Concertfoto’s: Laporte Brothers, Eindeloos Emmeloord, 22 mei 2022
Foto’s: Edwin Fabriek– Tekst: Jelle Edelenbosch
Gebroeders Laporte zorgen voor verdieping, variatie en verrassing
Veel achtergrondinformatie in vrolijk gebrachte verhalen leverde verdieping op. Muziek van krontjong tot blues en boogiewoogie bracht variatie. Zangeres Leontien was de speciale gast en bleek een zeer aangename verrassing. Dat is in drie zinnen het verloop van de Lazy Sunday Afternoon zondagmiddag 22 mei 2022 in restaurant Eindeloos in Emmeloord.
Hoofdrolspelers waren de broers en Barrelhouse gitaristen Johnny en Guus Laporte die vertelden over hun verleden en hoe ze gegrepen werden door de blues. Dit werd gelardeerd met veel liedjes uit hun imposante carrière. Julian Rijken, zoon van Johnny, speelde daarbij op onder meer drumstel, piano, ukelele en percussie een belangrijke rol.
Tante Lien
Cindy Smits, die qua uiterlijk iets leek op Tante Lien, het Nederlands-Indische personage gespeeld door Wieteke van Dort, vertelde haar verhaal. Onderwijl speelden Johnny en Guus het lied van de krontjong. Later op de middag speelden zij nogmaals ‘The Far East’ van Duke Ellington.
De geschiedenis van de twee broers begint in Indonesië. Nadat Nederland de onafhankelijkheid erkende volgde de repatriëring van Indische Nederlanders. Ook Johnny en Guus gingen per boot naar het koude Holland. Met veel humor werd gesproken over onder meer zeeziek tijdens de ‘cruise’ en het leren eten van kroketten. Diverse wetenswaardigheden kwamen aan bod.
Blue Diamonds
Hoofdmoot was de muziek, aanvankelijk met Indo klanken. ,,We lijken de Blue Diamonds wel’’, grapte Guus. Al snel volgden nummers die door de Oscar Benton Blues Band aan de plaatgroeven werden toevertrouwd.
Het was ook Benton die hun achternaam Rijken veranderde in Laporte toen ze tot zijn groep toetraden. ,,Want dat paste beter bij de blues.’’
Lage E-snaar
How Many More Years, I Feel So Good en I’ll Be Around klonken in het uitverkochte restaurant. Tijdens het laatste nummer stemde Guus de lage E-snaar op gehoor even naar de juiste toonhoogte.
Grootste hit
Uiteraard werd de grootste hit van Benton niet vergeten. Bensonhurst Blues kreeg een vertolking die even moest wennen. ,,Het lijkt Doe Maar wel’’, meende Guus. Johnny en Guus zijn geen zangers en speciale gast Leontien Reijmers was dan ook een prima zet. Zij zorgde voor een heerlijk rauwe uitvoering van Red House van Jimi Hendrix. Dit inclusief uithalen a la Beth Hart.
Klok
Jammer dat haar microfoon iets te zacht stond afgesteld, maar nadat ze een andere had gekregen klonk het als de spreekwoordelijke klok. De klassieker I’d Rather Go Blind smaakte naar meer. De vertolking van de Janis Joplin versie van Me And Bobby McGee ging er ook in als koek.
Fouten
Natuurlijk ging het tijdens dit optreden ook wel eens mis. Het samenspel tussen bijvoorbeeld gitaren en drumstel vraagt om aandacht, zeker tegen het einde van een lied. ,,Als je geen fouten maakt, leer je niks, zei Duke Ellington’’, stelde Johnny. Met een brede grijns vervolgde hij: ,,Vandaar dat we af en toe een foutje maken.’’
Het was tekenend voor een opmerkelijke middag met van alles wat. Het slotakkoord paste daar prima bij. Tijdens de spontane toegift speelde eerst Julian boogiewoogie op de piano. Even later schoof zijn vader aan. Oom Guus pakte zijn gitaar er bij en het plezier spatte er weer vanaf. Muziek uit het hart. Mooier is er niet.
Website: http://www.barrelhouse.nl/
