Concertfoto’s: Blues & Roots Festival, Stadsschouwburg De Harmonie Leeuwarden, 20 mei 2022
Foto’s en Tekst: Jelle Zijlstra
Blues & Roots Festival Stadsschouwburg De Harmonie Leeuwarden 20 mei 2022
Eén keer per jaar organiseert De Harmonie Leeuwarden een Blues Festival. Behalve 2020 en 2021 door bekende oorzaken niet mogelijk was. De gedachte was nu ook een nieuwe naam aan het muziekevenement te geven. Voortaan heet het nu “Blues & Roots Festival”.
De duo’s en bands die optraden waren: Big Daddy Wilson (USA), Rob Tognoni (AU), Bjärke Ramsing (DK), Mrs Hips (NL), The Mudbirds (NL), en Robbert Duijf (NL).
Optredens van zes acts, over twee zalen verdeeld, wel met kleine overlappingen met de programmering, i.v.m. de te verwachten bezoekers. Helaas kun je daardoor een optreden missen, dit betrof voor mij als fotograaf betrof dit Robbert Duijf die ik graag ook wilde horen en zien.
The Mudbirds begonnen in 2007, traden als eerste op in de middelzaal, een voor mij bekend duo dat ik al jaren volg. Een verfrissend duo, energiek en grensverleggend. Alan Laws, afkomstig uit Engeland en als straatmuzikant gestart, heeft een doordringend helder stemgeluid neemt de zang voor zijn rekening. Op akoestisch gitaar en op mondharmonica maakt hij de blues nog krachtiger. René Tweehuysen (Utrecht) op de dobro en de akoestische lap steel. Deze zeer technisch en vakbekwaam de instrumenten zittend bespeeld en in Nederland één van de weinigen in de blues scene is met deze instrumenten.
Beide heren hebben elkaar ontmoet in het hoge noorden van Friesland “Het Bildt”. Grappig is dat mensen uit provincie Utrecht hier vroeger zijn neergestreken en bekend staan als de zijn als de slikwerkers, Tweehuysen voelt zich hier thuis op het platteland. Een plezier deze muzikanten te horen, dicht bij de roots van Country / Delta Blues, Bluegrass en Americana brengen zij op een eigen herkenbare wijze hun nummers.
Bjärke Ramsing, de Deen begon na beëindiging van het optreden van The Mudbirds in de Accentzaal, met een voortreffelijk band. Bijgestaan met Nederlandse muzikanten werd Bjärke begeleid door Floris Venema op drums, waar hij veelvuldig de brushes hanteerde wat mij betreft een goed concept. Met violiste Annelies Jonker en contrabassist Teun van Langen heeft de band een eigen geluid.
Bjärke heeft zijn spirit in Nederland gevonden en zijn zangstijl is al fenomenaal en op akoestisch gitaar creëert hij een bijzondere stijl. Begaan met het alledaagse leven maakt hij teksten gebaseerd op de puinhoop van onze westerse levensstijl en probeert hij daarin naar soort schoonheid te zoeken. Een aanrader deze Folk, Americana en bluesband die ook de roots in acht neemt, en wars is van commerciële denkpatronen.
In de middenzaal was reeds de band van Big Daddy Wilson begonnen, voordat hij zelf in de spotlight kwam. Met zijn vierman formatie, leadgitarist, basgitarist, drummer en keyboardspeler werd dit een perfect optreden wat het publiek zeer kon waarderen. Daddy Wilson heeft het in zich. Een warm aangename Soul en Blues stemgeluid, een goed performer die zijn vak verstaat. Een plezier om deze zanger met een uitstekende band te horen en te zien. Jammer dat de keyboardspeler en drummer ver op de achtergrond waren geplaatst. Je mist het intieme wat voor mij toch in dit muziekgenre belangrijk is. Waarschijnlijk kon het niet geprogrammeerd worden, maar wat had ik graag Daddy Wilson solo op akoestisch gitaar willen horen.
Terug naar de Accent zaal, Mrs Hips, alias zangeres Simone Roerade de frontdame met haar begeleidingsband bracht de zaak in beweging. Zij ging energiek te keer op het podium, tussen haar bandleden in, zeer gericht op het publiek. Als powervrouw doorspekt met Soul, Funk en Blues lanceerde deze band hun eigen stijl. Verrassend was de basgitarist die samen met de drummer de ritmesectie vormde. De solerende basgitarist was tevens een genot om te horen en te zien en bracht de band daarmee op een hoger niveau. De keyboardspeler maakte de band compleet. Mrs Hip heeft haar sporen ook verdient met Candy Dulfer die zij begeleide in de jaren ’90 met een wereldtournee. Voor haar een ongetwijfeld een geweldige ervaring.
De laatste act in de middenzaal was voor de Blues-Rock gitarist Rob Tognoni (afkomstig van Australië, het grootste eiland Tasmanië) zijn bijnaam is dan ook “Tasmanian Devil”. Momenteel maakt de band een tournee door Europa als powertrio. Een gitarist met veel bravoure, ook weer de drummer ver op de achtergrond. Veel ruimte tussen de basgitarist en Rob, die hiermee de vierkante meters kan benutten, wat deel uitmaakt van zijn imago. Hij dendert en vliegt over het podium, vooral als hij in de grote uithalen excelleert op zijn elektrische gitaar. Maar ook intens klein, kan hij de snaren bespelen. Zijn spel is herkenbaar energiek, exploderend en aanstekelijk, maar de Blues stijl was minder aanwezig, zijn zang komt op de tweede plaats en heeft helaas niet die power.
Een festival met vele stijlen en genres, de authentieke blues was minder aanwezig. Misschien een volgende keer een band met de oude Blues. Voor de muzikanten is het een weg zoeken naar vernieuwing een eigen sound creëren. Dan is een mix van Soul, Funk, Jazz, Folk en Americana niet uit te sluiten.
Een groot compliment waardig was het geluid, aangenaam om te horen, goed uitversterkt en in balans. De presentatie en aankondigingen werd verzorgd door Willem de Vries van Omrop Fryslận, met Noarderwyn zowel op tv en radio heeft hij een aantal artiesten mogen ontvangen.
Jez.
Website:
https://www.themudbirds.com/
https://nl-nl.facebook.com/bjarkemusic/about/
https://www.bigdaddywilson.com/
https://www.mrships.nl/
https://www.robtog.com/
