Review: Tami Neilson – Neon Cowgirl
Tami Neilson – Neon Cowgirl
Format: CD – Vinyl Lp – Digital / Label: Outside Music
Release: 2025
Tekst: Harry Pater
Om eerlijk te zijn ben ik niet zo thuis in de hedendaagse countrymuziek. Tamara ‘Tami’ Neilson is een in 1977 in Canada geboren 48-jarige country- en soulzangeres en songwriter uit Nieuw-Zeeland. Ze heeft meerdere prijzen gewonnen, waaronder de APRA Silver Scroll Awards 2014 en de Best Country Song Award; ze won ook de Best Country Album Award bij de New Zealand Music Awards in 2009, 2010, 2012 en 2015, en de Best Female Artist Award bij de New Zealand Country Music Awards in 2010, 2011 en 2014. Ik kende haar niet en had nog nooit van haar gehoord, terwijl ik ervan uitging dat mijn muziekvriendin Erika die een wekelijks online country-radioprogramma heeft, haar al jaren kent, maar dat bleek een misverstand.
Tami Neilson vertelt: “De Neon Cowgirl, die als beschermheilige van liefdesverdriet in het centrum van Nashville hoog boven Broadway uittorent, terwijl ze verlegen over haar schouder lacht in rode cowboylaarzen, heeft mij zien opgroeien. ‘Neon Cowgirl’ vertegenwoordigt een levenslange droom: Nashville en countrymuziek najagen. Ik ben al mijn hele leven dol op haar, zelfs als ze mijn hart keer op keer breekt.
Dit album kwam tot leven op zes wielen over de snelwegen van Noord-Amerika. Ik wilde dat onze kinderen, geboren en getogen in Nieuw-Zeeland, een voorproefje kregen van hun Neilson-familietraditie – een vijf maanden durende pelgrimstocht van kust tot kust en weer terug in een camper van elf meter. Het was ook mijn unieke kans om echt alles te geven met mijn carrière, die ik langzaam en gestaag had opgebouwd in kleine stukjes van 2-3 weken gedurende tien jaar, heen en weer rennend vanaf de andere kant van de wereld.
Toen, slechts twee maanden voor onze reis, belandde ik een maand lang in het ziekenhuis, vechtend voor mijn leven op de intensive care met sepsis. Onze reis veranderde van een reis waarin ik voluit ging om een flinke deuk in mijn carrière te slaan, in een reis van herstel en langzaam herstel. Het werd een tijd waarin ik het leven ten volle omarmde en genoot van de kostbare tijd met mijn familie, zoals je dat alleen doet na een bijna-doodervaring. We zigzagden door het land, van de spookachtige gangen van Graceland tot de felgekleurde woestijn van Salvation Mountain, over neonkerkhoven in Las Vegas tot het rijden langs kuddes bizons in Montana. Onderweg verzamelde ik overal de zaden voor deze nummers. Toen ze tot bloei kwamen, waren er kruisingen van Presley en Patsy, Orbison en KD Lang – de blues van Memphis, de twang van Texas, de filmische fakkel van Judy Garland op een Hollywood-soundstage.
“Deze plaat werd een liefdesbrief aan mijn Neon Cowgirl. Of, beter gezegd, een brief vol liefdesverdriet. Omdat ze gewoon een dwaas hart zal blijven breken als je haar laat gaan.” (Tami Neilson, lente 2025)
Ik heb het album inmiddels verschillende keren beluisterd en mijn conclusie is dat Tami een prima zangeres is. Eerste track Foolish Heart klinkt niet als een countrysong, terwijl track 2 Salvation Mountain dat zeker wel is. Lijkt me echt een song om op te line-dancen, terwijl er ook een lekker rockende gitaarsolo in zit. In de ballad Neon Cowgirl doet landgenoot Neil Finn (Split Enz, Crowded House) mee in de koortjes en met de tweede stem, ook dit vind ik niet echt country, maar is wel mooi georkestreerd. In Borrow My Boots krijgt ze vocale hulp van Ashley Mcbryde, Grace Bowers & Shelly Fairchild en klinkt overduidelijk een banjo, naast een vrij stevige backing en een vrij heavy gitaarsolo. Love Someone begint met een lekkere (Hammond?) orgelsound die ook verderop mooi klinkt. In Keep On krijgt ze vocale hulp van The Secret Sisters en in You’re Gonna Fall doet de Amerikaanse singer-songwriter JD Mcpherson mee, met een wat ouderwets klinkend duet.
Heartbreak City, USA is voor mij wel zeker een vlotte countrysong met o.m. een pedal steel gitaar, lekkere elektrische country gitaren en prima achtergrondzangeressen. Loneliness Of Love is een pianoballad, voor mij een van de hoogtepunten op het album. U-Haul Blues is een beetje rockabilly gecombineerd met country terwijl afsluiter One Less Heart is ook een piano gedreven lovesong/ballad.
Voor mij een aangename kennismaking met deze voor mij nieuwe zangeres, met best wel wat country-invloeden, maar afgezien van wat pedal steel en banjoklanken hoor ik dan weer geen fiddles, dus zou je zeggen: toch niet echt pure country! Maar misschien heb ik het mis?
Tracks:
01. Foolish Heart
02. Salvation Mountain
03. Neon Cowgirl (feat Neil Finn)
04. Borrow My Boots (feat Ashley McBryde, Grace Bowers & Shelly Fairchild)
05. Love Someone
06. Keep On (feat The Secret Sisters)
07. You’re Gonna Fall (feat JD McPherson)
08. Heartbreak City, USA
09. Loneliness of Love
10. U-Haul Blues
11. One Less Heart
Website: https://www.tamineilson.com/