https://www.bluestownmusic.nl/interview-i-jim-wake-english-version/
Interview I Jim Wake
Tekst: Fons Delemarre
Foto’s: Maryse Loranger
“Trump is een onuitputtelijke bron van inspiratie”
“Moet ik helaas met tegenzin constateren”, voegt Jim Wake (68), opgegroeid in het Amerikaanse industriestadje Niagara Falls (NY), er met zijn ontwapenende lachje aan toe.
Ik spreek hem ter gelegenheid van het verschijnen van het eerste album van het trio Katvanger, waarmee hij al jarenlang zijn eigenzinnige muziek maakt. Vrijwel allemaal eigen muziek (‘originals’), hoofdzakelijk uit Wake’s hoofd en hart. “Wat Trump zegt, doet en denkt, dat kun je zelf niet bedenken. Erger dan ‘your worst nightmare’. Toen hij verkozen wordt heb ik er slapeloze nachten van gehad. Nog steeds, trouwens, want het is alleen maar erger geworden. Mild uitgedrukt: dit is not the reality I ordered.”
Na 28 jaar wonen in Nederland en hier getrouwd met een Amerikaans- Nederlandse vrouw, drukt hij zich -als native speaking American- nog steeds preciezer en bloemrijker uit in zijn moedertaal, dan in het Nederlands. Not the reality I ordered is een van de songs op het album ‘So late so soon’, waarin Wake zijn afkeer van Trump verwoordt. Niet dat het een recht-voor-zijn-raap protestsong is, want Jim schrijft liever in vergelijkingen en allegorieën. Strikt genomen gaat het nummer over fout aan tafel geserveerde gerechten:
I’m sorry to say this is not the meal
Furthermore this is not the deal
and absolutely not the reality I ordered.
Voor de Trumpiaanse dimensie van de tekst hoef je niet ver te zoeken. Bij veel nummers op het album zitten er op vergelijkbare wijze meerdere betekenislagen in de tekst. Politieke verhoudingen en problemen blijken voor Wake evengoed te gelden op het persoonlijke vlak. Peaceful coexistence mag dan gaan over de dreiging van mutually assured destruction ten tijde van de Koude Oorlog, het geldt ook voor relaties tussen mensen. Zowel op macro- als op microniveau maak je elkaar kapot door voortdurend met vernietiging te dreigen.
All out war is not an option
it threatens our existence
it’s mutually assured destruction
or peaceful coexistence
We’ve got nothing to show from our years of hostility
We just might consider a little humility
And accept that we’re condemned to live side by side
In this unholy alliance it’s us against them
cause neither of us can depend on our friends
looks like we need each other to survive
Wake: “Overal strijd over voeren is zinloos en lijdt onvermijdelijk tot (zelf)destructie”. Om er met een glimlach dubbelzinnig aan toe te voegen: “You got to choose your battles…”.
In de loop van ons gesprek constateert Wake met enige tegenzin dat hij goed beschouwd wel vaart bij het door hem verafschuwde regime van de blond gekuifde ze ‘charlatan’ (woordenboek: ”A person falsely claiming to have a special knowledge or skill. For example: “A self-confessed con artist and charlatan”) In dit geval gaat het over een charlatan die sinds een aantal jaren Amerika en de wereld teistert met zijn onnavolgbare onbetrouwbaarheid. “Helaas is hij een onuitputtelijke bron van inspiratie.”
Ondanks die Trumpiaanse dreiging is Wake geen somberaar. Hij praat bevlogen over zijn muziek, over zijn Amerikaanse roots en muzikale helden als Muddy Waters, Billie Holiday, Thelonious Monk en Sonny Rollins. En Tom Waits, natuurlijk.
Katvanger
Jim Wake heeft jarenlang met een sextet (Jim Wake and Sleepwalker) gespeeld en daar drie fraaie cd’s mee gemaakt. Zie: https://jimwakeandsleepwalker.com
Nú speelt hij met het trio Katvanger, bestaande uit Jim (lead vocals, rhythm guitar, harmonica), Ruud Fransen, die in een grijs verleden met Ted(je) Oberg Livin’ Blues opstartte op bas en backing vocals, en Jan Vereçki (lead guitar en backing vocals).
Naar eigen zeggen speelt de band ‘dubious blues, twisted roots, counterfeit country & western, improbable jazz, and more…’. Een ‘katvanger’ is actief in het criminele milieu en de publiciteitsfoto’s van de band zouden zo maar uit een of ander politiedossier kunnen komen. Muziek en de muzikanten hebben dus een beetje rafelige uitstraling. Zeker niet gladjes en niet altijd voor 100% te volgen. Laat ik het er op houden dat de naam, de muziek en de uitstraling van het driemanschap in ieder geval enigszins een ‘tongue-in-cheek’ gehalte heeft.
