And We Should Die Of That Roar – Deathbed Lullabies
Format: CD – Digital / Label: Independent
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
De artiestennaam And We Should Die Of That Roar en de albumtitel ‘Deathbed Lullabies’ zouden je al een indicatie kunnen geven, dat we hier niet met een “gezellig” album te maken krijgen.
Als je dan ook nog songtitels als Darkness Calling Me, Deep In Earth en I’d Rather Be Dead tegenkomt weet je zeker dat we hier met een zeer naargeestig album te maken hebben.
Afkomstig dus van And We Should Die Of That Roar en dat is multi-instrumentalist Hardly Hum, die tegenwoordig in Zweden woont. Hij debuteerde in 2014 met het album ‘And We Should Die Of That Roar’, in 2018 gevolgd door het album ‘Where We Should Lay Our Bones’.
Om te zeggen dat hij een zwartgallige kijk op de mensheid en de toekomst heeft is het understatement van het jaar. Al zijn songs handelen over de dood en hel en verdoemenis. Verpakt in een bijbehorend zeer donker naargeestig geluid met Hardly’s hard snijdende gitaar en zijn sinistere Tom Waits-achtige gromstem in de hoofdrol.
Het album opent met I Found God. En mocht je denken dat dit Hardly verlichting heeft gegeven, zit je er compleet naast! Hardly heeft God op zijn knieën, om genade gesmeekt voor al zijn fouten. Een zeer zwartgallig nummer met Hardly’s donker twangende gitaar.
Darkness Calling Me lijkt muzikaal iets lichter van aard te zijn in een bluesy shuffle met hard snijdend gitaarwerk. Hardly bevindt zich echter in een gebied waar “everybdody’s dreams going to die”.
Deep In Earth begint a capella en is een zeer naargeestig dreigend en traag dreunend nummer waarin Hardly verlangt naar de rust van zijn graf. In het desolate I’m Bad News hoor je een hevig vibrerende surfgitaar. In het nummer zwiept Hardly bij vlagen niets ontziend om zich heen.
Deathbed Lullaby opent als een Grieks volksdeuntje, die door de grimmige zang en tekst al snel een naargeestig karakter krijgt. “Let me sing you to your death” gevolgd door een “hoppa!”. In I’d Rather Be Dead gaat Hardly op de schroeiende blues toer met prima zwiepend gitaarwerk.
In de afsluiter Hands Clapping bevind je je in soort apocalyptische kerkdienst, die de uiteindelijke boodschap “run, sister, run…hell waits” heeft. Een galmend en hemeltergend hard nummer.
Qua boodschap zal je niet vrolijk worden van dit album. De muzikale donkere verpakking in combinatie met de “doemdenk” teksten grijpt je echter bij je strot om je voorlopig niet meer los te laten.
Een naargeestig lekker album!
Tracklist:
01. I Found God
02. Darkness Calling Me
03. Deep In Earth
04. I’m Bad News
05. Deathbed Lullaby
06. I’d Rather Be Dead
07. Hands Clapping
Website: And We Should Die Of That Roar