Recensie: Bob Bradshaw – The Ghost Light
Bob Bradshaw – The Ghost Light
Format: CD – Digital / Label: Fluke Records
Release: 2021
Tekst: Filip Heidinga
Bob Bradshaw is geboren in Cork, Ierland en wil al op jonge leeftijd journalist worden. Als twintiger schrijft hij veel journalistieke stukken en een paar korte fictie verhalen. Toch is Bradshaw niet tevreden met zijn leven en pakt zijn spullen bij elkaar en reist een aantal jaar door Europa.
Om geld te verdienen onderweg neemt hij zijn akoestische gitaar mee en speelt hij soms uren op straat. Als hij door heel Europa heeft gereisd en genoeg geld heeft gaat hij naar Amerika en krijgt een ‘green card’. Eerst in New York en later in San Francisco neemt Bradshaw, zoals veel immigranten, elk baantje aan wat hij kan krijgen om genoeg geld te verdienen voor de huur en eten.
In San Francisco richt hij ook zijn eerste band op: Resident Aliens, deze begint als een coverband maar krijgt studiotijd aangeboden en bevond zich opeens in de situatie dat ze eigen materiaal moesten gaan schrijven. Bradshaw bleek, mede door zijn ervaring als schrijver, erg goed liedteksten te kunnen schrijven.
Bradshaw besluit hierna te verhuizen naar Boston en te gaan studeren aan het prestigieuze Berklee College of Music. In 2009 studeert Bradshaw af en begint hij aan zijn solocarrière. Sindsdien speelt Bradshaw door heel Amerika en komt hij af en toe naar Europa.
‘The Ghost Light’ is Bradshaw’s achtste studio album.
Voor het eerste nummer, Songs On The Radio, neemt Bradshaw ons mee met zijn cabrio terwijl we luisteren naar oude nummers op de radio. Nummers die verschillende herinneringen opwekken. Songs on The Radio is een uptempo akoestisch nummer en een echte road-song, oftewel heerlijk voor lange autoritten.
Na deze autorit is het tijd om plaats te nemen in de schommelstoel van Bradshaw en samen met hem weg te dromen met het rustige, ingetogen nummer Dream. Het volgende Gone heeft veel soul en gaat over weggaan, op allerlei verschillende manieren.
Bij het weggaan hoort ook vaak iemand die alleen achterblijft en daarover gaat het bluesnummer Blue met erg mooi vioolspel van Chad Manning.
Bradshaw schrijft altijd losse verhalen die niks met elkaar te maken hebben maar met het krachtige Come Back Baby lijkt het er een beetje op dat de afgelopen drie nummers samen één verhaal vertellen.
Ook het volgende nummer lijkt hierop aan te sluiten. Na het vertrek, de blues en de laatste smeekbede komt het besef dat ze echt weg is met het nummer She’s Gone For Good.
In tegenstelling tot de vorige nummers die vrij ingetogen waren knalt 21st Century Blues vanaf de eerste noot uit de boxen en is het onmogelijk om stil te blijven zitten. De overgang naar Sideways is erg groot vooral door het tango ritme van dit nummer.
Deze overgang wordt nog eens extra aangezet door het rockende Light On The Moon na Sideways te zetten. Twee rockende nummers met daar tussenin een dansnummer ertussen past niet echt heel goed bij elkaar. Met de nummers op zich is niks mis maar de volgorde hadden ze (misschien) beter anders kunnen doen.
In The Dark is vervolgens ook weer een erg lekker rocknummer met vele tempowisselingen. Bradshaw sluit het album solo af, alleen met zijn National Resonator gitaar zingt hij het mooie Niagara Barrel Ride Blues.
Kortom: Een album vol met mooie verhalen van iemand die precies weet hoe hij een verhaal het beste kan vertellen.
Tracklist:
01. Songs On The Radio
02. Dream
03. Gone
04. Blue
05. Come Back Baby
06. She’s Gone For Good
07. 21st Century Blues
08. Sideways
09. Light On The Moon
10. In The Dark
11. Niagara Barrel Ride Blues
Website:Bob Bradshaw