Katvanger speelt basic en eerlijke blues en rhythm & blues, meestal driestemmig gezongen en sober -doch effectief- geïnstrumenteerd. Volgens Wake is het voordeel van spelen in een trio dat er de ‘ruimte’ in de muziek ontstaat. ‘Ruimte’ in het geluid (geen drums, geen toetsen, geen blazers) en ‘ruimte’ voor de inbreng van een beperkt aantal (drie, om precies te zijn) muzikanten. Ruud en Jan zijn ervaren muzikanten die –zo benadrukt Jim- zijn nummers goed begrijpen, inkleuren en aanvullen. Bassist Ruud Fransen heeft niet veel tijd nodig om met een goed passende baspartij te komen en de uit België afkomstige leadgitarist Jan Vereçki heeft alle gelegenheid zijn eigen accenten aanbrengen. Soms zelfs met inbreng uit Afrikaanse muziek, maar nooit onnodig en overbodig snarenfietsend.
Verderop volgt de korte beschrijvingen die Jim bij de 15 (!) nummers op het album geeft. Alle informatie over ‘So Late So Soon’, het eerste album van Katvanger, is ook te vinden op Bandcamp, op de website van Katvanger en in het ‘booklet’ bij de cd.
Respectvol goed gekleed
Als Jim optreedt, doet hij dat tot in de puntjes verzorgd, tip-top gekleed. Het is waar: zijn vader verkocht herenkleding. Jim: “Hij was een ‘haberdasher’ die kwaliteitskleding verkocht. Ik gebruik nog steeds graag de pakken uit de jaren zeventig die hij mij gegeven heeft!” Jim draagt ze met verve on stage, een mooie hoed maakt zijn verschijning vaak compleet. Daarnaast laat Jim zich voor zijn dresscode inspireren door grote voorbeelden als Muddy Waters en Howlin’ Wolf. Uit respect voor hun publiek staken deze muzikale helden zich in een onberispelijk pak. Met hun verzorgde uiterlijk betuigden ze respect aan hun publiek én hoopten ze een vergelijkbaar respect bij hun publiek af te dwingen.
So Late So Soon
Het album van Katvanger is sinds half augustus te beluisteren (en verkrijgbaar) via Bandcamp:
https://katvanger.bandcamp.com/album/so-late-so-soon
Digitale download kost min. 8 euro, een fysieke cd min. 10 euro. Bij de fysieke cd zit een booklet met de teksten en op Bandcamp kun je de teksten lezen.
Handig, gezien de ‘authentieke’ zang van Jim, die niet altijd even goed te verstaan is, maar prima te volgen als je de lyrics bij de hand hebt…
Hoe de promotie van ‘So Late So Soon’ verder vorm krijgt, is nog niet helemaal duidelijk. De band hoopt de release niet alleen te kunnen vieren in Den Haag, maar ook in Leiden. Jim is in gesprek met verschillende podia in Den Haag en Leiden om te kijken naar mogelijkheden om Covid-bestendig op te treden.
Tot slot voorziet Jim de tracks op ’So Late So Soon’ op geheel eigen wijze van enige toelichting…
01) I oughta know better – Confessions about a late night error of judgement
02) So late so soon -You wake up with all sorts of ambitious plans, and then at the end of the day, you wonder where the hell the time has gone.
And it’s not all that different with life itself.
03) Gimme – Once a thief, now a philosopher-panhandler
04) White man – An ode to the absurdity of colonialism
05) Peaceful coexistence – In love and international relations, can’t we all just get along?
06) Blind faith – People will promise you just about anything. You get yourself in trouble when you don’t know when to believe them.
07) Not the reality I ordered – Between placing the order and taking delivery, a lot can go wrong
08) Love and death in the age of Trump – Thoughts running wild in the wake of November 8, 2016
09) Please forgive me – Profligate living has consequences, and so does bad advice. A sympathetic allegory on the Greek debt crisis.
10) You don’t have to worry – You hurt me bad — but hey that’s OK. I’ll be fine.
11) I lost again – Fool me three times and maybe I’ll stop being such a sucker.
12) Traveler’s tale – When you leave Ouagadougou to earn a bit of money, you can never be sure your lover will be there when you return.
13) Crazy ‘bout you – Is it an illicit affair or just too soon to talk about it?
14) Time never mends a broken heart (Ruud Fransen) – Every self-respecting band needs a genuine tear-jerker, and this one is ours.
15) I seen the light – On treachery and revelation
Website: Jim Wake
