De Niemanders – De Niemanders
Format: CD – 2LP / Label: Butler Records – Goomah Music
Releasedatum: 2020
Tekst: Peter Marinus
Sinds kort hebben we in Nederland onze eigen “jailhouse rock”! En die is afkomtig van de zeer bijzondere formatie De Niemanders. Deze band, of project, is opgestart door het duo Rocco Ostermann (zang, gitaar, keyboards, bas) en Wout Kemkens (gitaar, zang), beiden bekend uit band als Donnerwetter en Shaking Godspeed. Jarenlang heeft dit duo diverse gevangenissen afgespeurd op zoek naar bijzondere verhalen en muzikanten. Dit resulteerde uiteindelijk in de oprichting van een band in 2018 waarmee een drietal concerten werd gegeven. Na deze concerten bleef het kriebelen en ontstond de wens om een album op te gaan nemen.
En de opnames van dat album vonden plaats in Studio Het Lab in Arnhem en de Basis in Nijmegen.
Naast Rocco en Wout bestaat de band op dit album uit Bram Knol (drums), Jarno van Es (keyboards), Erik Harbers (bas, bassynthesizer), Rutger Drenth (percusssie, zang), Gino Bombrini (percussie), Lienke Iburg (zang), Matthijs Stronks (synthesizer) en Mike Visser (drums).
Het zal weinig verbazing wekken dat de sfeer op dit album beklemmend en rauw is. Muzikaal verpakt in een zeer eigenzinnige stijl waarin je invloeden al the Ex, de Kift maar ook van the Gang Of Four tegenkomt.
Een goed voorbeeld van die eigenzinnigheid is de opener Skycrasher, die klinkt als een op hol geslagen versie van “Peter Gunn”. Twangende surfrock gaat hier hand in hand met energieke progrock. De band mept in deze instrumental behoorlijk energiek om zich heen.
Ze pompen rauw verder in Van Niets Naar Iets. Een punky nummer waarin de beste elementen van de Kift en the Ex vermengd zijn met een stuwend new wave randje.
De donker galmende ballad Die Ogen heeft een beklemmend bajesgevoel met naargeestige tekten zoals “Er lopen hier figuren rond, die zo rot van binnen zijn dat er paddenstoelen in hun kop groeien”.
Ook voor de hip-hop is er ruimte op het album en wel in Foute Shit. Let wel, het gaat hier om naargeestige hip-hop met zowel Afrikaanse als Arabische invloeden en een bedrieglijk aanstekelijk refrein. Dwarse the Ex riffs openen De Lijnen Staan Open. Een nummer, dat al schurend voortpompt en waarin de twanggitaar ook weer even opduikt.
De Mier is een sprankelend Afrorock nummer met een woud van eigenzinnige frisse gitaargeluiden en funky grooves. Ook hier een fraaie tekst. “Harde jongens hebben hun zachte kantjes maar verstoppen zich achter hun losse handjes”. Het krachtige en lomp pompende I Won’t Break klinkt behoorlijk strijdbaar.
Diepe funky grooves kom je tegen in het Pigbag-achtige Wakkermakker. De breekbare kant van de band komt aan bod in De Ballade Van Het Zwarte Schaap. Een openhartige folky ballad. Kopfkino doet qua geluid denken aan de meer atmosferische tak van de 80’s new wave (denk: China Crisis, the Korgis) in een weelderig deinend nummer waarin de dreigende sfeer echter altijd aanwezig blijft.
Een Tom Waits-achtig geluid past natuurijk prima op een rauw album als deze. Daarom is de ballad Joe zo “prachtig” donker.
Ik ben behoorlijk onder de indruk van dit album van De Niemanders en durf zo ver te gaan om te zeggen dat dit album één van de beste Nederlandse album van de laatste tijd is!
Tracklist:
01. Skycrasher
02. Van Niets Naar Iets
03. Die Ogen
04. Foute Shit
05. De Lijnen Staan Open
06. De Mier
07. I Won’t Break
08. Wakkermakker
09. De Ballade Van Het Zwarte Schaap
10. Kopfkino
11. Walk A Mile
12. Joe
13. De Blauwe Zak
14. Soft Landing
Website: De Niemanders
