
08. Voodoo Child
09. Blue And Evil
10. Tattoo’d Lady
11. Purple Haze
12. The Loner