Recensie: Deep Purple – Live in London 2002
Deep Purple – Live in London 2002
Format: CD – LP – Digital / Label: earMUSIC
Release: 2021
Tekst: Danny van den Deijssel
De moeite waard voor de echte fans van Deep Purple
In augustus werden er van Deep Purple twee albums toegevoegd aan de Soundboard Series. ‘Live in London 2002’ en ‘Live in Wollongong 2001’. Deze laatste zat eerder al in de Soundboard Series box die in 2001 werd uitgebracht en zeker de moeite waard was.
‘Live in London 2002’ daarentegen is een nieuwe uitgave en om meerdere redenen de moeite waard voor de echte fans van Purple.
Februari 2002 was voor de band niet de beste maand. Er ging een of ander griepvirus door de band en op deze avond was het de beurt aan Ian Gillan. Waar bandleden als Jon Lord, Steve Morse of Ian Paice met wat paracetamol en met wat goede wil een set uit kunnen spelen wordt dat best lastig als het op je stem slaat. Ian was deze avond bijzonder slecht bij stem en dat is op dit album dan ook goed te horen. Op voorhand zou je je dan ook af kunnen vragen waarom deze registratie wordt uitgebracht.
Er zullen vast meerdere goede redenen te bedenken zijn, maar wat mij betreft zijn het er twee. Allereerst is dit de laatste volledige show met Jon Lord achter het Hammond. Hoe goed Don Airey het daarna ook heeft overgenomen (ga er maar aan staan) er gaat niks boven het zware Hammond geluid van Mr. Lord.
De andere reden die wat mij betreft een uitgave wel degelijk rechtvaardigt is de langere solo’s die werden gespeeld. Deep Purple brengt meer dan prima studioalbums uit, maar is boven alles toch een band die je live moet ervaren. Stuk voor stuk meester op hun instrument.
Behalve de standaard setlist die in die periode werd gespeeld vinden we hier ook een iets minder vaak gespeelde uitvoering van The Aviator waar Steve zelf het refrein meezingt als een echte aviator. Verder horen we Up The Wall, een nummer dat later op ‘Bananas’ terecht zou komen onder de titel I Got Your Number en The Well Dressed Guitar dat ook afkomstig is van de Bananas sessies maar de plaat niet zou halen, maar veelvuldig live te horen is geweest.
Dit keer als zelfstandige track op de lijst is de Riff Parade van Morse. In die periode eigenlijk standaard de intro voor Smoke On The Water, maar nu dus wat langer door de ziekte van Gillan. Hendrix, Zeppelin, The Who het komt allemaal voorbij. De set wordt vervolgens afgesloten met een geweldige versie van Speed King. Een van de nummers waar we tegenwoordig Jon Lord toch zeker missen. Wat een samenspel met Steve Morse, in dit nummer is goed te horen dat het plezier dankzij Morse weer helemaal terugkwam in de band.
Highway Star paste vermoedelijk niet meer op de schijf want dat was de echte afsluiter wat op zich jammer is. Al met al voor de echte fans zoals ik zeker de moeite waard. Voor de gemiddelde fan die niet alles koopt wat los en vast zit zou ik deze wellicht toch laten liggen en voor ‘Wollongong 2001’ gaan waar grotendeels dezelfde set op te horen is (mét Highway Star).
Tracklist
01. Woman From Tokyo
02. Ted The Mechanic
03. Mary Long
04. Lazy
05. No One Came
06. The Aviator
07. The Well-Dressed Guitar
08. Up The Wall
09. Black Night
10. Fools
11. Jon lord’s Key Solo
12. Perfect Strangers
13. Steve Morse’s Riff Parade
14. Smoke On The Water
15. Speed King
16. Hush
Website: https://deeppurple.com/