Review: Gwyn Ashton – Grease Bucket
Gwyn Ashton – Grease Bucket
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Fab Tone Records
Release: 2025
Tekst: Joop van Rossem
De in Wales geboren, maar in het Australische Adelaide residerend zanger/gitarist/componist Gwyn Ashton (1960) debuteerde al in 1993 middels ‘Feel The Heat’. Voor dit nieuwe werkstuk koos hij weer voor de beproefde trio-opstelling, voor het eerst sinds het album ‘Radiogram’ uit 2012. Hij krijgt ondersteuning van bassist Chris Lambden (van Screaming Believers), drummer Paul Wheeler (van Icehouse), achtergrondvocalen worden verzorgd door Andrea Dawson en op Evil Child maakt toetsenist Jesse Deane-Freeman zijn opwachting.
‘Grease Bucket’ biedt tien kakelverse liedjes van Ashton die gezamenlijk resulteren in een klassiek, tijdloos bluesrockalbum dat even goed in de jaren zeventig geplaatst kunnen worden. Hoogtepunten zijn het als eerste single uitgebrachte openingsnummer Something That The Cat Dragged In met heerlijk slidegitaarwerk van Ashton, het op een funky basis gestutte Howlin’ At The Moon, het verrukkelijk groovende Green Light Blues, de toekomstige podiumknallers Down And Dirty en Blues For The Tortured Soul en Self-Isolation Blues dat een Rory Gallagher-signatuur draagt, ook weer niet zo gek aangezien de Aussie een tijdje deel uitmaakte van The Band Of Friends, een groep die het Gallagher-geluid ook in onze tijd levend wil houden.
Overeenkomsten in al die songs, die een smakelijke mix vormen van gitaargedreven rock, blues, soul en rhythm & blues, zijn Ashtons doorleefde stemgeluid en zijn enorme kwaliteiten op het scheurhout. Dit is absoluut een van de Ashtons beste platen, gestoken in een fraaie retrohoes.
Tracks:
01. Something That The Cat Dragged In
02. Howlin’ At The Moon
03. Evil Child
04. Green Light Blues
05. When The Well Runs Dry
06. Little Bit Of Crazy
07. Somebody
08. Self-Isolation Blues
09. Down And Dirty
10. Blues For The Tortured Soul
Website: https://www.gwynashton.com/