Recensie: Blackmore’s Night – Nature’s Light
Blackmore’s Night – Nature’s Light
Format: CD – LP – Digital / Label: earMUSIC
Release: 2021
Tekst: Ella-Milou Quist
Gitarist en songwriter Ritchie Blackmore was één van de oprichters van Deep Purple (1968). Kenmerkend voor de groep was de jam-stijl hardrock gemixt met vette gitaarriffs en orgelklanken, waardoor het geheel ook een progressief tintje kreeg. Blackmore staat bekend om zijn expressieve en creatieve riffs en zijn klassiek beïnvloede solo’s.
Eenmaal opgestapt bij Deep Purple richtte hij de groep Rainbow op, die invloeden uit de middeleeuwen versmolt met elementen uit de hardrock. In deze band maakte het publiek voor het eerst kennis met Ritchie’s voorliefde voor renaissance muziek. Het was dan ook niet zo gek dat hij in 1997, samen met zijn Amerikaanse echtgenote, vocaliste Candice Night, het folkrock project Blackmore’s Night oprichtte.
Na al het enorme gitaargeweld van de jaren ervoor vond hij het tijd om het wat rustiger aan te doen en zijn fascinatie voor pure geluiden en renaissance muziek nog verder uit te buiten. Deze stijl komt dan ook veelvuldig terug in de liedjes van Blackmore’s Night. Hoewel Ritchie zijn hardrock periode zeker niet verloochent.
Inmiddels heeft de band al elf platen op naam staan, waarvan ‘Nature’s Light’ de nieuwste is.
Het album opent zoals je van Blackmore’s Night mag verwachten met een vrolijk gestemde folk-song. Once Upon December is een lekkere meezinger, zonder al te veel poespas, maar wel met de karakteristieke tokkel van Ritchie op de akoestische gitaar en de loepzuivere zangstem van Candice.
De daaropvolgende nummers Four Winds en Feather In The Wind borduren voort op die sound, maar het instrumentarium is uitgebreider en ook hoor je hier de elektrische klanken van Ritchie’s gitaar er tussendoor geweven.
Des te interessanter wordt het met het volledig instrumentale Darker Shade Of Black, een ijzingwekkende song die je blijft achtervolgen. Te beginnen met een zware orgelsound, duistere diepe baslijn, tragische strijkers en spookachtige hoge zangnoten. Het lied werkt naar een climax toe met de toevoeging van drums, om daarna ineens over te gaan op de prachtige klanken van een klavecimbel samen met Ritchie’s welbekende tokkelende akoestische spel. Het lied wordt nog verder uitgebouwd en mond uit in een huiveringwekkende maar fantastische elektrische gitaarsolo van Blackmore. Het nummer kreeg eerder ook al een plekje op het in 2015 uitgebrachte ‘All Our Yesterdays’. Toch lijkt de versie op ‘Nature’s Light’ veel intenser en mooier, maar dat kan ook goed aan de mix liggen. Het is in ieder geval één van de hoogtepunten op dit album.
De rust keert voor even terug met het stemmige The Twisted Oak om vervolgens weer een feestje te bouwen op ‘Nature’s Light’, dat je echt meeneemt in de tijd van ridders, kastelen en jonkvrouwen.
https://youtu.be/FsbukVbxEGo
Op het eveneens instrumentale Der Letzte Musketier laat Blackmore oude tijden herleven. Het nummer heeft een behoorlijke progressieve hard- en bluesrock sound inclusief orgel en Ritchie’s befaamde expressieve spel op de elektrische gitaar. Het doet sterk denken aan Deep Purple en is daarmee het tweede hoogtepunt op de plaat.
Het derde hoogtepunt is de nieuwe versie van de Rednex-cover Wish You Were Here. De song kreeg ook al een plaats op het debuut ‘Shadow Of The Moon’ uit 1997. De versie zoals op ‘Nature’s Light’ heeft echter nog veel meer body en ook zingt Candice, met haar melodieuze kraakheldere stem, met veel meer bezieling. Het is werkelijk een pareltje.
Het een-na-laatste liedje is er weer eentje van het traditionele folk-renaissance karakter waar de groep om bekend staat. Het is een positief uptempo nummer waarbij stilzitten onmogelijk is, om vervolgens af te sluiten met het wonderschone melancholische Second Element. Eveneens een juweeltje en tevens het vierde hoogtepunt op het album. Dat het nummer oorspronkelijk van Sarah Brightman is, maakt in dit geval niets uit. Blackmore’s Night doet het liedje eer aan en geeft er een eigen draai aan. Stiekem is deze cover mooier dan het origineel.
Gek genoeg zijn het sowieso de covers, de al eerder uitgebrachte en instrumentale nummers die het beste uit de verf komen en de show stelen. Ze zijn van een zeldzame schoonheid.
Tracklist:
01. Once Upon December
02. Four Winds
03. Feather In The Wind
04. Darker Shade Of Black
05. The Twisted Oak
06. Nature’s Light
07. Der Letzte Musketier
08. Wish You Were Here – 2021
09. Going To The Faire
10. Second Element
Website: Blackmore’s Night