David Bowie – Something In The Air (Live Paris 99)
Format: Digital / Label: Parlophone Records
Release: 2020
Tekst: Ella-Milou Quist
Over David Bowie raakt niemand ooit uitgesproken. Zijn muziek leeft voort en zal nimmer de wereld verzadigen. Parlophone Records heeft onlangs de derde in een reeks van drie digitale Bowie live releases van de jaren negentig uitgebracht. Het nog niet eerder verschenen ‘Something In The Air (Live Paris 99)’, opgenomen op 14 oktober 1999 in het Elysée Montmartre in Parijs, is te beluisteren via de bekende streamingdiensten.
‘Something In The Air (Live in Paris 99)’ is een vijftien tracks tellend live album, waarvan twaalf niet eerder uitgebrachte opnames en drie tracks die gebruikt zijn als B-kant voor de singles van het album ‘Hours’ uit datzelfde jaar. De dag van de show, 14 oktober 1999, was een memorabele dag voor Bowie: die middag ontving hij de Commandeurs des Ordre des Arts et des Lettres, de hoogste artistieke eer die Frankrijk kan schenken.
Het Elysée Montmartre optreden was één van de slechts zeven volledige shows die werden opgevoerd ter promotie van het album ‘Hours’. Voor deze speciale, gelimiteerde reeks optredens dook David diep in zijn oeuvre, waardoor deze shows bijzonder gedenkwaardig waren.
Opvallende liedjes zijn onder meer Can’t Help Thinking About Me, dat voor het eerst werd uitgebracht in 1966 en al meer dan dertig jaar niet live was gespeeld. Word On A Wing van ‘Station To Station’ werd na een afwezigheid van drieëntwintig jaar weer in de set opgenomen en Drive-In Saturday was sinds 1974 niet meer live uitgevoerd. Het ‘Hours’ nummer, Something In The Air maakte zelfs zijn live-debuut tijdens deze show.
Andere ‘Hours’ nummers die tijdens het concert voorbij kwamen waren leadsingle Thursday’s Child, een weemoedige maar prachtige popsong die het vooral moet hebben van David’s warme stem en mooie tekstbeleving, Survive, die qua stijl en feel doet denken aan Space Oddity, vanwege de typische akoestische gitaarsound en de uitbouw naar een meer bombastisch geluid met de elektrische gitaar, het melancholische gitaarliedje Seven en de stevige energieke rocksong The Pretty Things Are Going To Hell. Overigens werd deze laatste, in plaats van Thursday’s Child zoals in de rest van de wereld, als eerste single uitgebracht in Australië en Japan.
David’s oudere werk vormde de rest van de setlist. Zo was de show-opener een piano-versie van de klassieker Life On Mars, uitgevoerd door toetsenist en Bowie’s steun en toeverlaat Mike Garson, met verder alleen David op zang. Andere publieksfavorieten als China Girl, Changes en fantastische afsluiter van het concert, Rebel Rebel, kwamen ook voorbij. Ook onbekendere liedjes als Always Crashing In The Same Car van het album ‘Low’ uit 1977, Repetition van ‘Lodger’ uit 1979 en Tin Machine’s I Can’t Read (1989) werden die dag ten gehore gebracht. Een aangename en spannende afwisseling van ingetogen songs met powervolle, energieke nummers en tevens een uitstekende afspiegeling van David’s diversiteit in genres en stijlen door de jaren heen.
‘Hours’, een overigens zwaar onderschatte en ondergewaardeerde plaat, is het eenentwintigste studioalbum van de Britse muzikant en was het eerste album van een grote artiest dat te downloaden was van het internet, waarbij deze versie twee weken eerder verscheen dan de fysieke variant. Het was tevens Bowie’s laatste release uitgebracht voor het EMI-sublabel Virgin. Helaas was het ook zijn eerste plaat die de Amerikaanse top veertig niet haalde sinds ‘The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars’ uit 1972. Erg jammer, want ‘Hours’ bevat alle facetten die Bowie, Bowie maakt. Al zijn muzikale uitspattingen en kanten worden hier belicht en komen samen op dit album. Van pop tot jazz, R&B en wereldmuziek tot elektronische soundscapes, akoestische gitaarmuziek, industrial, funk, soul en rock.
Tevens geldt voor de live registraties en losse clipjes die verschenen zijn van de zeven shows en enkele tv-optredens om dit album te promoten, dat David in topvorm was. De optredens waren levendiger en dynamischer dan ooit en zijn stem klonk nog helderder, krachtiger en mooier dan anders. Het leek wel of hij in die periode met frisse en hernieuwde energie het podium bestierde. Dat hoor je ook overduidelijk terug op dit ‘Live In Paris 99’ album. Het is één van de beste, zo niet de beste, live registratie(s) die tot nu toe van Bowie zijn verschenen.
Parlophone had er beter meteen voor kunnen kiezen om dit concert ook op DVD uit te brengen, want de beelden zijn er gewoon. Hopelijk gebeurt dit alsnog in de toekomst, want dat is dit concert meer dan waard.
Tracklist:
01. Life On Mars
02. Thursday’s Child
03. Something In The Air
04. Word On A Wing
05. Can’t Help Thinking About Me
06. China Girl
07. Always Crashing In The Same Car
08. Survive
09. Drive-In Saturday
10. Changes
11. Seven
12. Repetition
13. I Can’t Read
14. The Pretty Things Are Going To Hell
15. Rebel Rebel
Website: David Bowie