Recensie: Adrian Smith & Ritchie Kotzen – Smith/Kotzen

 

Smith & Kotzen - Adrian Smith & Ritchie Kotzen

Adrian Smith & Ritchie Kotzen – Smith/Kotzen
Format: CD – Viny – Digital / Label: BMG
Release: 2021
Tekst: Tom Wouters

Wat er gebeurt als twee zware jongens uit de classic hard/heavy rockscene elkaar ontmoeten, is te horen op het album dat Adrian Smith (gitarist van de Britse heavy rockband Iron Maiden) en Ritchie Kotzen (gitarist van de Amerikaanse hardrock bands Poison en Mr. Big) gezamenlijk produceerden.

De combinatie van Britse heavy rock van Adrian Smith, zowel vocaal als op gitaar bluesrock-georiënteerd, en de Amerikaanse hardrock van Kotzen werkt verbazingwekkend goed en levert negen songs op die leunen op de 70-er jaren classic (blues) rock, zoals we die kennen van bands als Bad Company, Deep Purple en Gamma (de band van supergitarist Ronnie Montrose).

Smith & Kotzen deden alles samen in dit project; ze schreven samen de songs, co-produceerden het album, nemen samen de vocalen voor hun rekening, net als natuurlijk het gitaarwerk en speelden beide bas. Verrassend genoeg blijkt Ritchie Kotzen bovendien een uitnemende rockdrummer, die op de eerste vijf nummers drumt.

‘Smith & Kotzen’ begint met het pakkende classic rocknummer-met-bluesrock- invloeden Taking My Chances, dat dan ook als single is uitgebracht. Running kent dezelfde aanpak, waarna beide heren fenomenaal uitpakken in Scars, dat heel erg 70-er jaren heavy bluesrock is en gedomineerd wordt door de bluesrock riffs en vocalen van Smith, terwijl Kotzen er een typisch Amerikaanse hardrocksolo doorheen gooit.

Heel fraai is ook het Bad Company-achtige Glory Road met mooie vocale harmonieën. In Solar Fire krijgt Adrian Smith gezelschap van Iron Maiden-collega Nicko McBrain op drums, dat daardoor (?) wat rommelig klinkt.

Voor de laatste drie nummers werd de Amerikaanse powerdrummer Tal Bergman ingehuurd en dat geeft nog een extra dimensie aan de muziek. Het levert twee absolute topnummers op: You Don’t Know Me met een prachtig gitaarslot van Kotzen dat sterk aan Gamma doet denken en waarin Kotzen Ronnie Montrose naar de kroon steekt, al kan dat eigenlijk helemaal niet.
I Wanna Stay is een geweldige heavy bluesrock ballad met mooie vocalen van Smith, dat helaas wordt ‘ontsierd’ door Kotzen’s gitaarsolo, die in teveel gepiel ontaardt. Smith’s (tweede) solo is wat dat betreft meer in lijn van de melodie.

Afsluiter is ‘Til Tomorrow dat een uitstapje is naar de 80-er, 90-er jaren Amerikaanse hardrock en doet denken aan Journey.

Al met al hebben de heren Smith & Kotzen een geweldig classic rock album uitgebracht dat een must is voor elke classic rock-fan.

Tracks:
01. Taking My Chances
02. Running
03. Scars
04. Some People
05. Glory Road
06. Solar Fire
07. You Don’t Know Me
08. I Wanna Stay
09. ‘Til Tomorrow

Website: Smith & Kotzen