Driftwood Soldier – Stay Ahead Of The Wolf
Format: CD / Label: Trash Cat Records
Release: 2019
Tekst: Peter Marinus
Ik begin dit keer gelijk maar met mijn eindconclusie en die is: “zeer indrukwekkend!”. Dan heb ik het over het nieuwe album van het mandoline-bas duo Driftwood Soldier uit Philadelphia. Het duo bestaat uit Gwen Lyman-Schmidt (zang, mandoline, koffer en kentekenplaat!) en Bobby Szafranski (bas en bierdoppen).
Bijgestaan door gasten Katy Otto (drums), Eric Sherman (trompet), Matt Heckler (fiddle), Caitlin Quigley (zang) en Jacob Brunner (piano) levert Driftwood Soldier een behoorlijk intens album af, dat zeer zeker in de smaak gaat vallen bij de fans van Tom Waits, Nick Cave, Leonard Cohen en liefhebbers van de betere chansons (Aznavour, Brel).
Het geluid van het duo wordt gedomineerd door de zeer donkere, doorleefde stem van Gwen Lyman-Schmidt, die gelijk in de opener All My Friends zeer indrukwekkend klinkt. Een desolate ballad met een weemoedige fiddle, die zich langzaam ontwikkelt tot een stuwende mix van pompende bluegrass en donkere Americana waarin zelfs een schroeiende fuzzbassolo past.
You Gotta Stay klinkt met name door de donkere grommende stem behoorlijk dreigend met een desolaat countryblues geluid. Het nummer groeit langzaam uit tot een steeds intenser klinkend nummer waarin door de gelaagde trompetklanken zelfs een tijuana geluid opduikt.
John Henry is een stuwende folkswinger met verhalende zang van Gwen en een krachtige swing. Chanson invloeden duiken op in het broeierige, traag bonkende Put Me Down.
In het luie, bluesy, Sunnyside zorgt de mandoline voor een rokerig vaudeville sfeertje. Marietta is een breekbare Waits-achtige ballad, gezongen op een Cave manier een waarin de zwevende zang van Caitlin Quigley ook nog eens voor een Cohen sfeertje zorgt.
Banker And A Liar is een luchtige folkswinger echter wel met grimmige zang. Het nummer duikt op het eind van het album nog als een “radio edit” op.
Zeer mooi is ook When It Ends met een lui, bluesy, zwierig geluid dat het geluid van J.J. Cale mixt met lome Santana-achtige klanken. Ook het broeierige Topeka klinkt behoorlijk bluesy met de haast rappende zang van Gwen.
Hoogtepunt van het album is (voor mij) het statig zwierende Blue Way, een nummer van een haast Jacques Brel achtige klasse.
Ik ga het gewoon nog een keer zeggen. Dit album van Driftwood Soldier is zeer indrukwekkend!
Tracklist:
01. All My Friends
02. You Gotta Stay
03. John Henry
04. Put Me Down
05. Sunnyside
06. Marietta
07. Banker And A Liar
08. If It’s Not Obvious
09. Old Man Catfish
10. When It Ends
11. Topeka
12. Blue Way
13. Banker And A Liar (clean edit for radio)
Website: Driftwood Soldier