Concertfoto’s : Melanie – Schouwburg, Hengelo, 23 september 2022
Foto’s en Tekst: Harry Pater – Rockpix (https://harrypater.nl/
In een vrijwel uitverkochte Middenzaal van de Hengelose Schouwburg waren we getuige van het op één na laatste concert van de tien in ons land, van de legendarische Amerikaanse folkzangeres Melanie (Safka-Schekeryk).
Melanie is inmiddels 75 jaar oud en oogt wat fragiel, wat duidelijk wordt als ze door haar geluidsman naar haar stoel wordt gebracht. Als ze eenmaal zit begint ze vrijwel meteen te praten, waarna het eerste liedje wordt ingezet. Nog voordat ze dat gedaan heeft zorgt ze er al voor dat het publiek het refrein gaat meezingen.
Ze is niet alleen, want haar zoon Beau-Jarred (door haar Beau genoemd) begeleidt haar op akoestische gitaren en een fluit, terwijl hij ook met een strijkstok de snaren van een van zijn gitaren bespeelt. Daarnaast verzorgt hij ook regelmatig de achtergrondvocalen. Zo te zien bestaat het publiek deze avond grotendeels uit zestigplussers, die haar vrijwel zeker zullen kennen van haar grote hits en haar beroemde optreden op het Woodstock festival in 1968.
Wie had verwacht dat het een avond vol hits zou worden kan wellicht wat teleurgesteld zijn, want hoewel ze zeker een aantal hits zingt en speelt, bestaat een groot deel van het repertoire uit (voor de meeste bezoekers) nieuwe of onbekende songs. Maar eerlijk is eerlijk: die doen volgens ondergetekende niet onder voor die hits, kwalitatief is het dus dik in orde.
Wat ook zou kunnen storen is het feit dat Melanie veel tijd neemt om over de te spelen songs te vertellen, wat overigens erg informatief is. Maar het is wel een feit dat ze daarom minstens twee of drie andere songs uit haar verleden had kunnen uitvoeren. Maar Look What They’ve Done To My Song, Ma wordt in elk geval gespeeld, waarin ze na het bekende Engelstalige gedeelte eerst een couplet in het Frans en daarna in het Duits zingt en als ik het goed onthouden heb zei ze daarna dat ze het niet aandurft om hetzelfde in het Nederlands te doen.
Ergens halverwege het optreden vertelt ze een belevenis in ons land, ruim een week eerder. Ze verbleven in het Bastion hotel in Arnhem en toen ze in het restaurant aan het dineren waren bleek dat de bestelling niet goed was uitgevoerd in de keuken, want in plaats een lekkere medium steak kreeg ze een veel te lang gebraden exemplaar, die meer leek op een schoenzool, volgens haar. Dus klagen bij de bediening. Er werd gezegd dat dit door personeelsgebrek kwam, maar ze kreeg een nieuw exemplaar. Maar deze bleek amper gebraden te zijn, bijna rauw zelfs. Dus weer de bediening erbij geroepen.
Daarna liep het uit de hand, met als gevolg dat zoon Beau nogal hardhandig door de politie werd gearresteerd en in de cel belandde en dat moeder en zoon om 3 uur ’s nachts het hotel werden uitgezet… Het hele verhaal was de afgelopen dagen te lezen in zowel dagblad De Gelderlander als het Algemeen Dagblad, dus hier ga ik iet verder op in. Melanie vertelt het publiek dat ze al ruim 50 jaar in ons land optreedt en nog nooit zoiets heeft meegemaakt. Ze roept het publiek op om na afloop een handtekening te zetten op een protestformulier. Maar zegt ze, ondanks dit gebeuren zijn er nog steeds heel veel Beautiful People, waarna ze deze song speelt.
De ‘nieuwe’ songs zijn voor een deel verkrijgbaar op een usb-stick (na afloop bij de merchandise tafel te koop), waarop ook opnamen te zien en te horen zijn van enkele online optredens die ze in coronatijd heeft gegeven. Een deel daarvan gaat ook op cd verschijnen, maar dat is momenteel niet mogelijk.
Zoals we van Melanie gewend zijn hebben meerdere van de nieuwe songs een maatschappijkritische inhoud, steeds op een fijne melodie. Eén van deze heeft een refrein dat begint met “I’m not a neonazi” en daarna zegt ze zich te laten leiden door de (Amerikaanse) grondwet en de oudste grondwet ter wereld, de in 1515 uitgebrachte (Britse) Magna Carta. Beau speelt een mooi instrumentaal nummer, als eerbetoon aan zijn kortgeleden overleden kat. Hierbij laat hij prachtige gitaargeluiden horen en deed hij zelfs een (op zijn stoel zittend) eerbetoon aan Jimi Hendrix, door zijn gitaar te bespelen terwijl hij die achter zijn hoofd houdt.
Na bijna anderhalf uur wordt het concert besloten met het waarschijnlijk bekendste Melanie lied, Oh Happy Day, dat ze ooit samen met The Edwin Hawkins Singers uitbracht en tot een wereldhit maakte. Ze roept het publiek op om achter haar op het podium plaats te nemen, een koor te vormen en samen met haar het refrein te zingen. Hier doen ongeveer twintig bezoekers aan mee en na diverse keren het refrein zingen vertrekt Melanie van het podium, terwijl het koor en Beau nog even doorgaan.
Na afloop van het concert zit Melanie al klaar achter een tafel naast de merchandise tafel, waarop vooral de eerdergenoemde usb-sticks liggen plus het protestformulier waarop bezoekers een handtekening kunnen plaatsen als protest tegen de behandeling door het hotelpersoneel en de Arnhemse politie.
Iedereen die zijn of haar mailadres achterlaat kan binnenkort een mail met aanbiedingen verwachten. Na een klein uur hebben veel van de 300 bezoekers haar handtekening op een lp of cd gekregen of met haar op de foto gekomen. Als iedereen geweest is, ging Melanie richting de kleedkamer. Een half uur later mocht ondergetekende haar interviewen. Een weerslag van dat gesprek zal over enkele weken op deze site verschijnen.
Website: https://www.melaniesafka.com/
