Review: Mike Shouse – Jaded
Mike Shouse – Jaded
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Deko Entertainment
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Dit is wat ik noem: Als er maar snaren in zitten. Nou, wees gerust. Zo ongeveer als Deep Purple c.q. Garry Moore/Colosseum II gaat het snerpend hard. Voor mijn begrippen tenminste… Ik realiseer me dat ik deze recensie vooral schrijf voor de muziek- liefhebbers die niet direct bekend zijn met deze soort muziek, laat staan met Mike Shouse in het bijzonder. De “insiders” weten van de hoed en de rand, die zijn hooguit blij verrast dat er na 15 jaar eindelijk weer eens een nieuwe plaat verschijnt van Mike Shouse! Op dit album (weer) bijgestaan door Charlie Zeleny op drums en James Amelio Pulli op bass.
De hoes, om te beginnen, is uiteraard volledig in groentinten (jade!) en het album zelf begint gelijk met een zwaar orkestrale prelude op Romeo And Juliet (Prelude). Na net 1 minuut blijkt dat Romeo Is Gone. Ik hoef niet te zeggen dat er niet gezongen wordt want de hele plaat is instrumentaal, een enkele kleine uitzondering daargelaten. Op enkele nummers speelt een guest mee op gitaar, in dit nummer is dat Michael Angelo Batio. Razend snel, écht razend snel, moet ook wel, willen Mike en Michael de drummer bijhouden!
Een melodieus begin van A Bitter Cold, meer een etude voor gitaar en… kort maar krachtig. Kraakhelder. Vind ik mooi! Verder met het échte werk: Let’s Go, waarop Ron “Bumblefoot” Thal meespeelt. Ook hier weer de herinneringen aan Deep Purple op hun legendarisch album ‘In Rock’ met o.a. Child In Time van 10 minuten en 13 seconden. Een gloedvol, rustiger wordend slot aan een fijn nummer met hier en daar toch een ietsiepietsie “zang” als de heren in koor Let’s Go roepen. Smiley Faced Emoji als een bewijs dat je een gitaar kunt leren praten! Ik zie niet gelijk de overeenkomst met een smiley, maar dat doet verder niets af aan de muziek. Mooie melodielijn. Even een boodschapje halen bij de gereedschapswinkel in Bucket Of Bolts en zo klinkt het ook. Alsof er met een grote moker op een aambeeld wordt geslagen. Heavy, maar van het goede soort! Heavy, hard maar zodanig dat ik zeg dat het échte muziek blijft!
De titelsong Jaded, mooi uitgewerkt nummer met een schijnbaar deels op de achtergrond spelende Mike Shouse. De voorlaatste track op dit album is Memoriam, ja, dat moet Tony MacAlpine zijn op keyboards en ja, dit is iets anders dan Mieke Telkamp’s Waarheen, waarvoor maar ik kan me goed voorstellen dat, als je een liefhebber bent van een stevig potje muziek zoals bijvoorbeeld de muziek van Mike Shouse, en het tijd is om afscheid te nemen van het aardse, dat je dan Memoriam laat horen in het crematorium…! Alleen jammer dat je er dan zelf niet meer van kunt genieten.
Upon Looking Back met Tony MacAlpine erbij op gitaar dit keer, is in verhouding een gezellig nummertje met rustig doorhamerende drums en dan zit ‘Jaded’ van Mike Shouse er op.
Fans van hem zullen blij zijn dat er eindelijk weer iets nieuws van hem verschijnt en voor mij als neutrale luisteraar biedt dit korte album voldoende kwaliteit om vaker dan eens te draaien.
Alles instrumentaal en dat betekent, omdat ik geen teksten hoef te recenseren, dat dit, zeker voor mijn doen, een korte recensie is geworden.
Tracks:
01. Romeo and Juliet (Prelude)
02. Romeo Is Gone (feat. Michael Angelo Batio)
03. A Bitter Cold
04. Let’s Go (feat. Ron ‘Bumblefoot’ Thal)
05. Smiley Faced Emoji
06. Bucket of Bolts
07. Jaded
08. Memoriam
09. Upon Looking Back (feat. Tony MacAlpine)
Website: https://www.facebook.com/mike.shouse